สิ่งที่คนดู (ซึ่งไม่ใช่แฟนคลับของผู้กำกับ เอ็ม. ไนต์ ชยามาลาน) ควรเตรียมตัวไว้ก่อนดู Glass คือการปูพื้นฐานจักรวาลจาก Unbreakable (2000) และ Split (2016) เพื่อเก็บรายละเอียดระหว่างทางให้เรียบร้อยเสียก่อน และอย่าคาดหวังว่านี่จะเป็นหนัง ‘ซูเปอร์ฮีโร่’ ที่เซอร์วิสแฟนคลับด้วยฉากบู๊สวยงามสะใจ เพราะนี่คือหนัง ‘ส่วนตัว’ ที่จะเซอร์วิสแฟนคลับด้วยความคลั่งไคล้การ์ตูนคอมิก ที่ดำเนินเรื่องอย่างเรียบง่าย เนิบช้า ชวนสับสน ของผู้กำกับชาวอินเดียคนนี้จริงๆ
เอ็ม. ไนต์ ชยามาลาน เริ่มต้นต่อจิ๊กซอว์ความฝัน ซึ่งเป็นชิ้นส่วนจากเมื่อ 19 ปีก่อน ด้วยการผสมผสานแนวคิดที่ว่า ‘การ์ตูน’ ซูเปอร์ฮีโร่ คือจดหมายเหตุที่บันทึกเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ ที่บ่งชี้ว่า ซูเปอร์ฮีโร่ หรือคนที่มีพลังพิเศษนั้น มีตัวตนอยู่จริง ผ่านการยืนยันของ เอไลจาห์ ไพรซ์ หรือ Mr.Glass (รับบทโดย ซามูเอล แอล. แจ็กสัน) จอมบงการที่กระดูกบางเหมือนแก้ว ชายผู้ใช้ความแข็งแกร่งและไม่เคยเจ็บป่วยของ เดวิด ดันน์ (รับบทโดย บรูซ วิลลิส) เป็นเครื่องมือใน Unbreakable (2000)
แต่เนื่องจากกระแสตอบรับของคนดูที่แบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย คือถ้าไม่รักก็จะพาลเกลียดหนังเรื่องนี้ไปเลย ทำให้กว่าที่เขาจะได้เริ่มต่อจิ๊กซอว์ส่วนท่ี 2 ก็ต้องรอไปถึง 16 ปี ด้วยการจัดวางตัวละครอย่าง เควิน แวนเดล ครัมป์ (รับบทโดย เจมส์ แม็กอะวอย) ชายผู้มี 24 บุคลิค ที่มีทั้งดี ร้าย เข้มแข็ง และอ่อนแอ ซ่อนอยู่ร่างของมนุษย์เพียงคนเดียวใน Split (2016) ซึ่งในตอนท้ายของเรื่อง การปรากฏตัวอีกครั้งของ เดวิด ดันน์ นั้นถือเป็นเซอร์ไพรส์ เพื่อบอกกับแฟนคลับว่า จิ๊กซอว์ของเขาใกล้จะถูกเติมจนครบเข้าไปทุกที
จิ๊กซอว์ 2 ส่วนแรกใน Unbreakable และ Split คือการยืนยันกับตัวละครแต่ละตัว (รวมถึงตัวผู้กำกับเองด้วย) ว่าคนที่มีพลังพิเศษมีอยู่จริง เพราะฉะนั้น Glass ที่เป็นจิ๊กซอว์ส่วนสุดท้าย คือการยืนยันให้ทั้ง ‘โลก’ รับรู้เรื่องนี้ร่วมไปกับเขาด้วย
เรื่องราวใน Glass มีตัวละครเก่าจากทั้ง 2 ภาค อย่าง โจเซฟ ดันน์ (รับบทโดย สเปนเซอร์ ทรีต คลาร์ก) ลูกชายของเดวิด, แม่ของเอไลจาห์ (รับบทโดย ชาร์เลย์น วูดาร์ด) เคซีย์ คุก (รับบทโดย อันยา เทย์เลอร์-จอย) เป็นสักขีพยาน และ ดร.อัลลีย์ สเตเปิล (รับบทโดย ซาราห์ พอลสัน) ตัวละครใหม่ฝั่งตรงข้าม ที่พยายามหักล้างความเชื่อเรื่องซูเปอร์ฮีโร่ ด้วยการทำให้พลังพิเศษทั้งหมดเป็น ‘อุปาทาน’ ของคนที่จิตใจไม่ปกติเท่านั้น
