สำหรับคนที่กำลังสับสนและท้อแท้กับชีวิตเพราะคิดว่าตัวเองนั้นแสนธรรมดาและไม่น่าสนใจ ชีวิตของ ‘อ๊อกกี้ พูลแมน’ จากเรื่อง Wonder คือเด็กหนุ่มที่จะทำให้คุณรู้ว่าทุกคนล้วนมีความน่าสนใจในตัวเอง
อ๊อกกี้แตกต่างจากคนอื่นตั้งแต่วันแรกที่ลืมตา เพราะโรค Treacher Collins Syndrome ทำให้เขามีใบหน้าแปลกประหลาดกว่าคนปกติ และต้องผ่านการศัลยกรรมถึง 27 ครั้ง เพื่อให้เขาสามารถหายใจและมองเห็นได้เหมือนคนทั่วไป เขาใช้ชีวิตอยู่ ‘บ้าน’ ที่เป็นพื้นที่ปลอดภัย มีหมวกนักบินอวกาศเป็นเกราะป้องกันสายตาคุกคามจากโลกภายนอก มีแม่ที่ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อมาสอนหนังสือให้เขาโดยเฉพาะ แต่แน่นอนว่าโลกนี้กว้างใหญ่กว่าบ้านหลังเล็กๆ และอ๊อกกี้ต้องเริ่มเข้าเรียนและเรียนรู้สังคมเป็นครั้งแรกเมื่อขึ้นชั้นประถมศึกษาปีที่ 5
แน่นอนว่าสิ่งที่เราได้เห็นจากหนังเรื่องนี้คือการต่อสู้ของอ๊อกกี้เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ที่ทุกคนพร้อมมองเขาเป็นตัวประหลาด แต่ผู้กำกับฉลาดพอที่จะเลือกนำเสนอชีวิตของอ๊อกกี้ผ่านสายตาของคนใกล้ตัว เพื่อให้เห็นมิติของอ๊อกกี้ที่กว้างและชัดเจนมากขึ้น และตัวละครแต่ละตัวก็มีเส้นเรื่อง รวมทั้งความขัดแย้งที่น่าสนใจเป็นของตัวเอง
โดยเฉพาะพี่สาวของอ๊อกกี้ ที่ถ้าเราเปรียบเขาเป็นพระอาทิตย์ที่โดดเด่นที่สุดในระบบสุริยะ พี่สาวของเขาก็คือดาวบริวารที่ถูกมองข้าม เพราะทุกคนหันไปมองที่ดวงอาทิตย์เพียงอย่างเดียว แต่ในขณะเดียวกันเธอก็มีความโดดเด่นอยู่ในตัว เพียงแค่รอเวลาที่ประกายของเธอจะฉายแสงออกมาเท่านั้น และก็เป็นเธอเองอีกนั่นล่ะที่คอยสนับสนุนให้อ๊อกกี้ผ่านเรื่องราวเลวร้ายได้ในแบบของเธอเอง
ถ้าดูจากตัวอย่างหนัง เราอาจเข้าใจว่านี่คือหนังสร้างแรงบันดาลใจที่ซาบซึ้งจนต้องปาดน้ำตาตลอดทั้งเรื่อง ซึ่งนับว่าถูกเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น เพราะเนื้อเรื่องไม่ได้เจาะจงสร้างโมเมนต์กินใจออกมาอย่างพร่ำเพรื่อ ทั้งๆ ที่เนื้อเรื่องเอื้อให้ขยี้ได้ในหลายฉาก แต่ผู้กำกับเลือกที่จะค่อยๆ ปูพื้นฐานตัวละครทั้งหมดอย่างเรียบง่าย ปล่อยให้ทุกคนเรียนรู้และต่อสู้กับปัญหาของตัวเองไปทีละนิด ท้ายที่สุด ยิ่งหนังเรียบง่ายเท่าไร เราก็ยิ่งรู้สึกถึงความเป็นมนุษย์ในตัวอ๊อกกี้ และเอาใจช่วยเขาได้มากขึ้นเท่านั้น
จนกระทั่งตอนจบที่เสียงหัวเราะเยาะเย้ยในความแตกต่างของอ๊อกกี้แปรเปลี่ยนมาเป็นเสียงปรบมือด้วยความชื่นชม และดวงอาทิตย์ดวงนี้ได้ฉายประกายของตัวเองออกมา ตอนนั้นล่ะคือโมเมนต์ทองคำที่อนุญาตให้ทุกคนหลั่งน้ำตาให้กับความแตกต่างนั้นได้อย่างสุดหัวใจ
