ถอดบทเรียนชีวิต Hometown Cha-Cha-Cha ที่หัวหน้าฮงและชาวกงจินไม่ได้สอน แต่ต้องผ่านและเรียนรู้ด้วยตัวเอง

Hometown Cha-Cha-Cha เดินทางมาถึงช่วงท้ายของเรื่องราว ที่ทั้งหัวหน้าฮง หมอฮเยจิน ชาวหมู่บ้านกงจิน ได้สอนให้คนดูได้เรียนรู้บทเรียนชีวิต ผ่านเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา และถึงตอนนี้ ซีรีส์โรแมนติกคอเมดี้พล็อตธรรมดาๆ เรื่องหนึ่ง กลับก้าวไปไกลกว่าการให้ความบันเทิง คือการช่วยเยียวยา ช่วยบอกเล่าว่าเราจะบอกลาบาดแผลในใจที่มี รวมทั้งเป็นคนที่ดีขึ้นได้อย่างไร

และนี่คือบทเรียนชีวิตจาก Hometown Cha-Cha-Cha ที่เรารวบรวมมาไว้ให้แล้ว

ค่อยเป็นค่อยไปและใช้เวลา

วิถีชีวิตคนเมืองที่รีบเร่ง ไม่ผ่อนหนักผ่อนเบา แต่ละวันวิ่งวนกับการแข่งขันและรีบวิ่งไปสู่ความสำเร็จ เหมือนกับว่าคนที่ประสบความสำเร็จก่อนคือคนที่เก่งที่สุด แต่สำหรับหมู่บ้านชายทะเลเล็กๆ ที่ชื่อกงจิน เวลาของที่นี่ผ่านไปอย่างเรียบง่ายและสบายๆ การประสบความสำเร็จที่สุดไม่ได้วัดกันที่เงินทอง แต่วัดที่ความสุขที่แต่ละคนมี กับชีวิตที่ค่อยเป็นค่อยไป ใช้เวลาเก็บเกี่ยวทั้งทุกข์และสุขที่อยู่ระหว่างทาง

เช่นเดียวกับการค่อยเป็นค่อยไปที่หัวหน้าฮงเป็นอยู่ ซึ่งตรงกันข้ามกับความเร่งรีบสุดยอดโปรดักทีฟของหมอฟันฮเยจิน ฉากที่เห็นชัดเจนคือการที่หัวหน้าฮงบอกกับหมอฮเยจินว่า “ไม่ต้องรีบก็ได้ ค่อยเป็นค่อยไป” ในตอนที่หมอฮเยจินอยากจะรีบทำ Bucket Lists คู่รัก 100 หัวข้อให้จบไวๆ เป็นต้น สิ่งนี้ก็เป็นการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ปรับตัวเข้าหากัน เพื่อให้ลงตัวกับจังหวะชีวิตของทั้งคู่ในหมู่บ้านกงจินแห่งนี้

รู้จักการให้อภัย

เจ้าของร้านจาจังมยอน ที่ได้รับฉายาจากชาวเน็ตว่า ‘Dispatch กงจิน’ ก็เป็นอันรู้กันว่าเธอคือสื่อกอสซิปเคลื่อนที่ได้แห่งกงจิน การเมาท์มอยของเธอส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องฉาวต่างๆ ที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะกับการปล่อยข่าวหมอฟันฮเยจินที่ไปนอนค้างอ้างแรมบ้านหัวหน้าฮง และทำให้คนในข่าวเป็นเดือดเป็นร้อน

