หลายคนที่เคยไปเดินเล่นแถวสยาม คงจะคุ้นกับภาพชายชรายืนสีไวโอลินบริเวณบันไดทางขึ้นรถไฟฟ้าบีทีเอส โดยมีคุณป้าอีกคนคอยช่วยเหลืออยู่ใกล้ๆ
เป็นเวลายาวนานพอสมควร ที่คุณลุงได้ใช้ไวโอลินตัวนั้นหาเลี้ยงชีพตนเอง ตั้งแต่ยังมีสุขภาพแข็งแรงสามารถเล่นดนตรีได้เอง จนถึงช่วงที่สุขภาพไม่สู้ดีนัก ต้องใช้วิธีการเปิดเพลงผสมกับการสีไวโอลินคลอไปกับเสียงดนตรีที่เปิดจากเครื่องขยายเสียง
ผู้ทัศนาจรผ่านไปมาหลายคนมีน้ำใจให้กับคุณลุง เพื่อตอบแทนเสียงเพลงระหว่างทาง ที่ทำให้พวกเขาเพลิดเพลินและมีความสุขในช่วงเวลาหนึ่ง
แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้ ไวโอลินและชายชราได้หายไปจากสถานที่คุ้นเคย ไม่มีเสียงเพลง ไม่มีภาพแบบเดิม กระทั่งในที่สุดความจริงได้รับการเปิดเผยจากผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อว่า Pimonwan Bunnag ซึ่งได้ตั้งค่าการเข้าถึงเป็นสาธารณะและโพสต์แจ้งข่าวว่า “คุณลุงสีไวโอลินที่สยามเสียแล้วนะคะ ตั้งศพที่วัดอมรินทราราม ใกล้โรงพยาบาลศิริราชค่ะ”
ขณะเดียวกันผู้ใช้เฟชบุ๊กคนดังกล่าว ซึ่งได้รับการยืนยันข่าวเศร้านี้ผ่านการพูดคุยทางโทรศัพท์กับคุณป้าจงกล ภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากของคุณลุง ได้แสดงความรู้สึกถึงคุณลุงด้วยว่า “ใจหาย เพราะเห็นคุณลุงสีไวโอลินมานานตั้งแต่ตอนเรียนป.ตรี ตั้งแต่คุณลุงยังมีแรงกระฉับกระเฉงสีไวโอลิน จนตอนหลังสุขภาพไม่ไหวก็เปิดเพลงแทน ขอบคุณสำหรับเสียงดนตรีเพราะๆ เสมอมานะคะคุณลุง”
หลายคนสงสัยว่า เมื่อสิ้นคุณลุงไปแล้ว คุณป้าจงกลจะดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไร ได้รับคำตอบผ่านผู้ใช้เฟซบุ๊กซึ่งระบุว่า “คุณป้าบอกว่าหลังจากนี้คงจะพักทำใจก่อน และคุณป้าบอกว่าก็จะเล่นดนตรีเหมือนเดิม”
อย่างไรก็ตามผู้ใช้เฟซบุ๊กรายดังกล่าวได้แจ้งข้อมูลเพิ่มเติมด้วยว่า การจัดงานศพของคุณลุงยังมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมอีกหมื่นกว่าบาท จึงตัดสินใจขอหน้าบัญชีจากคุณป้ามาแจ้งต่อผู้ที่ต้องการช่วยเหลือ โดยสามารถโอนเงินไปที่ธนาคารออมสิน สาขาราชประสงค์ บัญชีเงินฝากเผื่อเรียก ชื่อบัญชี นางสาวจงกล ดวงล้อมจันทร์ เลขที่บัญชี 053640400940
ทั้งนี้คลิปยูทูบของ Passakorn Patcharapati ที่ใช้ชื่อว่า คุณลุงแกะไม้&คุณลุงสีไวโอลิน ซึ่งเผยแพร่เมื่อวันที่ 20 เม.ย. 61 อันเป็นผลงานธีสิสของนิสิตภาควิชา Communication Design คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งเรื่องของคุณลุงเล่นไวโอลินเริ่มนาทีที่ 4.14 น. เป็นต้นไป ได้สัมภาษณ์คุณป้าถึงเรื่องราวชีวิตของคุณลุง โดยเปิดเผยว่า คุณลุงมีชื่อว่า ชลอศักดิ์ ทังสุนันทน์ ชอบเล่นดนตรีมาตั้งแต่อายุ 8 ขวบ แต่หลังเติบโตมาได้เข้ารับราชการเป็นทหารเรือ ก่อนจะไปเป็นทหารบก แล้วลาออกมาเป็นต้นกลเรือ (พลประจำเรือที่มีวุฒิบัตรรับรองให้รับผิดชอบงานวิศวกรรมบนเรือ) ต่อมาได้มาเล่นดนตรีกับวงสุนทราภรณ์
ขณะที่ช่วงหนึ่งของชีวิตคุณลุงได้ไปสมัครเป็นหน่วยงานกาชาดระหว่างประเทศ โดยไปทำงานอยู่ที่ศูนย์อพยพอรัญประเทศ ซึ่งหลังชาวกัมพูชาอพยพหมดก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติกับคุณป้า โดยได้เล่นดนตรีที่สยามมา 11 ปีแล้ว
“คิดว่าประมาณ 1-2 ปี ก็จะให้ลุงหยุดแล้ว เพราะว่าลุงแก่ลงไปเยอะแล้ว ป้าไม่อยากให้ลุงเล่น อยากให้ลุงพักผ่อน แต่เขาเคยพูดกับป้าว่า เขาจะเล่นจนกว่าจะเสียชีวิต เล่นจนวันสุดท้ายของเขา เขามีความสุข ไม่อยากนอนอยู่บ้าน” คุณป้ากล่าว
เชื่อว่าคนเมืองส่วนหนึ่งที่มีวิถีชีวิตในย่านสยาม และหลายคนที่รับรู้เรื่องราวของคุณลุงผ่านโซเชียลมีเดีย น่าจะมีภาพของคุณลุงคุ้นอยู่ในความทรงจำไม่น้อย หากแต่นับเนื่องจากนี้ไป คุณลุงจะกลายเป็นภาพแห่งความทรงจำของพื้นที่สยามไปตลอดกาล THE STANDARD ขอแสดงความเสียใจต่อครอบครัวของคุณลุงมาในโอกาสนี้ด้วย
Photo: Pimonwan Bunnag/Facebook
