*บทความนี้เปิดเผยเนื้อหาบางส่วนของหนังสือ*
ในช่วงเดือนที่ผ่านมา มีหนังสืออยู่เล่มหนึ่งที่ถูกพูดถึงหนักมาก เรียกได้ว่าเป็น Talk of the Town ทั้งในหมู่นักอ่านและนักเขียนชาวไทย ไม่ว่าจะด้วยคอนเซปต์ของเล่มหรือรายนามนักเขียนแบบรวมดาว รู้ตัวอีกทีก็มีหนังสือ มาริสาอายุ 27 ปี อยู่ในมือเรียบร้อยแล้ว
‘12 นักเขียน 12 เรื่องสั้น 12 มาริสา’
ถึงคำโปรยปกหน้าจะช่วยอธิบายโครงสร้างของหนังสือเล่มนี้ได้ชัดเจนระดับหนึ่ง แต่ก็ยังมีคำถามที่คอยกวนใจเราอยู่ตงิดๆ – มาริสาคือใคร? มาริสานี่ใหญ่โตมาจากไหน ถึงได้นักเขียนฮอตๆ ตั้ง 12 คนมาเล่าเรื่องของเธอ? มาริสาในวัย 27 ปีจะเหมือนฉันในวัย 27 ปีไหมนะ?
คำตอบของทุกคำถามรออยู่เพียงแค่เปิดอ่าน
มาริสาอายุ 27 ปี เล่มนี้ถือกำเนิดขึ้นมาจากความสงสัยใคร่รู้ของสมิทธิ์ บรรณาธิการเล่มผู้มีเพื่อนสมัยเรียนในชีวิตจริงชื่อมาริสา แล้วอยู่มาวันหนึ่งก็สงสัยว่าชีวิตของมาริสาจะเป็นอย่างไรบ้าง จึงชวนผองเพื่อนนักเขียน 12 ชีวิตมาเขียนเรื่องสั้นภายใต้โจทย์เดียวกันก็คือ ‘เขียนเรื่องสั้นแนวใดก็ได้ ขอเพียงแค่ตัวเอกเป็นผู้หญิงชื่อมาริสา อายุ 27 ปี’
แค่คอนเซปต์ก็น่าสนใจแล้ว แต่รายชื่อนักเขียนน่าสนใจยิ่งกว่า!
มาริสา 12 เวอร์ชันถูกบอกเล่าผ่านมุมมองของ 12 นักเขียนที่คุ้นหน้าคุ้นตา คุ้นปลายปากกากันดี ได้แก่ จักรพันธุ์ ขวัญมงคล, จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท, จิราภรณ์ วิหวา, ชนัญญา เตชจักรเสมา (Point of View), ดุจดาว วัฒนปกรณ์, ตินกานต์, ธนชาติ ศิริภัทราชัย, ลูกแก้ว โชติรส, สุกัญญา สมไพบูลย์, องอาจ ชัยชาญชีพ, โอ๊ต มณเฑียร และ t_047 (บ้านข้างๆ)
สารภาพตรงๆ เลยว่าตินกานต์ และ โอ๊ต มณเฑียร คือสองนักเขียนที่เราพลิกอ่านเรื่องมาริสาในเวอร์ชันของเขาก่อนด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า ทั้งสองจะตีโจทย์ออกมาในแบบไหน ซึ่งทั้งสองท่านก็ไม่ได้ทำให้เราผิดหวังแม้แต่นิดเดียว
ตอน ตีสองของมาริสา ของ ตินกานต์ ยังคงความสละสลวยทางภาษาเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือกลิ่นอายลึกลับน่าติดตาม อ่านแล้วพานนึกถึงผลงานเรื่อง The Memory Police ของ Yoko Ogawa ส่วนตอน มาริสา อายุ 27 ปี ในวันคูนิงกัน ของ โอ๊ต มณเฑียร นั้นพูดถึงเพศวิถีแบบตรงไปตรงมา คับแน่นไปด้วยอารมณ์ราวกับลูกโป่งที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ
