เดินทางมาถึงครึ่งทางแล้วสำหรับ จิตสะกดแค้น ซีรีส์แนว ระทึกขวัญเชิงจิตวิทยา (Psychological Thriller) สัญชาติไทยที่พยายามฉีกสูตรสำเร็จเดิมๆ ด้วยการหยิบยกประเด็นการ “สะกดจิต” (Hypnosis) มาใช้เป็นแกนหลักในการดำเนินเรื่อง ที่ต้องยอมรับว่าเปิดตัวออกมาอย่างน่าสนใจด้วยการโฟกัสที่ความป่วยไข้จากการเลี้ยงดูผิดๆ และจิตวิทยาเด็ก ทว่ายังมีหลายจุดที่ถูกตั้งคำถาม และค่อนข้างตกท้องช้างช่วงกลางเรื่อง
จิตสะกดแค้น คือเรื่องราวของศรา (ณิชา-ณัฏฐณิชา ดังวัธนาวณิชย์) นักจิตวิทยาที่มีปมจากอดีตอันเลวร้าย เธอพยายามแก้ไขมันด้วยการแทรกตัวเข้าไปในครอบครัวเลอธนากุลที่เป็นสาเหตุให้ชีวิตเธอพังพินาศ
กุลนรี (วิว-วรรณรท สนธิไชย) คือลูกสาวของตระกูลนี้ ภายนอกเธอดูเป็นสาวไฮโซเอาแต่ใจ แต่ภายในซ่อนความป่วยไข้ทางจิต และกระทำต่อครอบครัวของศราอย่างไม่น่าให้อภัย กุลนรีถ่ายทอดความรุนแรงมายังซิดนีย์ (นีน่า-ณัฐชา เจสซิกา พาโดวัน) จนกลายเป็นเด็กมีปัญหา และเป็นช่องทางให้ศราได้เข้ามาในครอบครัว พร้อมกับภารกิจฟื้นคดี ทำให้ได้รู้จักกับคราม (ไบร์ท-นรภัทร วิไลพันธุ์) เชฟหนุ่มผู้มองโลกในแง่ดี และกลายเป็นแสงสว่างในใจที่มืดมนของเธอ นอกจากนี้ยังได้รับความช่วยเหลือจาก เพลง (มะปราง-อลิสา ขุนแขวง) และแบงค์ (เพชร โบราณินทร์) ยิ่งสาวลึกเข้าไปก็ยิ่งได้เห็นความฟอนเฟะของเลอธนากุล ซึ่งการแก้แค้นครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ อย่างที่เธอคิด
จุดแรกที่น่าสนใจของจิตสะกดแค้น คือโครงเรื่องมีความแข็งแรงเมื่อโฟกัสไปที่ความป่วยไข้ทางจิตที่เกิดจากการเลี้ยงดูผิดๆ และทฤษฎีจิตวิทยาเด็ก ที่เน้นย้ำถึงสัจธรรมที่ว่า “ผู้ใหญ่ทุกคนเคยเป็นเด็กมาก่อน โตมาแบบไหน เราก็จะผลิตคนแบบนั้นออกมา” ไล่มาตั้งแต่ตัวละครอย่างกุลนรีและซิดนีย์ที่บุคลิกแปลกแยกเพราะการเลี้ยงดูผิดๆ
ตัวละครอย่าง กุลนรี เป็นภาพสะท้อนของการเลี้ยงดูที่ผิดพลาด เติบโตท่ามกลางความรุนแรงและถูกสอนว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าคนอื่น ขณะเดียวกันก็กลายเป็นจุดด้อยของครอบครัวเมื่อต้องเปรียบเทียบกับ วรนันท์ พี่สาว (กระติ๊บ-ชวัลกร วรรธนพิสิฐกุล) จนกลายเป็นพวกไซโคพาธและถ่ายทอดพฤติกรรมความรุนแรงและเอาแต่ใจไปสู่ ซิดนีย์ วงจรปีศาจข้ามรุ่นนี้ทำให้ซิดนีย์กลายเป็น เด็กมีปัญหา ซึ่งการแสดงของ วิว วรรณรท ถือว่าสอบผ่านในการถ่ายทอดความซับซ้อนของตัวละครที่น่ากลัวและอ่อนไหวอยู่ในที แม้จะในหลายฉากยังคงมีความเกินเลยที่เน้นความสะใจมากกว่าความสมจริงในทางจิตวิทยาก็ตาม
