การดวลแห่งยุคสมัยใหม่ที่เราอาจได้เห็นไปอีกนาน

5 ชั่วโมง 29 นาที คือระยะเวลาการดวลกันในสนามฟิลิปป์ ชาตริเยร์ ณ โรลังด์ การ์รอส ของสองนักหวดที่ดีที่สุดในโลกเวลานี้ ยานนิก ซินเนอร์ มือ 1 ของโลกจากอิตาลี และ คาร์ลอส อัลคาราซ แชมป์เก่า มือ 2 ของโลกจากสเปน

ตัวเลขเกือบ 5 ชั่วโมงครึ่งนี้ ถือเป็นแมตช์รอบชิงชนะเลิศที่ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์เฟรนช์โอเพน ทำลายสถิติเดิมของ มัทส์ วิลันเดอร์ จากสวีเดน ที่เอาชนะ กีเยร์โม วีลาส จากอาร์เจนตินาในปี 1982 ซึ่งใช้เวลา 4 ชั่วโมง 42 นาทีไปอย่างขาดลอย

แมตช์นี้มีแนวโน้มว่าจะเป็นหนังชีวิตตั้งแต่ต้นเกม เมื่อทั้งสองฝ่ายพยายามใช้เวลาใน Serve Clock อย่างเต็มที่ พร้อมจังหวะแรลลียาวๆ ให้เห็นตลอดเกม จนกระทั่งผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง ทั้งคู่ยังเล่นกันได้แค่ 4 เกม เสมอกันอยู่ที่ 2-2 ในเซตแรก

ช่วงแรกของเกม ซินเนอร์ดูเหนือกว่าด้วยแผนการเล่นเกมสั้น โดยเน้นเสิร์ฟแรกที่แม่นยำและปิดแต้มให้เร็วที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกลากไปเล่นในสไตล์ของอัลคาราซที่เต็มไปด้วยพลังงานและการตอบโต้ที่ดุดัน

ซินเนอร์ใช้จุดแข็งของตัวเอง คือการยิงวินเนอร์อย่างแม่นยำและตีเสียค่อนข้างน้อย ทำให้เขาควบคุมจังหวะในช่วงแรกของเกมได้ดี สถิติในช่วงต้นเซตที่ 2 ระบุว่า ในแต้มสั้น (แรลลี 4 ช็อตหรือน้อยกว่า) ซินเนอร์เอาชนะไปได้ถึง 32 ต่อ 14 แต้ม ขณะที่ในแต้มยาวกว่า อัลคาราซกลับมาดีกว่าที่ 23 ต่อ 14 แต้ม

จุดตัดสินสำคัญคือเสิร์ฟแรกของซินเนอร์ ซึ่งในช่วงต้นแมตช์มีประสิทธิภาพสูงถึง 66% แม้จะมีเอซเพียง 8 ครั้งตลอดเกม แต่ก็ช่วยให้เขาคุมจังหวะได้ดี ก่อนที่ตัวเลขนี้จะลดลงเหลือ 54% เมื่อจบแมตช์

แผนของซินเนอร์ไม่ได้ผิด เขาเล่นอย่างแม่นยำเพื่อควบคุมเกมและพยายามปิดแต้มอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะในช่วงเซตที่ 3 ซึ่งเป็นช่วงที่เขาควรจะปิดเกมให้ได้ แต่เขากลับพลาดเองที่ทำตามแผนนี้ได้ไม่ตลอดรอดฝั่ง ทั้งที่ออกสตาร์ทเซตนี้ด้วยการเบรกอัลคาราซได้ก่อน

เซตที่ 3 กลับกลายเป็นเซตเดียวใน 5 เซตที่ซินเนอร์ตีเสีย (Unforced Error) มากกว่าอัลคาราซ บางครั้งเขาอาจเร่งเกมเกินไปเพราะต้องการปิดแมตช์ให้เร็ว ทำให้ต้องเสี่ยงกับจังหวะที่ยากขึ้น

ที่น่าเสียดายคือในเกมที่ 9 ของเซตที่ 3 ซินเนอร์เบรกกลับมาออนเสิร์ฟได้ ไล่มาเป็น 4-5 และจะได้ลงมาเสิร์ฟเพื่อตีเสมอ แต่กลับเสียเกมเสิร์ฟด้วยเกมศูนย์ ทำให้อัลคาราซได้เซตคืนมาบ้าง ไล่มาเป็น 1-2 เซต

