เรามักจะมองหาโอกาสพิเศษหรือวันสำคัญเพื่อเป็นข้ออ้างในการเลือกอ่านหนังสืออยู่เสมอ

เดือนพฤษภาคมก็เป็นอีกเดือนที่มี Observances น่าสนใจเยอะอยู่เหมือนกัน แต่อันที่เตะตาที่สุดและไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยก็คือ ‘International Masturbation Month’ หรือ เดือนแห่งการสำเร็จความใคร่สากล

พอลองค้นข้อมูลเพิ่มเติมก็พบว่า จุดเริ่มต้นของ International Masturbation Month นั่นสุดจะแสบสัน เรื่องมีอยู่ว่า บิล คลินตัน อดีตประธานาธิบดีสหรัฐฯ ได้ออกคำสั่งให้ มินนี่ จอยซ์ลิน เอลเดอร์ส ศัลยแพทย์ใหญ่สหรัฐฯ (Surgeon General of the United States) ออกจากตำแหน่งอย่างกะทันหันในปี 1994 เพราะเธอเสนอว่าควรสอนเกี่ยวกับการสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองในโรงเรียน

เมื่อเจ้าของร้าน Good Vibrations ร้านเซ็กซ์ทอยในซานฟรานซิสโกได้ยินดังนั้น จึงโต้กลับการกระทำดังกล่าวของบิล คลินตัน ด้วยการสถาปนา ‘วันแห่งการสำเร็จความใคร่’ ขึ้นมาในวันที่ 28 พฤษภาคม 1995 และขยายขอบเขตเป็น ‘เดือนแห่งการสำเร็จความใคร่สากล’ ตลอดทั้งเดือนพฤษภาคมของทุกปี

ในทุกวันนี้ International Masturbation Month จึงเปรียบเสมือนกระบอกเสียงที่ช่วยสร้างความตระหนัก เปิดพื้นที่ให้เกิดการแลกเปลี่ยน และสร้างการยอมรับเกี่ยวกับ ‘การช่วยตัวเอง’ ที่ไม่ถูกพูดถึงอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา ทั้งๆ ที่เอาเข้าจริงแล้วมันก็คือสิทธิมนุษยชนในรูปแบบหนึ่ง และที่สำคัญที่สุดคือเป็นกิจกรรมทางเพศที่ไม่ได้ผิดปกติอย่างใด

วกกลับมาที่เรื่องหนังสือ เราเลยคิดถึงหนังสือหมวดอีโรติก (Erotica) ขึ้นมาทันที แน่นอนว่าชื่อหนังสือเล่มแรกๆ ที่ผุดขึ้นมาก็คือ เนินนางวีนัส (Delta of Venus) ของ Anaïs Nin แล้วพอพูดถึง Anaïs Nin ก็ต้องพูดถึง Henry Miller พอยิ่งเป็นหัวข้องานอีโรติกแล้ว สองคนนี้เหมือนปาท่องโก๋กับนมข้น แตงโมกับปลาแห้งอย่างไรอย่างนั้น ประจวบเหมาะกับเล่ม Tropic of Cancer ของ Henry Miller เพิ่งได้รับการแปลเป็นภาษาไทยและตีพิมพ์เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาพอดี จึงอดไม่ได้ที่จะหยิบมาแนะนำกัน

ถ้าไม่นับฉากวาบหวิวในการ์ตูนหมึกจีนที่แอบแม่อ่านด้วยความอยากรู้อยากเห็นแห่งวัยเยาว์ สำหรับเราแล้ว เนินนางวีนัส คือวรรณกรรมอีโรติกเล่มแรกที่ได้เสพอย่างจริงจัง เพราะ โอ๊ต มณเฑียร นักเขียนคนโปรดของเราเขียนถึงเล่มนี้เอาไว้ว่า “หนังสืออีโรติกอื้อฉาวที่บอกเล่าสัมพันธ์สวาทและอารมณ์วาบหวามผ่านมุมมองและน้ำเสียงของผู้หญิงยุคโมเดิร์นในช่วงปี 1940 แต่ยังคงมีพลังมาจวบจนปัจจุบัน ขนาดที่ตัวเธอเองยังต้องแอบอ่านมันในที่มืดคนเดียวด้วยอาการเขินอาย” (ศิลปินผู้ตกหลุมรักหนังสือ และเรื่องสั้นอื่นๆ หน้า 98)

พอได้อ่าน เนินนางวีนัส (ซึ่งหาซื้อยากมาก) ก็หัวระเบิดด้วยความตื่นเต้น ตาโปนเหมือนจะหลุดออกมาจากเบ้า เพราะเรื่องสั้นบ้างยาวบ้างทั้ง 15 เรื่องในเล่มมันทำให้เราตะลึงในความคิดความอ่านที่ก้าวหน้ามากๆ ถ้าเทียบกับกาลเวลาและจารีตในช่วงทศวรรษ 1940 พูดได้เต็มปากว่า Anaïs Nin คือ ‘a woman ahead of her time’ ที่พาคนอ่านโลดแล่นไปกับแรงปรารถนา สัมผัสความสุขกระสันที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้ผ่านตัวหนังสือ

สิ่งที่ชอบในงานของ Anaïs Nin เล่มนี้ก็คือมุมมองของผู้หญิง การสื่อสารว่าเซ็กซ์ไม่ได้ผูกติดอยู่กับความรัก แต่เป็นการเสพสมความสุข ความรุ่มรวยในชีวิต ซึ่งรวมถึงการซื้อหรือขายบริการ แต่อย่างไรก็ตาม เล่มนี้มีประเด็นรักร่วมสายเลือด (Incest) ที่สะกิดให้เราตั้งคำถามถึงศีลธรรมในงานของเธอด้วยเช่นกัน ส่วนตัวเชื่อว่าหนังสือที่ดีไม่จำเป็นต้องเป็นหนังสือที่เราชอบทุกอย่าง 100% แต่ควรเป็นหนังสือที่กระตุ้นความคิด สะกิดให้ตั้งคำถามแบบนี้แหละ

