จากเทยเนิร์ดที่กลายเป็นเทยเกรดตก สู่เทยฮึดสู้จนได้เป็นเทยสัตวแพทย์สมใจ ป๊ะ-กรรณธพรรณ สวมกางเกงขากระดิ่งไปเย็บตาหมา ทำหมันวัว ดูแลอีกัวน่า แถมยังมีจิตอาสาไปรักษาสัตว์ฟรีๆ ที่เนปาล

แล้วเราจะรู้ว่านอกจากเธอจะสวย สาว ผมยาวแล้ว เธอยังพร้อมจะโปรยความรักที่มีไม่จำกัดให้แก่ผู้คนและเหล่าสัตว์ทั้งหลายอีกด้วย

 

---

 

01:58

ชีวิตวัยเด็ก

“ก็เป็นชีวิตกะเทยคนนึงธรรมดาๆ นี่แหละค่ะ คือมีพี่ชายอยู่ 3 คน คุณแม่เลี้ยงลูกในลักษณะลูกชายมาตลอด พอวันนึงก็มีพี่ขึ้นมา ด้วยความที่แม่อาจจะเบื่อลูกชายมั้งคะ สมัยนั้นมันไม่มีอัลตร้าซาวนด์ แต่แกมีความรู้สึกว่าลูกคนนี้เป็นลูกผู้หญิงแน่ๆ แล้วแก้ก็ตัดชุดผู้หญิงรอไว้ พอพยาบาลบอกว่า คุณคะ คุณได้ลูกชายค่ะ แม่ก็เป็นลมไปเลย”

 

06:40

“แต่ตัวพี่เป็นคนที่มองเพื่อน เหมือนเป็นลูกกระจ๊อกเขา เป็นกะเทยที่มีความเนิร์ดอยู่ สมมติเขาไปแต่งตัวกัน ไอ้นี่ก็ได้ชุดเหลือๆ จากเพื่อน คือเพื่อนไม่ใส่แล้วก็เอามาใส่ แต่ถ้าถึงเวลาเรียนหนังสือ เพื่อนจะมาถามเรา”

07:15

“ตอนนั้นมีความรู้สึกแค่เพียงว่า สิ่งที่เราได้รับความคาดหวังจากที่บ้านมาคือเราเป็นอะไรก็ได้ พอเราเริ่มเรียนรู้ว่าเราเป็นกะเทย เราก็รู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องที่สุด แต่สิ่งหนึ่งที่จะชดเชยให้แม่สบายใจ คือเรียนหนังสือให้เก่งๆ ก็เลยพยายามเรียน”

07:38

“มีความรู้สึกไม่เหมือนคนอื่นมากกว่า ผิดถูกไม่แน่ใจ ทำไมไม่เป็นผู้หญิงไปซะเลย หรือเป็นผู้ชายซะเลย สักเรื่องนึง แต่มันเป็นตัวเราจริงๆ น่ะ”

 

08:48

พอเข้าชีวิตมหาวิทยาลัย ด้วยความตื่นเต้นกับการรับน้องและประมาททำให้ผลการเรียนตก

แต่สุดท้ายก็ฮึดขึ้นมาได้ และยังไม่ทิ้งสไตล์การแต่งตัว

“เกรดเฉลี่ยเทอมแรกที่พี่ตั้งใจ พี่คิดว่าความรู้ที่มีมาตลอดจะช่วยเหลือพี่ได้ ปรากฏว่าพอในมหาวิทยาลัยมันไม่ช่วยเลย พี่ได้เกรดเฉลี่ยประมาณ 1.4”

 

12:02

“พอเข้ามหาวิทยาลัยเราเริ่มโต เราก็เริ่มแต่งหน้าแต่งตัวเป็น ไว้ผมยาว ผมสีแดง สีแดงคือสียังไง คือสีนั้นเลย ไม่ใช่ว่าเหมือนสีแดงนะ”

 

มันเป็นอะไรที่เหมือนเราเก็บกดมั้ง พอเราได้ทำทำเต็มที่เลย ส้นสูงนี่ 4 นิ้ว สมัยก่อนมีมีกางเกงขากระดิ่ง ของพี่ก็เป็นกางเกงขาระฆังใหญ่ๆ ที่ทำให้คณะสะอาด

 