Glass ใช้วิธีและจังหวะการเล่าเรื่องแบบ Unbreakable แทบทั้งหมด ตั้งแต่การยึดโยงกับหนังสือการ์ตูน, ความสับสนของ เดวิด ดันน์ ความเชื่อมั่นของ Mr.Glass, ไดอะล็อกซับซ้อนชวนคิด (ที่บางอันก็ชวนสับสน) จนทำให้ความรู้สึกที่ว่า ‘ไม่รักก็เกลียด’ ยังคงติดตามมาจนถึงเรื่องนี้ด้วย
ยังดีที่พลังการแสดงของ เจมส์ แม็กอะวอย นั้นช่วยเพิ่มสีสันให้กับเรื่องได้เป็นอย่างดี รวมทั้ง อันยา เทย์เลอร์-จอย ในบท เคซี คุก ที่ถึงจะมีบทไม่มาก แต่ก็มีเสน่ห์โดดเด่น ดึงดูดทุกครั้งที่ปรากฏตัว จนเราเชื่อจริงๆ ว่า ถ้าจะมีใครสักคนที่ทำให้ความสับสนของคน 24 บุคลิกสงบลงได้ ก็ต้องเป็นเธอคนนี้นี่แหละ ส่วนนักแสดงจากภาคเก่าทั้ง บรูซ วิลลิส, ซามูเอล แอล. แจ็กสัน ถึงจะไม่โดดเด่นเท่า แต่ว่าก็ทำงานได้ดีตามมาตรฐานที่คาดหวัง
ความน่าเสียดายอย่างแรกของ Glass อยู่ที่ประเด็นหลักของเรื่องที่พูดถึงตัวตน ความแปลกแยก ในการดำรงอยู่ของซูเปอร์ฮีโร่ที่คงจะเป็นเรื่องใหม่และน่าตื่นเต้นมากกว่านี้ หาก เอ็ม. ไนต์ สามารถพูดมันออกมาได้ตั้งแต่ต้นยุค 2000 เพราะเมื่อปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาถึง 19 ปี ประเด็นต่างๆ เหล่านี้ได้ถูกนำไปพูดถึงซ้ำๆ จนช้ำไปหมดแล้ว จากบรรดาหนังซูเปอร์ฮีโร่ของ DC และ Marvels
อย่างที่สองคือ ฉากต่อสู้ที่โอเค เราเข้าใจว่า นี่คือเรื่องของซูเปอร์ฮีโร่ที่ก้ำกึ่งระหว่างความเป็นมนุษย์ คงไม่ได้มีพลังพิเศษมากมายให้โชว์อยู่แล้ว แต่ลึกๆ ก็ยังอดคาดหวังไม่ได้ว่ายิ่งมีฉากต่อสู้น้อย ส่วนน้อยของฉากต่อสู้เหล่านั้นควรจะทำมันออกมาได้ดีหรือมีความหมาย คือไม่ได้คาดหวังขนาดว่าต้องเป็นฉากยิ่งใหญ่ สะใจคนดู แต่อย่างน้อยก็ควรจะมีอิมแพ็กอะไรบางอย่างที่มากกว่าการพุ่งเข้าใส่ กระโดดกัด กอดรัดฟัดเหวี่ยงแบบที่เห็นในเรื่อง
รวมทั้งไดอะล็อกที่ใช้อธิบายเหตุผลหลายๆ ฉากที่เรารู้สึกชวนสับสนมากกว่าให้ความกระจ่าง (ตรงนี้ยอมรับว่า อาจเป็นเพราะตัวผู้เขียนที่ไม่เข้าใจไปเอง) ไปจนถึงฉากจบที่เรารู้สึกว่ามีพลังน้อยไปหน่อย ถ้าคิดจากสิ่งที่ Mr.Glass พยายามทำมาตั้งแต่ 19 ปีที่แล้ว
พูดถึงภาพรวมทั้งหมด เชื่อว่า เอ็ม ไนต์. คงประสบความสำเร็จในการต่อจิ๊กซอว์ภาพใหญ่ทั้ง 3 ส่วนได้สำเร็จ หากแต่อาจจะมีบ้างในบางจุดที่ยังขาดชิ้นส่วนเล็กๆ บางชิ้นมาเติมเต็ม และนั่นแหละที่ทำให้หนังยังมีช่องโหว่เล็กๆ จนทำให้ภาพนี้กลายเป็นคอมโพสที่ไม่สมบูรณ์แบบ
แต่อย่างน้อยที่สุด ด้วยความรัก ความทุ่มเท ในการจะสานต่อความฝันที่เกือบต้องล้มเลิกให้กลับมาเป็นจริงได้อีกครั้ง ก็นับว่าเป็นหัวใจอันแสนแข็งแกร่ง ควรค่าแก่การสนับสนุนและให้ความเคารพ เอ็ม ไนต์. ชยามาลาน ในฐานะผู้กำกับที่ซื่อสัตย์ต่อความฝันของตัวเองมากที่สุดคนหนึ่ง
ภาพ: www.joe.ie/movies-tv/654321-654321
พิสูจน์อักษร: ภาวิกา ขันติศรีสกุล