ขณะที่ตัวละคร ซิดนีย์ ก็แสดงให้เห็นความสามารถของ นีน่า ณัฐชา ในระดับนักแสดงที่เก่งกาจถ่ายทอดความร้ายกาจและความก้าวร้าว ทว่าสิ่งที่ขาดไปคือมิติ “ความเป็นเด็ก” และ “ความน่าสงสาร” ที่ควรจะซ่อนอยู่ในความร้ายกาจอย่างสมดุล การแสดงพุ่งไปสู่ความร้ายอย่างเดียว ทำให้โอกาสในการสร้างความเห็นใจและตอกย้ำประเด็นเรื่อง เหยื่อจากการเลี้ยงดู ดูจางลงไปเล็กน้อย
สำหรับตัวละครที่มาทำหน้าที่เป็นขั้วตรงข้ามและช่วยสร้างสมดุลให้กับเนื้อหาที่เคร่งเครียดคือ คราม ในบทบาท “ผู้ชายไมโครเวฟ” ที่อบอุ่น มองโลกในแง่ดี เหมือนจุดพักสายตาและอารมณ์ให้กับผู้ชมที่ต้องเผชิญกับสงครามจิตวิทยาและความเย็นชาของศรา ที่ณิชา ก็ทำออกมาได้ดีด้วยการแสดงถึงความคลั่งแค้นและอ่อนไหวไปพร้อมๆ กัน
อย่างไรก็ตาม ความน่าตื่นเต้นที่ถูกจุดติดอย่างร้อนแรงในช่วงต้นกลับเริ่มมีอาการตกท้องช้างช่วงกลางของเรื่อง สิ่งที่สังเกตได้คือเนื้อหาเริ่มละเลยแกนหลักเรื่อง การสะกดจิต ซึ่งเป็นจุดขายที่แตกต่างออกไป แล้วหันไปพึ่งพาพล็อตการแก้แค้นตามสูตรสำเร็จของละครไทยมากขึ้น รวมถึงการใช้ “ความบังเอิญ” ที่มีมากเกินไป โดยเฉพาะในเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างศรากับวงวารกลุ่มเพื่อนในวัยเด็ก สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้ชมรู้สึกว่าเรื่องต้องพึ่งพา “อภินิหารมาช่วยนางเอก” อยู่เสมอ ซึ่งทำให้ความน่าเชื่อถือในเชิงเกมสมอง และความสมจริงของ Psychological Thriller ลดลงไปอย่างน่าเสียดาย จากซีรีส์ที่เกือบจะเป็น The Glory เวอร์ชั่นไทย กลับมีรสชาติเจือจาง
อีกส่วนคือความไม่ต่อเนื่องของรายละเอียดปลีกย่อยที่หลุดไปบ้าง (เช่น ความขยันทำร้ายตัวเองของกุลนรี แต่ไม่มีรอยแผลใดในฉากต่อๆ ไป) ถึงอย่างนั้นก็ต้องชื่นชมการออกแบบงานสร้างที่ทำให้บรรยากาศของเรื่องดู มืดหม่น เย็นชา และเคร่งเครียด ผ่านโทนสีภาพที่เน้นความทึบและดนตรีประกอบที่กระตุ้นความรู้สึกไม่ปลอดภัย นี่ช่วยเสริมให้มิติของความเป็นระทึกขวัญเข้มข้นขึ้น และทำให้ผู้ชมรู้สึกเหมือนถูกกดดันตามไปด้วย
จากทีเซอร์ตัวอย่างมีแนวโน้มของเนื้อหาในช่วงท้ายศราจะเพลี่ยงพล้ำและตกเป็นรองของตระกูลเลอธนากุล นี่คือโอกาสที่ซีรีส์จะต้องดึงศักยภาพทั้งหมดกลับมา ส่วนคนดูก็มาร่วมลุ้นกันว่าจิตสะกดแค้นจะ ‘เป็นอะไรใหม่’ ของวงการละครไทยอย่างที่ตั้งใจไว้หรือเปล่า
*จิตสะกดแค้นทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.30 น. ทางช่อง One 31 ชมย้อนหลังได้ทาง oneD และ Netflix
