“เคยโดนเรียกว่าเอเลี่ยน อีผี เคยโดนคนร่วมชั้นโยนของออกไปนอกห้อง เคยโดนนักเรียนชายตบศีรษะขณะที่กำลังงีบช่วงพักกลางวัน เคยโดนบอยคอตไม่คุยด้วย ทำให้เราเป็นเอกเทศ แล้วก็โดนรุ่นพี่ข่มขู่”
“ก็ในเมื่อเราอยู่บนโลกใบนี้ที่มันไม่ใช่ที่สำหรับเรา ฉะนั้นเราก็ควรจะออกไปผจญภัยบนโลกใบนี้ เพื่อที่จะเรียนรู้ว่าที่อื่นๆ เป็นอย่างไรบ้าง มีใครอยู่บ้าง มีใครเป็นอย่างไรบ้าง และเราก็ได้ทุนไปเรียนต่อที่นอร์เวย์นั่นเอง”
ด้านบนคือบางส่วนของบทสัมภาษณ์ของ เพียงฝัน นาคสุขไพบูลย์ หรือ ฟ้า ผู้ป่วยแอสเพอร์เกอร์ ซินโดรม ที่ได้ทุนการศึกษาที่ต่างประเทศ
ที่ประเทศไทย เธอนิยามตนเองว่าเหมือนอยู่โลกคนละใบ เพราะอาการป่วยที่ทำให้รับรู้สีหน้าของคนรอบข้างไม่ได้ รวมไปถึงไม่เข้าใจมุกตลกและความหมายแฝง ถูกกลั่นแกล้งอย่างรุนแรง แต่เมื่อได้ไปต่างประเทศ ที่นั่นเธอพบความแตกต่างของการไม่ได้เป็นคนแปลกหน้าบนโลกใบนี้อีกต่อไป โลกที่เสียงของคนพิการถูกรับฟัง และเธอก็อยากให้เสียงของคนออทิสติกที่ไม่เคยมีใครได้ยิน ถูกส่งถึงบ้านเกิดเพื่อบอกถึงความฝัน และความรู้สึกที่แท้จริงของการเป็นคนพิการในไทย
ตัดต่อ: เอกธันวา สารศรี