แต่เมื่อฮเยจินได้รับรู้เรื่องราวอีกมุมหนึ่งของ โจนัมซุก เจ้าของร้านอาหาร เธอก็ให้อภัย และเลือกมองมุมใหม่ ด้วยการลดทอนและไม่ธุระกับการเป็นนักเมาท์ประจำหมู่บ้านของเธอ เพราะอย่างที่ฮเยจินและคนในหมู่บ้านรับรู้และเข้าใจว่าบาดแผลในใจของ Dispatch แห่งกงจินนั้นยังคงเจ็บปวด การที่เธอทำหน้าที่สื่อร้อนประจำหมู่บ้านก็ดูจะเป็นสิ่งที่พอจะช่วยเยียวยาจิตใจให้เธอได้เช่นกัน และทั้งหมดที่ทำนั้นก็เป็นไปได้ว่า เพราะนิสัยปากเบาที่อยากหาเรื่องราวอะไรมาเล่าเพื่อไม่ให้คิดถึงแต่บาดแผลของตัวเอง

ขอโทษให้เร็ว อย่างจริงใจ และตรงไปตรงมา

อย่างหนึ่งที่ซีรีส์ Hometown Cha-Cha-Cha สื่อสารออกมาชัดเจน ก็คือการที่ตัวละครหลักเป็นคนที่รู้จัก ‘ขอบคุณ’ และ ‘ขอโทษ’

โดยเฉพาะคำขอโทษที่มักจะเกิดขึ้นเร็วและตรงไปตรงมา ไม่ว่าจะเป็นการทำผิดเล็กๆ น้อยๆ หรือใหญ่ๆ อย่างที่คุณหมอฮเยจินขอโทษความผิดพลาดของตัวเองอยู่เสมอ ตั้งแต่การขอโทษที่ด้อยค่าร้านขายของชำโบรา เข้าใจผิดกับท่าทีของโอยุนแจแจ สร้างปัญหาให้หัวหน้าฮงต้องตามแก้ ฯลฯ

จริงๆ แล้วคำว่า ‘ขอโทษ’ เป็นคำที่อาจจะพูดออกมาได้ยาก แต่ถ้าพูดมันออกมาอย่างจริงใจ คนที่ได้รับฟังเขาย่อมยอมรับ และรับรู้ได้ถึงการรับผิดและอยากแก้ไขนั้นๆ ยิ่งกับการเอ่ยคำขอโทษเร็วเท่าไร ย่อมดีต่อจิตใจคนฟังมากเท่านั้น

อย่าทอดทิ้งผู้สูงวัยไว้ที่บ้าน

หมู่บ้านกงจินที่ไม่ค่อยมีคนหนุ่มสาว ก็เพราะต่างไปตามหาชีวิตที่ดีกว่าในเมืองหลวง เหลือเพียงผู้สูงวัยที่ใช้ชีวิตลำพัง อย่างที่เราได้เห็นทั้งในชีวิตจริงและในซีรีส์ Hometown Cha-Cha-Cha ดังนั้นฉากที่คุณกัมรีพูดกับหัวหน้าฮงเกี่ยวกับบ้านของเธอที่ว่า “ฉันอยู่บ้านหลังนี้มาตลอดชีวิต ไม่เคยเห็นมันเงียบเหงาขนาดนี้มาก่อน” ก็เป็นอะไรที่แสนเศร้าในความหมาย

ตัวละครคุณกัมรีสะท้อนความจริงในชีวิตทุกวันนี้ ที่ผู้สูงวัยใช้ชีวิตเงียบๆ ในบ้านต่างจังหวัด การที่คอยโทรหาลูกหลานที่อยู่ในเมืองหลวงก็ดูเป็นเพียงสายใยบางๆ ที่ยังยึดโยงพวกเขาเอาไว้ เช่นเดียวกับคุณยายกัมรีที่แม้จะไม่อยากโทรไปรบกวนลูกชาย หลานสาวมากนัก แต่เธอก็อยากได้ยินเสียง ได้เห็นว่าพวกเขาสบายดี นอนหลับ กินข้าวทุกมื้อ และสวมเสื้อผ้าอุ่นๆ

ในขณะที่คนหนุ่มสาวกำลังเดินทางสู่จุดสูงสุดของชีวิต ก็เป็นไปได้ว่าความเร่งรีบเหล่านั้นมันลางเลือนคนสำคัญที่รออยู่ที่บ้าน คนที่เราเคยรักที่สุด เคยทะนุถนอมที่สุด ซึ่งซีรีส์ Hometown Cha-Cha-Cha ก็แสดงให้เห็นชัดเจน และกระทบความรู้สึกคนดูจำนวนมาก ที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาครอบครัวทางบ้านเช่นเดียวกับตัวละคร

เหนือสิ่งอื่นใด ตัวละครคุณยายกัมรี เป็นหนึ่งความอบอุ่นที่อยู่ในซีรีส์เรื่องนี้ แทนความเป็นผู้สูงวัยที่ผ่านชีวิตมามาก จึงมีคำแนะนำที่ดีให้กับหนุ่มสาวที่ยังไม่แน่ใจหรือรู้แน่ชัดในใจตัวเอง ซึ่งการที่เรายอมรับฟังคำคนที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาก่อน แม้จะไม่เชื่อเต็มร้อย แต่การลองฟังและนำมาคิดวิเคราะห์ใช้กับสิ่งที่เรากำลังเผชิญอยู่ ก็น่าจะเป็นอีกคำแนะนำที่อาจบอกทางแก้หรือทำให้มองเห็นแสงสว่างบางอย่างได้

หัวหน้าฮงเองก็ได้คำแนะนำดีๆ จากคุณกัมรี ที่บอกให้เขาซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง ถ้าจะชอบฮเยจินทั้งหัวใจ ก็อย่าปฏิเสธตัวเองอีกเลย ส่วนหมอฮเยจินเองที่เริ่มต้นจากความไม่ไว้ใจเรื่องสุขลักษณะที่คุณกัมรีห่อซัมป้อนให้ด้วยมือเปล่า จนกลายเป็นเรื่องเคืองกัน แต่สุดท้าย เหตุการณ์ก็คลี่คลายไปได้ด้วยดี และหลังจากนั้น ฮเยจินก็รับลูกอมบำรุงกำลังจากคุณกัมรีที่ยื่นให้ด้วยมือเปล่าอย่างยินดี ไม่มีทีท่ารังเกียจอะไรอีกเลย

เรียนผูก ต้องรู้จักเรียนแก้

คู่ของ จางยองกุก และ ยอฮวาจอง เป็นครอบครัวสำคัญในเรื่อง เพราะฝ่ายชายรับตำแหน่งผู้ใหญ่บ้าน ที่คอยประสานการบริหารหมู่บ้านกับเครือข่ายภาครัฐระดับอำเภอและจังหวัด ส่วนยอฮวาจอง อดีตภรรยา เป็นผู้นำชุมชนกงจิน 3 สมัย

นอกจากนี้ ทั้งคู่ยังนับเป็นหนึ่งในปริศนากงจิน ที่คนทั้งหมู่บ้านต่างสงสัยว่าเหตุผลอะไรที่ผู้นำชุมชนถึงขอหย่าผู้ใหญ่บ้าน โดยที่ตัวจางยองกุกเองก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาโดนหย่าเพราะอะไร และเขาต้องใช้เวลากว่า 3 ปี ที่ปมปัญหาจะคลี่คลายว่าเป็นตัวเขาเองที่ทำร้ายผู้หญิงคนนี้ด้วยคำพูดอย่างเจ็บปวด

จากคืนฝนตกหนักเมื่อสามปีก่อน เรื่องราวเดินทางมาจนถึงวันนี้ที่หมู่บ้านกงจินกำลังจะมีพายุไต้ฝุ่นพัดเข้ามา ผู้ใหญ่บ้านจางยองกุกที่รู้ความผิดพลาดของตัวเองจะทำอย่างไร เพื่อแก้ไขให้เชือกนั้นคลายปม ให้โอกาสเขาได้แก้ไข ปรับตัวปรับใจใหม่อีกครั้ง

