อุจิวะ ซาสึเกะ อีกหนึ่งตัวละครสัญลักษณ์ประจำเรื่อง นินจาคาถา โอ้โฮเฮะ โดดเด่นเคียงคู่ในฐานะ ‘ภาคตรงข้าม’ ของพระเอกจอมมั่วอุซึมากิ นารูโตะ ที่เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ ‘หยาง’ ที่หมายถึงดวงอาทิตย์ร้อนแรง ซาสึเกะคือ ‘หยิน’ พระจันทร์ที่นิ่งสงบ ที่ทอดเงาอยู่ในมุมมืด เพื่อสร้างสมดุลซึ่งกันและกัน
ซาสึเกะเป็นตัวละครที่ คิชิโมโตะ มาซาชิ ออกแบบยาก และใช้เวลาวาดมากที่สุด (เป็นเหตุผลให้ในช่วงแรกซาสึเกะต้องผมสั้นตลอดเวลาเพื่อลดเวลาวาดลง) แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นตัวละครที่เขาชอบวาดมากที่สุดด้วยเช่นกัน
ชื่อของซาสึเกะอิงมาจากซารุโทบิ ซาสึเกะ นินจาในตำนานของประเทศญี่ปุ่น ส่วนการออกแบบตัวละครนั้น คิชิโมโตะได้แรงบันดาลใจมาจากตัวละคร ‘ฮิเอ’ อัจฉริยะผู้นิ่งขรึมแห่งโลกปีศาจ จากเรื่องยูยูฮาคุโช คนเก่งฟ้าประทาน
และด้วยบุคลิกหล่อเหลา อมทุกข์ เงียบขรึม เย็นชา แววตาอ่านความรู้สึกไม่ได้นี่เอง ที่ทำให้ซาสึเกะเคยได้รับการโหวตให้เป็นอันดับ 6 ในโลกของตัวการ์ตูนชายที่มีสาวๆ อยากเดตด้วยมากที่สุด จาก Tokyo Otaku Mode Fall 2013 รวมทั้งไม่เคยหลุดโผหนึ่งในห้าอันดับตัวละครยอดนิยมในเรื่องนินจาคาถา โอ้โฮเฮะ แถมยังเบียดอันดับหนึ่งคู่กับนารูโตะ และฮาตาเกะ คาคาชิได้อยู่เป็นประจำ แต่ชีวิตในโลกนินจาของซาสึเกะนั้นแตกต่างกับความนิยมสวยหรูจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง
ซาสึเกะ คือนินจาหนุ่มที่เติบโตมาพร้อมกับบาดแผลใหญ่ในชีวิต หลังจากเคยเห็นอุจิวะ อิทาจิ พี่ชายที่เคยอ่อนโยน สังหารคนในตระกูลอย่างเหี้ยมโหดต่อหน้าต่อตา ทั้งที่เขาเพิ่งถูกพี่ชายดีดหน้าผาก หยอกล้อ และให้สัญญาว่า “ไว้คราวหน้า…จะสอนวิชาปาดาวกระจายให้” เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า
จนกลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้ซาสึเกะ เปลี่ยนจากการขับเคลื่อนชีวิตด้วยความฝันสดใส กลายเป็นขับเคลื่อนชีวิตด้วย ‘ความแค้น’ และพยายามฝึกฝนตัวเองให้เก่งกาจเพื่อจะกลับไปแก้แค้นพี่ชายผู้น่าชิงชังให้ได้ในสักวันหนึ่ง
ซาสึเกะกลายเป็นนินจาหนุ่มอัจฉริยะผู้แสนเย็นชา ที่มองทุกคนด้วยสายตาหยามเหยียด โดยจอมห่วยเฉพาะนารูโตะที่จับพลัดจับผลูกลายเป็นสมาชิกทีม 7 ด้วยกัน รวมทั้งซากุระที่แอบปลื้มเขามาตลอด ก็ยังถูกปรามาสว่าเป็นพวกไร้ค่าที่เอาเวลามาสนใจกับเรื่องไร้สาระ
เพราะสำหรับคนที่ทอดทิ้งความฝันในการเป็นโฮคาเงะ อยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่รู้จักมิตรภาพ ไม่เคยเห็นด้านสวยงามของความรัก ไม่มีสิ่งใดมีคุณค่าควรให้นึกถึงนอกจากความเกลียดชังและการแก้แค้นอีกแล้ว
ถึงแม้ภาพลักษณ์ภายนอกจะแสนเย่อหยิ่ง แต่เขายังมีเงาของเด็กหนุ่มที่เคยอ่อนโยนทอดยาวอยู่ในซอกลึกของหัวใจ เขายอมแบ่งอาหารให้นารูโตะ ทั้งที่รู้ว่าอาจทำให้สอบคัดเลือกไม่ผ่าน ยอมเสี่ยงชีวิตรับเข็มที่พุ่งเข้ามาแทนนารูโตะ จากเหตุการณ์สร้างสะพานที่แคว้นมิซึโนะคุนิ
