หากเราพูดว่า ‘ละครไทย’ คืออาหารจานหลักที่เรากินเป็นประจำมาตั้งแต่เด็กๆ ก็คงไม่ผิดนัก ด้วยสังคมของคนไทยมากมายที่ถูกหล่อหลอมมาจากการนั่งดูโทรทัศน์ เราต่างได้ดูละครรีเมกที่ทำซ้ำแล้วซ้ำอีกประหนึ่งว่าพวกเราไม่เคยดูละครเหล่านี้มาก่อน เรามักจะเห็นฉากการร่ำลาก่อนตายของพระเอกผู้แสนดีและนางเอกผู้น่าสงสาร ที่อาจใช้เวลามากกว่าหนึ่งเบรกขึ้นไป หรือตัวละครนางร้ายในละครที่มักจะมาพร้อมปากแดงแจ๋ ตบตี เสียงดัง และชอบพูดคนเดียว ก่อนที่สุดท้ายพวกเธอก็ต้องตายหรือไม่ก็… แน่นอนว่าคุณเดาได้ ใช่ไหม ใช่ พวกนางเป็นบ้าในตอนท้าย

 

 

เราหล่อหลอมชีวิตพวกเราด้วยสิ่งเหล่านี้กันมามากน้อยแค่ไหนแล้ว

กับคนที่ไม่ดูละครอาจจะไม่เข้าใจนัก แต่ความน่าสนใจคือ สูตรละครเหล่านี้กำลังจะถูกหยิบยกขึ้นมาดัดแปลงเป็นละครเวทีร้ายๆ ที่ได้นักแสดงที่ใช้ชีวิตอยู่กับสูตรละครเหล่านี้มาอย่างเข้มข้น ทั้ง บุ๋ม-รัญญา ศิยานนท์ นุ่น-ศิรพันธ์ วัฒนจินดา และก้อย-อรัชพร โภคินภากร มานำแสดงในเรื่อง นาง(ร้าย) หรือ Siamese Femme Fatales ที่พร้อมให้คุณไปสำรวจโลกของผู้หญิงผ่านบทบาทตัวร้ายในละครไทยที่คุณจดจำได้ พร้อมสมทบด้วยตัวละครและสถานการณ์น้ำเน่าๆ ที่คุณต้องกลั้นขำประหนึ่งดูทีวีอยู่อย่างไม่รู้ตัว

 

THE STANDARD POP ได้รับช่วงเวลาสุดเอ็กซ์คลูซีฟที่สุด เพราะเราเป็นเพียงสื่อเดียวที่ได้เข้าชมการซ้อมการแสดงของละครเวทีเรื่องนี้ และแน่นอนว่าพลังทางการแสดงของนักแสดงก็ทะลุทะลวงจนเราเองก็นั่งตัวเกร็งชมการซ้อมอย่างใจระทึก และคำถามคือ พวกเขาทำได้อย่างไร ที่สร้างโปรเจกต์ละครเวทีที่ผู้ชมจะสามารถเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดได้ด้วยตัวเอง ด้วยประสบการณ์ที่มีปัจเจกเป็นของตัวเอง

 

 

ที่มาที่ไปของละครเวทีเรื่อง นาง(ร้าย) นี้ เริ่มต้นมาจากสองผู้กำกับอย่าง พิช-วิชญ์วิสิฐ หิรัญวงษ์กุล และเบส-วิชย อาทมาท ที่เล็งเห็นถึงมิติของตัวละครผู้หญิงในละครไทยที่มีความน่าสนใจ โดยเฉพาะตัวของบท ‘นางร้าย’ ที่มักจะมีภาพจำแบบเดิมๆ ลักษณะการแสดงออกเหมือนๆ กันไปหมด และบทสรุปที่มักจะต้องฉาบภาพ ‘คนดี-คนเลว’ ลงไปอย่างดาดๆ แสดงผ่านละครทั้งหมด 5 ตอน ซึ่งจะรวบรวมสิ่งคุ้นเคยจากละครไทยมาไว้เป็นฉากๆ เช่น ฉากคุณนายของเรือนตบคนใช้ ฉากนางร้ายไปอาละวาดในงานแต่งงานของพระนาง หรือฉากตัวร้ายจับนางเอกเป็นตัวประกัน ที่ท้ายที่สุดพระเอกก็ต้องวิ่งมารับกระสุนให้นางเอก รู้สึกไหมว่ามันคุ้นเคยไปหมด หรือแม้กระทั่งคุณเองก็อาจจะสามารถโต้ตอบบทได้อย่างเป็นธรรมชาติโดยที่คุณเองอาจจะไม่รู้ตัว ซึ่งมิติของตัวละครหญิงเหล่านี้แหละที่ละครเวทีเรื่องนี้ตั้งใจนำเสนอให้เห็นถึงแง่มุมของผู้หญิงที่แตกต่างออกไปในแต่ละอารมณ์ แต่กลับมีจุดร่วมคล้ายๆ กันผ่านสิ่งที่ ‘สื่อไทย’ ทำให้พวกเธอเป็น

 

 