ไม่เหยียบย่ำความฝันของคนอื่น

ซีรีส์ Hometown Cha-Cha-Cha ที่แม้จะเป็นโรแมนติกคอเมดี้ แต่รายละเอียดหลายฉากก็ทำให้เห็นว่าบทซีรีส์ไม่เคยด้อยค่าตัวละครใดๆ ทั้งยังทำให้เห็นว่าแม้จะเป็นคนธรรมดา คนที่เคยประสบความสำเร็จ คนที่หลีกหนีความวุ่นวายของเมืองมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ ก็ล้วนเป็น ‘ทางเลือก’ หนึ่งของชีวิต ที่ไม่ใช่การพ่ายแพ้ ความล้มเหลวอย่างที่ใครต่อใครอาจเคยมองด้วยมุมคิดแบบนั้น

โอยุนแจ เจ้าของร้านกาแฟในตอนกลางวัน ร้านเบียร์ในคืนเดือนหงาย หนึ่งเดียวในหมู่บ้านกงจิน เคยเป็นนักร้องดังในยุค 90s แต่ด้วยอะไรก็ตาม ทำให้สุดท้ายเขาไม่ได้ตามรอยความสำเร็จนั้น จนไม่มีผลงานอัลบั้มสองตามมา และลงท้ายมาเปิดคาเฟ่อยู่ที่เมืองริมทะเลแห่งนี้ พร้อมยังคงสุขๆ ซึ้งๆ กับเพลงของตัวเอง รวมถึงความใจฟูเมื่อนึกถึงความสำเร็จและการเป็นนักดนตรีดังในอดีต กระทั่งหมอฟันฮเยจินสร้างเรื่องลืมปิดไมค์ และพูดเกี่ยวกับโอยุนแจอย่างตรงไปตรงมา จนเจ้าตัวที่ได้ฟังก็รู้สึกเจ็บปวดจนต้องหนีหายไปเลียแผลใจเพียงลำพัง

โอยุนแจเป็นตัวละครที่ได้ฟังคำพูดเจ็บปวด แต่ยังเอากลับไปคิดวิเคราะห์ และรู้สึกว่าส่วนหนึ่งก็เป็นความผิดของเขาเองเช่นกัน ในท้ายที่สุดนอกจากที่ฮเยจินจะกลับมาขอโทษโอยุนแจอย่างจริงใจ เธอยังเปิดใจฟังซีดีอัลบั้มที่เขาเซ็นลายเซ็นให้ไว้ และให้กำลังใจในเรื่องดนตรีต่อไป เพราะเธอรู้แล้วว่า ‘ความฝัน’ มันคือสิ่งล้ำค่าของคนทุกคนที่เราไม่ควรไปเหยียบย่ำ

ความสำคัญของคนรอบข้าง ที่เป็นมากกว่าญาติพี่น้อง

สายใยของคนรอบข้างเหนียวแน่นมากในต่างจังหวัด ไม่ว่าที่เกาหลีหรือประเทศไทยก็เป็นแบบเดียวกัน สำหรับซีรีส์ Hometown Cha-Cha-Cha ก็ยังคงสะท้อนแนวความคิดเช่นนี้ออกมา จากการที่ผู้คนในหมู่บ้านต่างคอยเป็นห่วงเป็นใย เข้าใจซึ่งกันและกัน นอกเหนือจากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่อยู่ในซีรีส์ตลอดเรื่อง

ฉากสำคัญที่แสดงให้เห็นความรักของคนในชุมชนเดียวกันที่ไม่ต่างจากญาติสนิท ก็คือฉากที่หัวหน้าฮงจะจัดพิธีไหว้คุณปู่ผู้เสียชีวิต และทุกคนในหมู่บ้านต่างทำกับข้าว เตรียมผลไม้ รวมถึงสิ่งต่างๆ มามอบให้เขา เพื่อเป็นการระลึกถึงความดีของปู่หัวหน้าฮงที่พวกเขาจดจำ และการที่หัวหน้าฮงเองเติบโตมาได้อย่างดีก็เพราะการเลี้ยงดูจากทุกคนในครอบครัวกงจินของเขานั่นเอง