ขอมูฟออนมาที่ Tropic of Cancer ที่กำลังอ่านอยู่ในขณะนี้ อ่านไปก็พยักหน้าหงึกๆ ไป เพราะเห็นด้วยกับ เน็ต-นัฏฐกร ปาระชัย (หรือ เน็ต Readery) ที่โพสต์ถึงเล่มนี้ไว้ว่า “Tropic of Cancer ถอยไปในปารีส 1930 ของ Henry Miller คนมันเกิดมาคู่กับ Anaïs Nin อ่านไปก็คิดถึงแต่นาง”

การอ่าน Tropic of Cancer ค่อนข้างท้าทายมากๆ สำหรับเรา เพราะ Henry Miller เขียนด้วยกระแสสำนึก (Stream of Consciousness) และการตระหนักรู้อย่างกะทันหัน (Epiphanic) ก็คือเล่าสิ่งที่อยู่ในใจออกมา ไหลไปเรื่อย ตัวละครเอย บริบทเอยจะโผล่ออกมาแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ต้องใช้พลังในการอ่านมากโขอยู่เหมือนกัน

สิ่งที่เราได้เห็นในเล่มนี้ของ Henry Miller คือปารีสที่คละคลุ้งไปด้วยคาวโลกีย์ ความอีโรติกและระดับความเข้มข้น ความ ‘ดิบ’ ของภาษาที่ใช้ก็คือคูณสิบคูณร้อยเข้าไปจากเล่มบนของ Anaïs Nin มีฉากร่วมเพศที่ไม่อ้อมค้อมใดๆ พบเจอได้ตั้งแต่ไม่กี่สิบหน้าแรกและเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง เลยไม่แปลกใจเท่าไรกับข้อความบนปกหลังที่ว่า ‘เคยเป็นหนังสือต้องห้ามราว 30 ปี ก่อนจะได้ปลดแอกและขึ้นทำเนียบเป็นวรรณกรรมเรื่องเยี่ยมแห่งศตวรรษที่ 20 ในเวลาต่อมา’

ขอขยายความเพิ่มเติมตรงที่เรากล่าวว่า Anaïs Nin และ Henry Miller คือของคู่กัน นี่ก็เพราะว่าทั้งคู่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันทั้งๆ ที่ต่างฝ่ายต่างแต่งงานแล้ว แล้วยังเชียร์ให้อีกฝ่ายลองหาประสบการณ์ทางเพศแบบต่างๆ กับคนอื่นๆ โดยไม่แยแสความเป็นผัวเดียวเมียเดียว และยังตรวจต้นฉบับให้กันและกันอีกด้วย อย่าง Tropic of Cancer ก็มี Anaïs Nin ช่วยปรับแก้และผลักดันจนได้ตีพิมพ์ออกมาเป็นงานชิ้นเอกของ Henry Miller นั่นเอง

ระหว่างที่ทำรีเสิร์ชเกี่ยวกับงานอีโรติกอยู่ ก็เจออีกเล่มที่น่าสนใจและเป็นงานของคนไทยด้วย เล่มนั้นคือ สามัคคีเพศ รวม 24 เรื่องสั้นอีโรติกจากปลายปากกานักเขียนไทยร่วมสมัยที่เคยตีพิมพ์ในนิตยสาร อิมเมจ เราได้อ่าน ‘งานโป๊’ จากมุมมองของนักเขียนหลายๆ ท่านที่ตอนนี้ได้ยินชื่อก็ต้องร้องอ๋อ เช่น โตมร ศุขปรีชา, อุทิศ เหมะมูล, อุรุดา โควินท์, โอสธี ฯลฯ รู้สึกว่าเป็นอีกเล่มที่เปิดโลกดี ความสนุก-ความน่าติดตามก็มีขึ้นมีลงไปตลอดทาง ได้เห็นการตีความเรื่องเพศในหลายๆ แบบ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้แทบหาซื้อไม่ได้แล้ว (ส่วนเราไปควานหาจนได้มือสองมาเล่มหนึ่ง)

ตอนที่ยังไม่เคยลองอ่านงานหมวดนี้ก็ไม่เคยเข้าใจเลยว่าจะอิน จะรู้สึก หรือจะนึกภาพตามได้อย่างไร จึงอยากปิดท้ายด้วยคำศัพท์ที่ได้เจอบ่อยๆ ในงานอีโรติกภาษาไทยอย่างคำว่า ‘วาบหวาม’ ‘หนั่นเนื้อ’ ‘เครื่องเพศ’ ‘เคล้นคลึง’ ‘ชูชัน’ ที่ผู้แปลและผู้เขียนผูกร้อยและสื่อสารมันออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบในแต่ละประโยค แต่ละบรรทัด

การอ่านงานอีโรติกทำให้เราพบว่าภาษามันแสนจะมหัศจรรย์ บทอัศจรรย์ที่ยอดเยี่ยมก็สามารถพาคุณถึงจุดสุดยอดได้ไม่ต่างจากการสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติและเฮลท์ตี้ดี

เนินนางวีนัส และ Tropic of Cancer ฉบับภาษาไทยตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Library House สามัคคีเพศ ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ openbooks

ภาพ: Courtesy of The Publishing Company 

พิสูจน์อักษร: พรนภัส ชำนาญค้า