ถึงแม้ปากจะบอกว่าไม่ได้อยากทำ แต่ขาของเขาดันขยับไปเอง แต่ก็สังเกตได้ว่า ลึกๆ แล้วไม่ได้เกลียดชังนารูโตะ กลับกันยังเฝ้ามอง ชื่นชม ไปถึงขั้นแอบอิจฉาพัฒนาการของนินจาจอมมั่วนิ่มที่เก่งขึ้นอย่างก้าวกระโดด ในฐานะเพื่อนและคู่แข่งคนสำคัญ
แต่เพราะเรื่องราวในอดีตที่ตามหลอกหลอนนั้นร้าวลึกเกินกว่ามิตรภาพของเพื่อนรักจะเยียวยาได้ในเวลาอันสั้น ทั้งๆ ที่ในเวลานั้นเขาคือนินจาอัจฉริยะที่มีความสามารถไม่แพ้ใครในรุ่น แต่เขาก็ตัดสินใจยอมรับ ‘อักขระต้องสาป’ เดินทางไปฝึกฝนศาสตร์มืดกับโอโรจิมารุ ศัตรูคนสำคัญของหมู่บ้านโคโนฮะ เขายอมทิ้งทุกอย่างในชีวิต เพียงแลกกับหนทางใกล้สุดที่จะทำให้เขาทำตามเป้าหมายที่วางเอาไว้ได้
ในขณะที่ความสามารถของเขาเพิ่มขึ้นจนฉุดไม่อยู่ ช่องว่างในหัวใจของเขาก็ขยายกว้างขึ้นไปพร้อมๆ กัน ยิ่งเขาเข้าใกล้โอกาสแก้แค้นพี่ชายมากเท่าไร ตัวเขาก็ยิ่งห่างไกลจากคืนวันอันแสนสุขที่ควรจะมีในฐานะนินจาวัยรุ่นออกไปมากเท่านั้น
กระทั่งวันที่เขาได้พบกับอิทาจิอีกครั้งหนึ่ง การต่อสู้อันแสนดุเดือดที่ถูกความเศร้าปกคลุม การ ‘ดีดหน้าผาก’ ครั้งสุดท้าย และประโยคสุดท้าย “ขอโทษนะซาสึเกะ…นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว” ที่เอ่ยออกมาด้วยลมหายใจรวยรินของพี่ชายที่เพิ่งมารู้ทีหลังว่า แท้จริงแล้วทุกสิ่งที่อิทาจิทำนั้นมีเหตุผลเพียงเพราะเขาต้องการปกป้องหมู่บ้านโคโนฮะ และน้องชายสุดที่รักเอาไว้
แต่เงื่อนปมในใจคลายออก กลับเป็นการผูกปมความแค้นครั้งใหม่ ให้เขายิ่งรู้สึกเกลียดชังผู้ใหญ่ในหมู่บ้าน ที่ผลักภาระให้อิทาจิต้องกระทำเรื่องเลวร้ายทั้งหมด เขากลับมาคิดบัญชีกับดันโซ หัวหน้าหน่วยราก หนึ่งในผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องราวทุกอย่าง
มาผนึกกำลังร่วมกับนารูโตะและเพื่อนๆ ต่อสู้กับลาสต์บอสอย่าง อุจิวะ มาดาระ และคางูยะในสงครามโลกนินจาครั้ง 4 จนเหตุการณ์กำลังกลับสู่ภาวะปกติ แต่ซาสึเกะยังไม่หยุดอยู่เพียงแค่นั้น เพราะเมื่อทบทวนเหตุการณ์ทั้งหมด เขาคิดว่าต้นเหตุของปัญหาทั้งหมดที่ค้างคายาวนานนั้นเกิดขึ้นเพราะ ‘ระบบ’ นินจาที่แบ่งฝักแบ่งฝ่าย เพื่อปกป้องอุดมคติตามที่แต่ละหมู่บ้านเชื่อว่า ‘ถูกต้อง’
ซาสึเกะคิดกำจัดผู้นำหมู่บ้านทั้ง 5 เพื่อล้มล้างระบบทั้งหมด นำไปสู่ศึกตัดสินสุดท้ายกับนารูโตะ เพื่อนรักที่เชื่อมั่นในระบอบและ ‘วิถี’ นินจาของตัวเอง ที่กลายเป็นบทสรุปและจุดเริ่มต้นของโลกนินจาในยุคต่อๆ ไป ที่นารูโตะได้ขึ้นเป็นโฮคาเงะ ปกป้องความสงบสุขของโลกนินจาอยู่เบื้องหน้า
ส่วนตัวซาสึเกะก็ปลีกวิเวกออกเดินทางไปเรียนรู้โลกกว้าง เรียนรู้ชีวิต เรียนรู้ความรักในฐานะสามีของซากุระ ในฐานะพ่อของลูกสาวอย่างอุจิวะ ซาราดะ และปกป้องหมู่บ้านอยู่ห่างๆ จากมุมมืดที่ไม่มีใครมองเห็น
โดยน่าจะยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ว่าวันนี้ควรจะได้เฉลิมฉลองให้กับวาระสำคัญที่ตัวเขาได้เกิดมาเป็นส่วนหนึ่งของโลกนินจาที่เขาทั้งรักและชังใบนี้
พิสูจน์อักษร: ลักษณ์นารา พักตร์เพียงจันทร์
อ้างอิง:
