วันนี้ (3 สิงหาคม) เฟซบุ๊ก ‘ผลไม้ลุงฟรุ๊ต by ลูกหลานเทียมมี่’ ได้โพสต์ข้อความระบุว่า เรียนลูกค้าลุงฟรุตที่เคารพทุกๆ ท่าน ขณะนี้ลุงฟรุตได้จากไปเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2564 เวลาประมาณ 02.40 น. เนื่องจากติดเชื้อโควิด ขอทุกท่านช่วยภาวนาร่วมส่งดวงวิญญาณของลุงฟรุตสู่สุคติ พบทางสว่างสงบนิรันดร ขอบคุณมากครับ
หากใครเคยซื้อผลไม้จากลุงฟรุตตี้ จะต้องได้ยินเสียงทักทายจาก ‘ลุงฟรุตตี้’ ซึ่งเป็นคนขายผลไม้ยิ้มแย้มทักทายคนที่เดินผ่านไปมา เป็นหนึ่งในภาพคุ้นตาของเหล่านิสิต บุคลากร และอาจารย์ภายในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมายาวนานมากกว่า 30 ปี
ลุงฟรุตตี้จะมามาพร้อมเวสป้าคู่ใจที่บรรทุกถังแช่แข็งเต็มไปด้วยผลไม้สดใหม่พร้อมรับประทาน ไม่ว่าจะช่วงเวลาพักกลางวัน หลังเลิกเรียน รวมทั้งช่วงอ่านหนังสือหรือทำกิจกรรมนอกเวลา ก็จะเห็นลุงฟรุตตี้ขี่เวสป้ามาพร้อมผลไม้สดใหม่เสมอ
ท่ามกลางวิกฤตโควิดซึ่งส่งผลให้มหาวิทยาลัยเปลี่ยนรูปแบบการสอนเป็นแบบออนไลน์ ไม่มีนิสิตนักศึกษาซึ่งเป็นกลุ่มลูกค้าหลักของลุงฟรุตตี้ ทำให้ตั้งแต่ช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ปี 2563 ไม่มีการขี่เวสป้าขายผลไม้เหมือนเดิม หรือตระเวนน้อยลง ประกอบกับที่ลุงฟรุตตี้ หรือลุงโป๊งเหน่ง ซึ่งเป็นชื่อเรียกที่ตั้งโดยเหล่านิสิตจุฬาฯ ของ บักเซี้ย แสงบัวงามล้ำ (แซ่ลิ้ม) วัย 68 ปี มีอาการป่วยเป็นโรคแพ้ภูมิตัวเอง ทำให้ต้องดูแลรักษาตัวที่บ้าน จากเดิมที่ขายผลไม้อย่างน้อย 2 รอบต่อวันบริเวณรอบมหาวิทยาลัย ก็ต้องเปลี่ยนมาขายผลไม้เล็กๆ น้อยๆ ที่บ้านในซอยจุฬาฯ 48 ซึ่งทำให้ขาดรายได้หลักของครอบครัวไป
ทั้งนี้ ในเพจเฟซบุ๊กดังกล่าว มีผู้เข้าไปแสดงความเสียใจต่อการจากไปของลุงฟรุตตี้เป็นจำนวนมาก
รวมถึง ศาสตราจารย์พิเศษธงทอง จันทรางศุ อดีตปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี และอดีตคณบดีคณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โพสต์ข้อความผ่านทางเฟซบุ๊กระบุว่า
“ชาวจุฬาฯ รุ่นเดียวกับผมย่อมคุ้นเคยกับเทียมมี่ พ่อค้าขายผลไม้ในมหาวิทยาลัยของเราเป็นอย่างดี มาถึงยุคสมัยนี้ ลุงฟรุตตี้ ทายาทของเทียมมี่ก็ได้รับสืบทอดกิจการขายผลไม้สำหรับชาวจุฬาฯ และเป็นผู้มีชื่อเสียงรู้จักกันทั่วไปสำหรับนิสิตปัจจุบัน รวมตลอดถึงผมซึ่งถ้าไปประชุมในจุฬาฯ ก็มักจะได้ลิ้มรสผลไม้จากร้านของลุงฟรุตตี้เป็นอาหารว่างในที่ประชุมเสมอ
เมื่อราวสองสามเดือนก่อนผมแวะไปอุดหนุนลุงฟรุตตี้ที่ร้าน ซึ่งอยู่เยื้องกันกับร้านของส้มตำเจ๊แดงอันเลื่องชื่อของสามย่าน พูดกับลุงฟรุตตี้หน่อยหนึ่ง คุยกับเจ๊แดงนิดหนึ่ง แล้วซื้อของกลับมากินที่บ้าน นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้พบกัน
เช้าวันนี้โควิดได้พาลุงฟรุตตี้เดินทางไกลเสียแล้ว อนิจจา”