ความน่าสนใจที่สุดของละครเวทีเรื่องนี้คือ การได้รับเกียรติจากนักแสดงเบอร์ใหญ่ของวงการละครไทยอย่าง บุ๋ม-รัญญา ศิยานนท์ ที่เราจะคุ้นเคยเธอจากละครอย่าง อาญารัก หรือ เรือนเสน่หา ที่ส่งให้เธอได้รับรางวัลนักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมจากเวทีนาฏราชเมื่อปี 2552 อีกด้วย เราไม่ค่อยได้เห็นเธอให้สัมภาษณ์ตามสื่อไหนเลย เพราะเธอเองก็บอกกับเราว่า เธอเลยวัยที่จะต้องมาให้สัมภาษณ์หน้าไมค์กับสื่อแล้ว และสำหรับการลงสนามเล่นละครเวทีเรื่องนี้ก็นับเป็นการเติมเชื้อไฟทางการแสดงของเธอให้ลุกโชนเหมือนเก่า

 

“พี่น่าจะท่องบทได้หมดเลย หมายถึงว่าเราแทบจะเป็นผู้กำกับเองได้อยู่แล้ว เพราะพี่รู้ว่าเดี๋ยวบทละครมันจะไปทางนี้ ตัวละครนี้ต้องพูดแบบนั้น เดี๋ยวตัวร้ายโดนนางเอกตบแล้วก็จะต้องเถียงขึ้นมาว่า ‘แกกล้าตบฉันเหรอ!’ แบบนี้ มันล้วนเป็นสูตรที่อยู่กับเรา เข้มข้นอยู่ในชีวิตของเรามาตั้งแต่เด็กๆ” รัญญากล่าว

 

นอกจากนี้ อีกหนึ่งสาวที่เรารักเธอในทุกๆ บทบาทอย่าง นุ่น-ศิรพันธ์ วัฒนจินดา เอง ก็กระโดดเข้ามาร่วมโปรเจกต์นี้ด้วยเหตุผลเดียวกัน นั่นคือเธออยากเติมเชื้อไฟให้การทำงานของเธอ เพราะศิรพันธ์เชื่อว่าในทุกๆ วันนี้เธอนั้นทำงานหน้ากล้องด้วยความคุ้นเคยไปแล้ว เธอไม่ต้องตีความตัวละครให้มากมาย หรือแม้แต่การวางพื้นหลังของตัวละครที่ไม่สามารถทำให้เธอแสดงอะไรในแบบที่เธออยากแสดงได้ ดังนั้นละครเวทีเรื่องนี้จึงเป็นเสมือนพื้นที่ปลดปล่อยของเธอ และเป็นช่วงพักระหว่างกลับไปสู่จอละครอีกครั้งเร็วๆ นี้

 

 

ส่วนอีกหนึ่งสาวรุ่นเล็กที่มีผลงานที่น่าสนใจอย่าง ก้อย-อรัชพร โภคินภากร ที่ปัจจุบันผันตัวไปรับหน้าที่เขียนบทให้กับซีรีส์ My Ambulance ของ GDH ที่มีกำหนดฉายทางช่องวัน 31 ภายในปีนี้ เธอโด่งดังจากบทบาท ‘ชมพู่’ จากซีรีส์ O-Negative รักออกแบบไม่ได้ หรือบท ‘ดิว’ จากซีรีส์ Hormones วัยว้าวุ่น ที่พลังการแสดงของเธอนั้นโดดเด่นอย่างมาก จนกลายเป็นนักแสดงวัยรุ่นหน้าใหม่ที่น่าจับตามองที่สุดในชั่วโมงนี้ ซึ่งเธอเองสนใจโปรเจกต์นี้ เพราะเป็นเหมือนการได้ทดลองงานใหม่ๆ และการได้ร่วมงานกับรุ่นพี่นักแสดงทั้งสองท่านก็นับเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยม

 

ความน่าสนใจนอกเหนือจากนักแสดงและตัวบทแล้ว สิ่งหนึ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดคือการที่นักแสดงนำทั้งสามคนจะสลับบทกันไปมาในทุกๆ รอบ โดยที่คุณเองก็อาจไม่รู้ว่าจะได้ชมนักแสดงท่านไหนในบทไหน ซึ่งเป็นความท้าทายขั้นสูงของนักแสดงทั้งสาม เนื่องจากพวกเธอจะต้องท่องบททั้งหมด ย้ำว่า ทั้งหมด ให้ซึมเข้าไป ทั้งยังต้องจดจำว่าบทไหนเป็นของตัวละครไหนจาก 1 ใน 3 บทนำ นอกจากนี้ยังมีเซอร์ไพรส์ซีนที่เขายังอุบไว้ ซึ่งจะเป็นการแสดงแบบ ‘โซโล่’ ของหนึ่งในนักแสดงนำที่เราต้องไม่พลาดชม

 

หลังจากนั่งพูดคุยกับนักแสดงและผู้กำกับ เราพบว่านี่น่าจะเป็นการเคลื่อนไหวครั้งสำคัญ ทั้งในแง่ของการแสดงและการนำเสนอเรื่องราวใหม่ๆ ที่หยิบยกขึ้นมาจากสิ่งที่เราคุ้นเคย นำมาแตกไอเดียให้กลายเป็นความสดใหม่ในโหลใบเก่า และในช่วงหนึ่งของการซักซ้อม ตัวละครหนึ่งที่ศิรพันธ์กำลังแสดงอยู่นั้นถูกตบจนหน้าคว่ำ และแน่นอนว่าเมื่อยามที่ศิรพันธ์ตวัดหน้าหันกลับมาด้วยความโกรธแค้น ในใจของผู้ชมอย่างเราก็ตั้งคำถามแทนเธอไปแล้วว่า…

 

‘แกกล้าตบฉันเหรอ?’

 

ภาพ: ณฐ ทองศรีพงษ์

พิสูจน์อักษร: พรนภัส ชำนาญค้า