ตัวนั้นก็สวย ตัวนี้ก็รัก นับวันเสื้อผ้าของเราจะยิ่งมากขึ้น มากขึ้นตามการใช้ชีวิต จนถึงจุดหนึ่งตู้เสื้อผ้าของเราก็คงจะไม่สามารถรองรับจำนวนเสื้อผ้าเหล่านี้ได้อีกแล้ว หาตัวไหนก็ไม่เจอ สุดท้ายกลายเป็นว่าใส่แต่ตัวเดิมๆ นั่นแปลว่า ได้เวลาจัดการกับพื้นที่เก็บชุดเก่งของเรากันได้เสียที

และนี่คือแนวทางการออกแบบตู้เสื้อผ้าของคุณใหม่ให้ลงตัว ด้วยความเข้าใจในเชิงระยะกับการจำกัดปริมาณเสื้อผ้าที่จำเป็น 

ก็เพราะพื้นที่ของเรานั้นมีเท่าเดิม แต่สิ่งเพิ่มเติมคือเสื้อผ้าที่มากขึ้นทุกทีๆ 

แบ่งสัดส่วนตู้เสื้อผ้าอย่างมีระบบ

ก่อนอื่นเลยต้องรู้ก่อนว่า เราสามารถแบ่งสัดส่วนของตู้เสื้อผ้าตามการใช้งานในแนวตั้งได้แถวละ 50 เซนติเมตร ซึ่งโดยปกติความลึกมาตรฐานจะอยู่ที่ 60 เซนติเมตร เพื่อให้แขวนเสื้อได้อย่างพอดี ไม่ล้นเกินออกมา แต่ด้วยการแบ่งสัดส่วนแถวเช่นนี้ทำให้เราแขวนเสื้อได้ประมาณ 10 ตัวต่อราว และอาจเลือกจัดแบ่งเป็นชั้นวาง ลิ้นชัก หรือเพิ่มราวเป็นสองชั้นเพื่อให้แขวนได้ 20 ตัวต่อแถว

และสำหรับชุดตามฤดูกาลนั้น ก็สามารถใส่กล่องเก็บเอาไว้ที่ด้านบน เพื่อรอวันใช้ได้เช่นกัน ทีนี้เรามีเสื้อผ้าอยู่กี่ตัว คุณมีสองทางเลือกนั่นคือ ออกแบบตู้เสื้อผ้าให้พอดีกับจำนวน หรือบริจาคเสื้อผ้าเหล่านั้นออกไปบ้าง
(จากการสำรวจประชากรหญิงในสหรัฐอเมริกาพบว่า กว่า 20% ของเสื้อผ้าในตู้ของเรานั้น มักถูกปล่อยทิ้งไว้เฉยๆ และ 50% มักเป็นเสื้อผ้าชุดเก่าที่ไม่คับก็หลวมเกินไป นั่นจึงเป็นเหตุให้เรามีเสื้อผ้าเกินความจำเป็นจนล้นตู้อยู่เสมอ)

บานเปิด บานเลื่อน หรือแบบติดผนัง

เรื่องของบานเปิดนั้น เป็นเรื่องที่มักถูกมองข้ามด้วยเห็นว่าเป็นเรื่องสวยงาม ซึ่งอันที่จริงก็ไม่ผิดนัก แต่การเลือกบานเปิดนั้นก็มีข้อดีข้อเสียที่แตกต่างกัน

• แบบบานเปิด
  เป็นบานมาตรฐานที่มักพบได้ในตู้เสื้อผ้าโดยทั่วไป ข้อดีคือสามารถติดกระจกไว้ ด้านใน หรือ ด้านหน้าเพื่อเปิดใช้ได้ สามารถแขวนเสื้อผ้าชิ้นเล็ก เช่น ผ้าพันคอไว้ที่บานพับได้ แต่การใช้บานเช่นนี้ จะต้อง เผื่อพื้นที่สำหรับรัศมีของบานเปิด อย่างน้อย 50 เซนติเมตร และอาจต้องเผื่อระยะมากกว่านั้นเพื่อถอยออกจากตู้ ทำให้สิ้นเปลืองพื้นที่ในการจัดวาง และขวางทางสัญจร

• แบบบานเลื่อน
  แน่นอนว่า ข้อดีคือประหยัดพื้นที่ ไม่มีรัศมีบานเปิดมากวนใจการจัดวาง แต่จะต้องแลกกับการเปิดเลือกเสื้อผ้าได้เพียงครั้งละครึ่งตู้เท่านั้น และยังไม่เหมาะกับการแขวนเสื้อผ้าชิ้นเล็กอีกด้วย

• แบบเปลือยติดผนัง
  ปัจจุบันได้รับความนิยมมากขึ้น เพราะตัวเลือกของการออกแบบที่หลากหลาย และติดตั้งได้ง่ายกว่าสมัยก่อน ข้อดีคือสามารถมองเห็นเสื้อผ้าทั้งหมดได้ ทำให้สามารถเลือกมิกซ์แอนด์แมตช์ได้โดยง่าย แต่หากมีเสื้อผ้าเยอะ การไม่มีบานปิดอาจทำให้ห้องดูรก ทั้งยังอาจกลายเป็นพื้นที่เก็บฝุ่นของบ้านไปโดยปริยาย ในหลายดีไซน์ มีการออกแบบให้ผนวกเอาโต๊ะเครื่องแป้งเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของราวแขวนเพื่อประหยัดพื้นที่จัดวาง โดยอาจต้องเผื่อพื้นที่จากผนังออกมา 1 เมตรโดยประมาณ เพื่อวางเก้าอี้สำหรับโต๊ะเครื่องแป้งด้วย

จัดเก็บตามระยะเอื้อม

สุดท้ายเป็นหลักการจัดระเบียบเสื้อผ้าในแนวตั้ง โดยแบ่งออกง่ายๆ คือ เสื้อแขวนไว้บน กางเกงแขวนไว้ล่าง ส่วนสิ่งละอันพันละน้อยนั้น ให้ออกแบบเป็นชั้นวางที่กึ่งกลาง ส่วนของใช้ไม่บ่อย นานๆ ใช้ทีก็เลือกที่จะวางไว้เหนือระยะเอื้อมไปได้เลย 

ข้อดีคือเราสามารถเลือกจับคู่ชุดเก่งได้ง่าย เพียงแค่ลองนำมาแขวนไว้ใกล้ๆ กัน เสื้อ กางเกง กระโปรง กระเป๋า เท่านี้การเลือกชุดเก่งในทุกเช้าก็ง่ายดายขึ้นแล้ว (ระยะตัวเลขจะแสดงในภาพประกอบ)

แต่ไม่ว่าคุณจะออกแบบตู้เสื้อผ้ามาดีแค่ไหนก็ตาม เมื่อต้องเจอกับปริมาณเสื้อผ้ามหาศาลตามสไตล์คนชอบช้อปอย่างเราๆ แล้ว ถ้าไม่เลือกเก็บไว้แต่ชิ้นที่จำเป็นจริงๆ ก็คงได้มีล้นตู้กันบ้าง ดังนั้น ก่อนจะเริ่มออกแบบ แนะนำให้ลองแบ่งเสื้อผ้าตัวเก่งกับเสื้อผ้าที่ไม่ค่อยได้ใส่ออกจากกันเสียก่อน 

จากนั้นจึงคัดตามความจำเป็นให้เหลือแต่ตัวที่ใช่จริงๆ เท่านั้น บางที ขนาดตู้เสื้อผ้าที่คิดไว้อาจใช้พื้นที่น้อยลงและลงตัวง่ายกว่าที่คิดก็เป็นได้ ขอให้คุณมีความสุขกับการแต่งตัวและมุมเสื้อผ้าของคุณในทุกวันนะครับ

ภาพ: Skunk man