Q: ลาออกจากงานเก่ามานานแล้วค่ะ ทุกวันนี้ชีวิตดีมาก ดีกว่าอยู่ที่เก่าเยอะ หน้าที่การงานของเราดีมาก แต่เจ้านายเก่าก็ยังคอยพูดถึงเราในทางเสียๆ หายๆ อยู่ คอยแซะ คอยดิสเครดิตเราอยู่เรื่อยๆ ทั้งๆ ที่เราไม่มีความข้องเกี่ยวอะไรกันแล้ว เราควรทำอย่างไรดีคะ

A: พี่เบิร์ดอาจจะบอกว่า “ก็เลิกกันแล้ว ให้มันจบๆ ไป ก็เลิกกันแล้ว เรื่องเดิมไม่ต้องแคร์…” (เกิดไม่ทันล่ะสิ!) เรื่องในอดีต คนบางคนจบไปนานแล้ว แต่บางคนยังไม่จบ

อย่างที่คุณบอกครับว่าคุณกับที่ทำงานเก่าไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว คุณจบไปนานแล้ว ลาออกแล้ว มีชีวิตใหม่แล้ว เรื่องราวก็ผ่านมานานแล้ว ถ้าหัวหน้าเก่าของคุณจะยังเจ็บแค้นเคืองโกรธใดๆ อยู่ ผมว่าอันนั้นน่าสงสารเขานะครับ เพราะแสดงว่าเวลาผ่านมาขนาดนี้ แต่เขายังยึดติดกับเรื่องเก่าๆ อยู่ คนอื่นเขาเดินไปข้างหน้า ไปมีชีวิตที่ดีกันหมดแล้ว หัวหน้าเก่าของคุณยังยึดติดกับเรื่องเดิมๆ อยู่ เวลาผ่านไปนานขนาดนี้ แต่คนหนึ่งยังยึดติดกับความทุกข์เดิมอยู่ น่าสงสารนะครับ ใครอยากแบกก็แบกไป แบกเองเหนื่อยเอง และอีกนัยหนึ่งก็น่าดีใจนะครับที่ผ่านมานานแล้ว แต่คุณยังมีอิทธิพลต่อจิตใจเขาอยู่ ฮ่าๆ

ไม่แน่ใจว่าตอนลาออก คุณและที่ทำงานเก่าได้ลาจากกันด้วยดีหรือเปล่า ถ้าลาจากกันด้วยดีแล้วหัวหน้าคุณยังคงยึดติดอยู่ อันนั้นเรื่องของเขาแล้วล่ะครับ เขาอยากแบกเอง เราไม่ต้องไปช่วยแบกนะครับ ฮ่าๆ แต่ถ้าจากกันด้วยไม่ดีและเขายังคงทุกข์อยู่ ถ้ามีโอกาส เป็นไปได้ไหมครับว่าคุณจะลองไปทำความเข้าใจกับเขาสักหน่อย ทำไมเขาถึงโกรธคุณหนักหนา ไปอย่างผู้น้อยที่เคารพผู้อาวุโส ในเมื่อคุณคิดว่าคุณจบไปแล้ว คุณไม่ได้คิดอะไร การไปเผชิญหน้าคนที่คิดไม่ดีกับคุณอยู่ก็คงไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไร ในเมื่อเราไม่ได้คิดชั่วกับเขา คิดเสียว่าไปสวัสดีปีใหม่หรือในโอกาสสำคัญ ไปเจอหน้าเพื่อนร่วมงานเก่าๆ ก็ได้ แล้วพ่วงท้ายแวบไปสวัสดีหัวหน้าคนนี้หน่อย เราไปด้วยความอ่อนน้อม ด้วยความสุภาพ เราไม่เสียหายนะครับ แต่ถ้าเขาปฏิบัติกับเราร้ายๆ อันนี้เป็นเรื่องที่เขาเลือกจะให้ความเลวครอบครองจิตใจเขาแล้ว อย่ารับมาเป็นปัญหาของเรา

แต่ถ้าสำรวจตัวเองแล้วพบว่าเราก็ไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดีกับเขานี่หว่า แล้วเขายังคงคิดร้ายกับเราอยู่ ผมว่านั่นเป็นปัญหาของเขาแล้วล่ะ เขาน่าจะต้องเขียนมาถามในคอลัมน์นี้มากกว่านะครับ ฮ่าๆ

เวลาเจอคนดิสเครดิต ผมเชื่ออย่างหนึ่งนะครับว่าก็แค่คนไม่กี่คน คือถ้าเราดีจริง คนรอบตัวเราจะเห็นพ้องต้องกันหมด คนจะพูดถึงเราในทางที่ดีเยอะ เสียงมันก็จะดังกว่าเสียงที่บอกว่าเราไม่ดี แน่นอนว่าเราไม่มีทางทำให้คนพูดถึงเราในทางที่ดีได้ทั้งหมด แต่เราสามารถทำตัวให้ดีจนเสียงที่พูดถึงเราในทางที่ดีมีมากกว่าเสียงของคนพูดถึงเราในทางที่ไม่ดี เจ้านายคุณพูดไปเถอะ ทุกวันนี้คุณก็บอกว่ามีหน้าที่การงานที่ดี ผมว่าคนรอบตัวคุณน่าจะให้ความสำคัญกับสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้ามากกว่าสิ่งที่ได้ยินใครเขาพูดมา สิ่งที่เขาเห็นนี่แหละจะเป็นตัวคอนเฟิร์มว่าที่ได้ยินเขาพูดกันมาน่ะจริงหรือเปล่า ลองถ้าเจ้านายเก่าคุณพยายามดิสเครดิตแค่ไหน แต่คุณทำงานดี คนเห็นว่าคุณทำงานดี ไม่เห็นเหมือนที่ได้ยินมาเลย ความพยายามที่จะทำลายคุณก็ไม่มีทางสำเร็จหรอกครับ เพราะฉะนั้นถ้าเราตั้งมั่นว่าเราทำดี เราก็ทำดีไปโดยไม่ต้องสนใจเสียงเห่าหอนใดๆ

เวลาคนพูดถึงเราไม่ดี ลองกลับมาสำรวจดูครับว่าที่เขาพูดน่ะจริงไหม เขาพูดด้วยความปรารถนาดีหรือเปล่า ถ้าพบว่าเราไม่ได้เป็นแบบนั้น ไม่ต้องให้ราคาเลยครับ ปล่อยเขาไป ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเราก็ปรับปรุงแก้ไข แค่นั้นเลย

มันจะมีคนบางประเภทที่เวลาเห็นลูกน้องเก่าไปได้ดีกว่าแล้วรู้สึกเดือดร้อน ทนไม่ได้ ต้องหาวิธีดิสเครดิต ต้องหาทางเหยียบย่ำ ลึกๆ แล้วผมคิดว่าคนเหล่านี้น่าสงสารนะครับ เขาอาจจะมีชีวิตที่เลวร้ายอยู่แล้ว และรู้สึกทนไม่ได้ที่จะเห็นคนอื่นมีชีวิตที่ดี เขาอาจจะติดอยู่ในวังวนของความเลวร้าย แต่ก็ตะกายออกมาไม่ได้ เขารู้นะว่าชีวิตเขาเลวร้าย แต่ก็หาทางออกไม่ได้ ทางออกเดียวที่เขาทำได้คือการมองคนอื่นว่าเลวไปหมด นี่ไง ไม่มีใครดีเหมือนฉัน ไม่มีใครดีไปกว่าฉันได้ และบางทีเวลาเห็นคนอื่นมีชีวิตที่ดีก็อาจจะต้องหาทางเทกเครดิตไปด้วยว่าฉันมีส่วนกับความสำเร็จของเขา หรือเขาไม่มีทางได้ดีถ้าไม่มีฉัน ซึ่งผมคิดว่ามันยิ่งดูน่าเวทนา ดูกระหายที่จะมีซีน กระหายที่จะมีสปอตไลต์ มันเป็นไปได้ว่าลึกๆ แล้วเขาต้องการให้คนอื่นยอมรับเขา ต้องการเป็นที่รัก แต่เขาไม่รู้จะหาวิธีแบบไหนแค่นั้นเอง เขาอาจจะมีปมบางอย่าง เพราะในขณะที่คุณกำลังรุ่งโรจน์ เขาอาจจะกำลังร่วงโรย เขากำลังนับถอยหลัง แต่เขายังคงยึดติดอยู่กับความสำเร็จเก่าๆ และกลัวว่าเขาจะไม่มีความสำคัญอีกแล้ว น่าสงสารนะครับ ปูนนี้แล้วยังหาความสุขให้ตัวเองไม่ได้เลย

ผมว่าคุณดูเอาไว้แล้วก็บอกตัวเองว่าอย่าโตไปเป็นแบบนี้ ถ้าเป็นนะ ผมจะตามไปเขย่าตัวเลย ฮ่าๆ เติบโตเป็นหัวหน้าที่ดี เอาให้หัวหน้าเก่ามาเห็นแล้วรู้ว่าความเลวร้ายใดๆ ที่เขาทำไว้ไม่สามารถสะเทือนคุณได้เลย และคุณได้ใช้เขาเป็นบทเรียนที่จะไม่เดินตาม ถ้าคุณโตไปแล้วไม่เป็นคนแบบนั้น ผมคิดว่าคุณก็ประสบความสำเร็จแล้วนะครับ

ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณและที่ทำงานเก่า แต่อย่างหนึ่งที่ผมอยากแนะนำก็คือเราอย่าคาดหวังคำขอโทษจากคนอื่น บางคนที่ทำร้ายเราเขาอาจจะไม่มีวันคิดได้หรอกว่าสิ่งที่เขาทำมันผิด มันเลวร้าย มันทำลายเรา แต่สิ่งที่เราทำได้และควรต้องทำคือให้อภัยเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข ให้อภัยแม้ว่าเขาจะไม่ขอโทษเราและอาจจะไม่มีวันสำนึกก็ตาม แต่ให้อภัยแล้วเราจบกับตัวเอง เธอจะทำอะไรก็ตาม แต่เธอทำร้ายฉันไม่ได้อีกต่อไป

ผมรู้ว่าบางครั้งการให้อภัยคนที่ทำร้ายเราเป็นเรื่องยาก เพราะสิ่งที่เขาทำมันรุนแรงกับเรามาก แต่การให้อภัยเป็นการบอกตัวเราว่าเราจะไม่โตไปเป็นคนแบบเขา อดีตมันผ่านไปแล้ว เรื่องเลวร้ายใดๆ ที่เคยเกิดขึ้นในที่ทำงานเดิม ให้อภัยเขาไปครับ แต่อย่าเกลียดเขา ถ้าเราเกลียดเขา เราก็จะร้อนรนเหมือนที่เขาเป็นอยู่ ผมว่ามองเป็นเรื่องตลกไปก็ดีนะที่เห็นเขาเต้นแร้งเต้นกาแบบนี้ เออ สนุกดี ดูคนฟุ้งซ่านบ้าบอไป ฮ่าๆ

และสำหรับคนเป็นหัวหน้า ถ้าลูกน้องเราไปเติบโตในทางที่ดี มีความสุข มีชีวิตที่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าดีกว่าตอนที่อยู่ในองค์กรเรา อย่างแรกที่ต้องทำคือเราต้องยินดีกับเขานะครับ อย่างที่สองคือเราต้องกลับมาสำรวจองค์กรว่าถ้าเขาไปได้ดีขนาดนี้ หรือองค์กรเรามันไม่ได้ดีจริงจนเขาอยากอยู่ หรือองค์กรเราไม่สามารถทำให้เขาเปล่งศักยภาพได้จริง หรือองค์กรเราไม่มีพื้นที่ให้เขาอยู่ เอาเรื่องเหล่านี้กลับมาพัฒนาองค์กรตัวเองดีกว่าครับ อย่ามัวทะนงตนว่าองค์กรเราดีหรือเจ๋งจนไม่คิดจะพัฒนา แล้วก็มัวมาไล่ตามอิจฉาคนอื่นที่เขาไปได้ดีกว่า ชีวิตเราไม่ได้ยืนยาว วันหนึ่งเราก็ต้องเกษียณ ลาออก และตายไป เราฝากอะไรไว้ให้คนรัก เราทำอะไรให้คนเคารพ เราสร้างให้คนเติบโตไปสู่สิ่งที่ดีกว่าหรือเปล่า อันนี้ต้องถามตัวเองครับ อย่าฝากความเกลียดชังไว้ในใจคนเลยครับ ทำไปมีแต่แพ้

พี่เบิร์ดบอกแล้วนะครับว่า “คนที่แพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง”

ท้อฟฟี่ แบรดชอว์

*ส่งคำถามดราม่าในที่ทำงานที่คุณสงสัยมาได้ที่อีเมล [email protected] หรืออินบ็อกซ์ไปที่ FB: ท้อฟฟี่ แบรดชอว์ 

ภาพประกอบ: Nisakorn Rittapai

พิสูจน์อักษร: ภาสิณี เพิ่มพันธุ์พงศ์