จุดนั้นเองเป็นจุดเปลี่ยนที่ซินเนอร์ปล่อยให้อัลคาราซกลับมาอยู่ในเกมได้อีกครั้ง

เซตที่ 4 คืออีกหนึ่งโอกาสทองของซินเนอร์ เมื่อเขานำ 5-4 และมี 3 แชมเปียนชิปพอยต์ ในเกมเสิร์ฟของอัลคาราซ แต่เขากลับไม่สามารถปิดแมตช์ได้ อัลคาราซไล่ตีจาก 0-40 กลับมาชนะ 5 แต้มรวด เซฟ 3 แมตช์พอยต์ได้อย่างเหลือเชื่อ และจากจุดนั้น เขากลับมายืนในจุดที่เหนือกว่าอีกครั้ง

บรรยากาศในสนามเริ่มส่งผลอย่างชัดเจน แฟนๆ ส่วนใหญ่ส่งเสียงเชียร์ให้อัลคาราซอย่างสุดเสียง เขาตอบสนองด้วยการปลุกเร้าฝูงชน ยกไม้ ชูมือ ชี้ไปที่หู เรียกเสียงสนับสนุน จนเหมือนโรลังด์ การ์รอส กลายเป็นสนามของเขา

แรงกดดันเริ่มตกอยู่กับซินเนอร์ เขาต้องพยายามต้านพลังเกมบุกของอัลคาราซ พร้อมทั้งรับแรงกดดันจากแฟนๆ ที่เอียงข้างอีกฝ่าย

แม้ในเซตสุดท้ายเขาจะเค้นพลังและเบรกเสิร์ฟใส่อัลคาราซได้ในช่วงปลายเซต และนำเฟรนช์โอเพน 2025 ไปตัดสินด้วยไทเบรก ซึ่งเป็นครั้ง ตั้งแต่ยูเอสโอเพน 2020 ที่รอบชิงแกรนด์สแลมต้องตัดสินด้วยไทเบรก

แต่ ณ จุดนั้นทุกอย่างเหมือนอยู่ในมือของอัลคาราซแล้ว และขึ้นนำก่อนถึง 7-0 ในการเล่นไทเบรก 10 คะแนนเพื่อตัดสินเกม ยิ่งเป็นเหมือนการยื่นมือไปคว้าถ้วยไปแล้วข้างหนึ่ง

สุดท้าย จึงกลายเป็นอัลคาราซ ที่พลิกแซงกลับมาชนะ 3-2 เซต ด้วยสกอร์ 4-6, 6-7 ไทเบรก 4-7, 6-4, 7-6 ไทเบรก 7-3 และ 7-6 ไทเบรก 10-2

ชัยชนะครั้งนี้ไม่เพียงเป็นแชมป์เฟรนช์โอเพน สมัยที่ 2 และแกรนด์สแลมที่ 5 ของเขาเท่านั้น แต่อัลคาราซยังคงรักษาสถิติเข้าชิงแกรนด์สแลมและคว้าแชมป์ 100% เอาไว้ได้ต่อไป พร้อมกับขยับสถิติ เฮดทูเฮดกับซินเนอร์เป็น 8-4 และชนะรวด 5 นัดหลังสุด

แมตช์นี้ได้รับการยกย่องจากผู้บรรยายว่าเป็นหนึ่งในเกมที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาลของเฟรนช์โอเพน เพราะไม่ใช่แค่ความยาวนาน แต่ยังเต็มไปด้วยกลยุทธ์ พลังใจ ความกล้าหาญ และบรรยากาศที่ตราตรึง

สิ่งที่น่าดีใจคือ แมตช์สุดยิ่งใหญ่นี้ ไม่ได้มาจากรุ่นใหญ่ระดับตำนานอย่าง โนวัค ยอโควิช ที่ยุคสมัยของเขาใกล้จะผ่านพ้นไปทุกขณะ แต่เกิดจาก 2 นักเทนนิสเลือดใหม่วัย 22 และ 23 ปี ที่ยังมีอนาคตอีกยาวไกล

เมื่อเวลาผ่านไปแมตช์นี้ อาจจะถูกขนานนามว่าเป็นการดวลกันแห่งยุคสมัยของเทนนิส เหมือนแมตช์ระหว่าง ราฟาเอล นาดาล กับ โรเจอร์ เฟเดอเรอร์ ในวิมเบิลดัน 2008 ก็เป็นได้

นี่จึงอาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของ “การดวลแห่งยุคสมัย” ที่เราจะได้เห็นอีกหลายครั้งในอนาคต

อ้างอิง: