เมื่อคืนวันที่ 5 สิงหาคม 2563 ได้เกิดโมเมนต์เล็กๆ ที่ทำให้หัวใจหลายคนพองโตด้วยความคิดถึงและประทับใจ เมื่อได้เห็น เสก-เสกสรรค์ ศุขพิมาย และใหญ่-กิตติศักดิ์ โคตรคำ สองสมาชิกของวงร็อกในตำนาน Loso กลับมานั่งเล่นดนตรีและร้องเพลงถ่ายทอดสดให้แฟนคลับได้ฟังอีกครั้งหลังแยกย้ายกันไปตั้งแต่ปี 2545
“เหมือนมีหลายคนอยากจะเห็นว่าเราดีกันหรือยัง ดีแล้วเนอะ”
“ดีแล้วครับ ดีแล้ว”
ใหญ่เริ่มเปิดมินิคอนเสิร์ตด้วยการชวนเสกเคลียร์ทุกข้อสงสัย ก่อนที่จะบอกว่าคงไม่มีอะไรตอบแทนแฟนๆ ได้ดีไปกว่า ‘เสียงเพลง’ เหมือนที่พวกเขาเคยทำกันมา ยืนยันว่าพวกเรายังคงเป็น ‘เพื่อนรัก’ กันเหมือนเดิมจริงๆ
และเมื่อตัวเลขคนดูแตะถึงหลัก 5,000 คนตามสัญญา เสกเริ่มเล่นกีตาร์ ใหญ่ตีคาฮอง ประสานเสียงมอบความสุขให้กับทุกคนด้วยเพลง ใจสั่งมา ตามมาด้วย ฉันหรือเธอ (ที่เปลี่ยนไป), อยากบอกว่าเสียใจ, จักรยานสีแดง, รอยยิ้มนักสู้, แม่, คืนจันทร์, เราและนาย ก่อนปิดท้ายด้วยเพลง ซมซาน
สร้างโมเมนต์ที่น่าประทับใจให้เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลา 52 นาทีที่เต็มไปด้วยคอมเมนต์บอกรัก ขอบคุณ ซาบซึ้ง ร้องไห้ หัวใจสั่นของแฟนคลับมากกว่า 20,000 คนที่อยู่ร่วมเป็นสักขีพยานไลฟ์ประวัติศาสตร์ของวงการเพลงในครั้งนี้
นอกจากฝีมือการเล่นดนตรี เสียงร้อง เพลงฮิตที่เสกและใหญ่ขนมาเสิร์ฟแฟนคลับให้หายคิดถึง สิ่งที่สร้างความสุขให้กับแฟนคลับได้มากๆ คือรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และบทสนทนาระหว่างสองเพื่อนรัก ที่บ้างก็ชมกันเอง บ้างก็แซวเรื่องเส้นผมที่เริ่มเปลี่ยนสี หยอกล้อเรื่องร่างกายของร็อกสตาร์ที่อาจเพิ่มขนาดขึ้นมาบ้าง สลับกับการพักเติม ‘น้ำตาหล่อลื่น’ เป็นระยะ และพาคนดูย้อนความทรงจำไปถึงช่วงเวลาที่แต่งเพลงนั้นๆ ขึ้นมา
และตลอดเวลาทั้งเสกและใหญ่จะพูดถึง รัฐ-อภิรัฐ สุขจิตร์ อีกหนึ่งเพื่อนรักที่ร่วมก่อตั้งวง Loso ร่วมฝ่าฟันอุปสรรคกันมาตั้งแต่ปี 2537 ด้วยความคิดถึง และยืนยันให้แฟนคลับฟังอยู่ซ้ำๆ ว่า
“วันนี้เอาง่ายๆ กันก่อน เดี๋ยววันหลังจะชวนพี่รัฐมาด้วยนะครับ ถ้า 3 คนต้องอีกแบบ มาเต็มที่แน่นอน”
หลายคนนึกถึง ‘Loso คอนเสิร์ตเพื่อเพื่อน’ ที่นับเป็นคอนเสิร์ตใหญ่ครั้งแรกและครั้งเดียวของวงในเดือนพฤศจิกายน 2544 และได้แต่ภาวนาให้เกิดคอนเสิร์ต ‘เพื่อเพื่อน’ ขึ้นมาในวันที่พวกเขาเติบโตและพร้อมกลับมาเล่นดนตรีร่วมกันอีกครั้ง
โดยเฉพาะการได้เห็นเพื่อนรักทั้งสามกลับมากอดคอตะโกนร้องเพลง ‘เราและนาย’ ที่กลายเป็นหนึ่งใน ‘เพลงชาติ’ ของกลุ่มเพื่อนรักที่เราไม่ได้ยินจากปากพวกเขามานานเหลือเกิน
“จากวันนี้ จะมีเรา เราและนาย จดจำไว้ ตลอดไป ไม่ทิ้งกัน หากมีเรา จะมีนาย ร่วมทางไม่มีไหวหวั่น คือเพื่อนกัน เพื่อนตาย ตลอดไป”
ในวันที่ท่อนนี้ถูกร้องขึ้นมาอีกครั้งโดยเพื่อนรักที่ร่วมกันสร้างเพลงและร้องเพลงนี้ได้เพราะที่สุด จะยิ่งช่วยยืนยันให้ทุกคนรู้ว่าต่อให้ระหว่างทางของเพื่อนรักจะมีปัญหาที่ทำให้ต้องแยกกันเดินคนละเส้นทาง แต่เมื่อไรก็ตามที่ครั้งหนึ่งเคยขึ้นชื่อว่าเป็น ‘เพื่อนรัก’ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ทุกคนจะยังคงเป็นเพื่อนกันเสมอ
แล้วทำให้เรานึกถึงคำพูดของ ‘ผู้ใหญ่ในเครื่องแบบ’ คนหนึ่งที่เพิ่งให้โอวาทถึง ‘โรคชังชาติ’ ว่าเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทั้งที่ยังไม่มีคำตอบที่แน่ชัดด้วยซ้ำว่าอาการที่แท้จริงของคำว่าชังชาตินั้นเป็นแบบไหนกันแน่
แต่หลังจากดูไลฟ์ของเสกและใหญ่ในครั้งนี้จบ เราได้คำตอบอย่างหนึ่งว่า ‘โรคเพื่อนรัก’ ที่ผูกพันกันด้วยหัวใจอย่างยาวนานต่างหากคือหนึ่งใน ‘โรคที่ไม่มีทางรักษาให้หาย’ ที่มีแต่ยิ่งป่วย ยิ่งรัก ยิ่งผูกพัน ยิ่งคิดถึง
และอยากคอยเติม ‘น้ำยาหล่อลื่นเย็นๆ’ กอดคอร้องเพลงกับคนที่ร่วมป่วยเป็น ‘โรคเพื่อนรัก’ กับเราให้นานที่สุด โดยไม่ต้องคิดถึงเรื่องความ ‘เกลียดชัง’ ให้ขุ่นข้องหมองใจ
ร่วมเป็นสักขีพยานไลฟ์ของเสกและใหญ่ได้ที่
https://www.facebook.com/sekloso.official/videos/1453098925078189/
พิสูจน์อักษร: ภาสิณี เพิ่มพันธุ์พงศ์
