“อ้าว เฮ้ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หน่า”
คือประโยคที่เชื่อว่า หลายคนยังสงสัยว่า อยู่ดีๆ วันหนึ่งกลายมาเป็นท่อนเพลงที่คนพร้อมชูแก้ว ตะโกนสุดเสียงทุกครั้งที่เพลงดัง และเชื่อว่า หลายคนไม่สามารถอ่านประโยคนี้โดยไม่ใส่ทำนองเพลง อ้าว ของ อะตอม ชนกันต์ ที่มียอดผู้ชมมิวสิกวิดีโอมากถึง 191 ล้านวิว ได้อย่างแน่นอน
ชนกันต์ รัตนอุดม หรืออะตอม เกิดเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2534 มีความสนใจและฝึกฝนการทำเพลงตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาจนถึงมัธยมปลาย และเริ่มเป็นที่รู้จักในฐานะสมาชิกวง Club Thursday ขึ้นไปร้องเพลงทุกคืนวันพฤหัสบดีที่ร้าน ‘ก้ำกึ่ง’ ที่กลุ่มคนรักเสียงเพลงและบรรยากาศยามค่ำคืนในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์รังสิตและพื้นที่ใกล้เคียงรู้จักกันเป็นอย่างดี
ในขณะที่ช่วงกลางวัน เขาก็ทำหน้าที่เป็นนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ พร้อมกับหาเวลาว่างแต่งเพลงที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์ส่วนตัวทำเป็นเดโมเก็บเอาไว้ ก่อนที่ แอมมี่ The Bottom Blues ได้มาฟัง และส่งผลงานของอะตอมไปที่ค่ายสนามหลวง และเซ็นสัญญาเป็นศิลปินตั้งแต่ พ.ศ. 2554
แต่ด้วยเงื่อนไขและความไม่ลงตัวหลายอย่าง ทำให้ชีวิตการเป็นศิลปินของอะตอมยังไม่ได้เฉิดฉายทันที กระทั่งได้รู้จักกับ บอล อพาร์ตเมนต์คุณป้า ที่เห็นฝีมือ และเข้ามาเป็นโปรดิวเซอร์เพลงให้กับอะตอม เหมือนที่เคยให้สัมภาษณ์กับ THE STANDARD POP ไว้ว่า
“ช่วงเวลาที่ผมคิดถึงบ่อยๆ ไม่ใช่ช่วงที่เริ่มมีชื่อเสียงนะ แต่เป็นช่วงก่อนหน้านั้น ตั้งแต่ช่วงรอคอยที่เหมือนผมเดินอยู่ในโคลนที่หนืดเหนียว เราออกแรงเดินนะ เราเหนื่อย เราทรมาน แต่ไม่ไปไหนสักที จนพี่บอล อพาร์ตเมนต์คุณป้า มาช่วยเป็นโปรดิวเซอร์ให้ ได้เจอคนที่พร้อมให้เวลาและพลังกับเราในการสร้างงานจริงๆ ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง เริ่มเดินไปในทางที่ถูกต้อง แล้วความเร็วมันเพิ่มขึ้นเยอะมาก”
ทำให้เราได้มีโอกาสฟังผลงานอย่าง อ้าว, Please, ทางของฝุ่น (Dust), แผลเป็น (Scar), Good Morning Teacher, อย่าบอก, ช่วงนี้ (Karma) ฯลฯ ที่แสดงให้เห็นว่า อะตอมเป็นนักร้องเสียงดี และมีความสามารถในการแต่งเพลงที่หลากหลาย ทั้งหวานซึ้ง เจ็บปวด อ้อนว้อน ประชดประชัน ฯลฯ ที่น่าสนใจ
นอกจากนี้อะตอมยังเป็นคนอยู่เบื้องหลังการเขียนเพลงอย่าง รักเอย ให้กับ ดา เอ็นโดรฟิน, ปล่อย ให้กับ ป๊อบ-ปองกูล สืบซึ้ง, เรื่องที่ขอ ลุลา, กว่าจักรวาล เบิร์ด-ธงไชย แมคอินไตย์, ติดตลก โอ๊ต-ปราโมทย์ ปาทาน ฯลฯ ที่กลายเป็นเพลงฮิตทั้งหมด
ส่วนตอนนี้อะตอมอยู่ในช่วงตกตะกอน เพื่อสร้างผลงานในอัลบั้มใหม่ ที่เขาบอกกับ THE STANDARD POP ว่า
“เมื่อก่อนเหมือนผิวหนังยังบาง เจออะไรมากระทบก็รู้สึกไปหมดเลย มีทั้งความอึดอัด อัดอั้น มีเรื่องราวถ่ายทอดผ่านเพลงออกมาอย่างพรั่งพรู วันก่อนผมเพิ่งกลับบ้านแล้วเห็นสมุดเล่มที่เคยเขียนพวกเพลง Please, แผลเป็น, ทางของฝุ่น เอาไว้ กับอีกหลายๆ เพลงที่พอเห็นแล้วรู้สึกเลยว่า โอ้โห มึงก็ว่างเหมือนกันนะเนี่ย (หัวเราะ)
“ซึ่งผลงานในอัลบั้มต่อๆ ไปก็จะไม่ใช่เพลงแนวนั้นเสียทีเดียว จะเป็นเพลงแบบอะตอมในเวอร์ชันที่ผ่านเรื่องพวกนั้นมาหมดแล้ว เป็นอะตอมเวอร์ชันที่หนังหนาขึ้น รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ไม่โอดครวญหรือฟูมฟายแบบนั้นแล้ว (หัวเราะ)”
