ภาพชุดนี้ถ่ายวันนี้ (8 กรกฎาคม) ที่ถนนราชดำเนิน ถนนสายสำคัญของกรุงเทพมหานคร ในค่ำคืนที่ทั้งสายฝนและสถานการณ์โควิดยังระบาดหนักเข้าปกคลุม
หากใครเคยได้สัญจรหรือเดินทางผ่านไปยังถนนสายนี้ อาจเคยพบเจอกับคุณลุง คุณป้า คุณน้า คุณอา รวมไปถึงรุ่นคุณปู่ คุณย่า ที่หอบหิ้วสิ่งของอยู่ในมือ และนั่งเรียงรายหลบแดด หลบฝน ใต้ชายคาของอาคารหรือร่มไม้ริมทาง เป็นภาพชินตาให้เห็นอยู่เป็นประจำ
ในคราวระบาดของโควิดระลอกแรกในประเทศไทย ความหนักหนาสาหัสของสถานการณ์ทำให้ภาพการต่อคิวรออาหารจากผู้ที่นำมาเผื่อแผ่ปรากฏต่อหน้าสื่อไปแล้วหนหนึ่ง
นำไปสู่การตั้งคำถามที่มากกว่าแค่อาหารการกินและอยู่อย่างไร นั่นคือเสียงของความสงสัยว่า รัฐจะดูแลกลุ่มคนเหล่านี้ที่เรียกกันทั่วไปว่า ‘คนไร้บ้าน’ อย่างไร
นับเนื่องต่อมาจนถึงสถานการณ์การแพร่ระบาดระลอกเดือนเมษายน 2564 ซึ่งเป็นระลอกล่าสุด ภาพเหล่านี้หวนกลับมาอีกครั้ง สถานการณ์ของโรคดูจะหนักหนาขึ้น วัคซีนยังคงอยู่ในขั้นกระจายการฉีดให้ครอบคลุมมากที่สุด พร้อมๆ กับคำถามถึงความปลอดภัยและประสิทธิภาพ ขณะที่กลุ่มคนไร้บ้านยังคงอยู่ชายขอบที่ส่วนใหญ่ตกหล่นจากมาตรการของรัฐ โดยเฉพาะการเข้าถึงวัคซีน
อาหารจากผู้ที่นำมาแจกจ่ายเพื่อเผื่อแผ่เพื่อนมนุษย์ด้วยกันในวันนี้ยังคงถูกทยอยนำมาให้ต่อเนื่อง ขณะที่ผู้รับก็ทยอยเข้าคิวเพื่อรับอาหารไปประทังชีวิต เป็นภาพยามเย็นที่เกิดขึ้นอยู่เป็นประจำ เป็นภาพที่ชวนให้สงสัย แต่ก็เป็นภาพที่สะท้อนให้เห็นความจริงของการบริหารจัดการในประเด็นนี้ได้อย่างชัดเจนเช่นเดียวกัน