ส่วนแวมไพร์มาริสาในตอน มาริสา อายุ(1)27 ปี ของ Point of View ที่สะท้อนสถานการณ์ผักชีโรยหน้าจะบ้าตายรายวันได้เป็นอย่างดี หรือสัปเหร่อมาริสาในตอน วันเกิด โดย สุกัญญา ก็ช่วยเตือนใจว่าสิ่งที่แน่นอนที่สุดในชีวิตก็คือความตาย
สำหรับเรา มาริสา อายุ 27 ปี คืองานเลี้ยงคืนสู่เหย้าของเหล่านักเขียนคนโปรด แต่ละคนต่างพกพาเรื่องราวของ ‘มาริสา’ มาเดี่ยวไมโครโฟนแบบขึ้นสุดลงสุด ส่วนผลพลอยได้ก็ตกเป็นของผู้อ่านอย่างเราๆ ที่ได้สุข ได้เศร้า ได้ ‘รู้สึกร่วม’ ไปกับพวกเขาทั้ง 12 คน
และไม่รู้ว่าเป็นโชคชะตาหรืออะไร หนังสือเล่มนี้เดินทางมาอยู่ในมือผู้เขียนตอนที่เราอายุเพิ่งจะ 27 ปีไปหมาดๆ เป็นขวบปีเดียวกับ (แทบ) ทุกมาริสาในเล่ม เป็นเลขอายุอาถรรพ์ที่พรากลมหายใจไปจากดาวรุ่งหลายคน เช่น Jim Morrison (The Doors), Kurt Cobain (Nirvana) และ Amy Winehouse จนกลายเป็นปรากฏการณ์ที่เรียกว่า 27 Club
การค่อยๆ พลิกหน้ากระดาษและทำความรู้จักกับมาริสาไปทีละคนๆ จึงเปรียบเสมือนการอัปเดตชีวิตกับเหล่าผองเพื่อนชาว 1994 บ้างก็อกหัก บ้างก็ออกไปประท้วง บ้างก็เพิ่งจะได้เป็นตัวเอง บ้างก็กอบกู้เศษซากชีวิตที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดเพื่อเดินหน้าต่อ
เรารู้สึกว่าหนังสือเล่มนี้คือ A Cry for Help หรือเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือของคนอายุ 27 ปี อย่างที่มาริสาของ จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท กล่าวเอาไว้ในตอน ‘มาเลศ’ ว่า
“คุณรู้ไหมคะว่าคนอายุขนาดฉันน่ะกำลังสับสนมากแค่ไหนกับเรื่องธรรมดาๆ ที่พวกคนแก่ปลงกันไปหมดแล้ว มีแต่เรื่องให้ต้องรับผิดชอบเพิ่มขึ้นมากมายไปหมด เวลาสำหรับตัวเองก็น้อยลงทุกที ข้ออ้างที่จะหยิบยกขึ้นมาก็ฟังดูเด็กเกินไป หันไปทางไหนก็ไม่มีใครให้พึ่งพิงหรือปรึกษาเลย”
ถึงแม้ว่าเรื่องสั้นทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้จะเป็นเรื่องแต่ง (Fiction) แต่ประเด็นที่อ่านแล้วตาสว่างในชีวิตจริงก็คือ ยังมีคนอายุ 27 ปีอีกมากมายที่กำลังลองผิดลองถูกเพื่อหาคำตอบให้กับชีวิตไม่ต่างจากตัวเรา เราไม่ได้เผชิญหน้ากับความท้าทายของโลกใบนี้อยู่แค่คนเดียว อย่างน้อยก็มีมาริสาในเล่มนี้แล้วตั้ง 12 คน
เราเจออุดมการณ์ของตัวเองในมาริสาของจักรพันธุ์ เจอซากใจที่กระจัดกระจายไม่ต่างจากมาริสาของดุจดาว เจอความตลกร้ายที่คล้ายกันกับมาริสาของธนชาติ
ตัวคุณเองก็อาจจะเป็นเศษเสี้ยวของ มาริสา อายุ 27 ปี ไม่คนใดก็คนหนึ่ง
ภาพ: Courtesy of the Book Company