14:24

ประสบการณ์ความรัก

“คือความเป็นกะเทยมโนจินตนาการ ว่าฉันเกิดมาแล้ว สิ่งที่ฉันขาดอย่างเดียวคือมดลูก แต่อย่างอื่นเป็นผู้หญิงหมดเลย ฉันเป็นเหมือนนางฟ้า ฉันควรมีผู้ชายคนนึงมาขอแต่งงานในวันที่หิมะตก”

 

17:01

“พี่มองว่าคนเราก็ไม่ได้ส่งให้เกิดมาเป็นคนเดียว คน 2 คน ถูกแบ่งร่างกาย เหมือนฟ้าส่งชิ้นส่วน 2 ชิ้นให้อยู่คนละที่ แล้ววันนึงมันจะมาเจอกัน พี่กำลังต้องตามหาชิ้นส่วนที่หายไปของพี่ พอเวลาผ่าน มันก็ผ่านการคัดสรรมาเรื่อยๆ เขารักเรา เรารักเขา ไม่ลงตัวบ้างก็แยกกันไป แต่ทุกครั้งที่มีการคบกัน จะเป็นการคบกันที่มีระยะเวลา”

 

18:27

“วันนั้นคือเป็นวันที่มีโอกาสเจอกันด้วยความบังเอิญ ตัวพี่เป็นนักร้องที่ถูกเชิญไปในงานสัตวแพทย์มาพบกัน แล้วบังเอิญรุ่นพี่ก็ส่งพี่ไปเป็นตัวแทน พี่เลยมีเวลาไปซ้อมดนตรีกับน้องคนนี้ ตอนนั้นร้องเพลงมาช่า”

 

21:19

“พี่ไปรู้จักกับพ่อแม่เขา คราวนี้มีปัญหาละ คือไม่รู้จะวางตัวยังไง ลูกชายพาผู้หญิงเข้าบ้าน แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ตัวใหญ้ใหญ่”

 

22:24

“แต่สุดท้ายมันอยู่ด้วยกันไม่ได้ ความรักที่มีคนที่ 3 มันไม่ใช่ความรัก สุดท้ายพี่ก็ใช้ความรู้สึก คือเรารักเขามากกว่าก็เลยเดินออกมา”

 

24:00

ทำไมถึงมีโอกาสไปเป็นสัตวแพทย์อาสาที่ประเทศเนปาล

“เริ่มต้นจากตอนที่พี่ทำโรงพยาบาลสัตว์ แล้วพี่ก็รักษาสัตว์เต็มที่ แล้วก็รักสัตว์มากๆ แล้วเจ้าของก็ดีใจที่เรารักษาสัตว์ให้เขา แต่สุดท้ายมันจบลงตรงที่การจ่ายตังค์ แล้วพี่รู้สึกว่าตกลงนี่พี่เป็นสัตวแพทย์ที่งดงาม ที่มีความเมตตาปรานีต่อสัตว์ หรือพี่เป็นแม่ค้ากันแน่”

 

25:46

“รู้สึกว่าความเป็นสัตวแพทย์เป็นอย่างนี้เหรอ แล้วถ้าเราเป็นสัตวแพทย์แบบไม่ได้เงินล่ะ แล้วเราจะอยู่ยังไง แล้ววันนึงพี่ก็โอกาสได้ไปเที่ยวเนปาลกับเพื่อน”

 

26:10

“เล่าให้ฟังว่ามีหมาตัวนึง มันโดนรถชนมาแล้วตามันหลุดออกมาครึ่งนึง ซึ่งทางสัตวแพทย์โดยทั่วไปก็จะรู้สึกว่ารักษาอย่างไร หนึ่งคือดันกลับเข้าไป เย็บ หรือสองคือเอาออกมาเลย เรียกว่าควักลูกตาออกเพราะว่ามันเสียแล้ว แต่หมาก็อยู่ได้โดยที่ไม่มีลูกตา แต่ที่เนปาลเขาใช้วิธีการฉีดยาให้สัตว์ตาย คือเขาเลือกที่จะไม่รักษา เพราะเขารักษากันไม่ได้ คือตอนนั้นเขาอาจจะไม่มีความสามารถเท่าเรา วันนั้นพี่เลยแย่งชิงว่าเคสนี้พี่เคยรักษา ด้วยเจตนาปกติ ไม่ได้โชว์พาวฯ อะไร ตัวนี้น่ะรักษาได้ คุณไม่ต้องฉีดยาให้มันตาย พี่ก็รักษาให้”

 

27:10

“พอผ่านไปสัปดาห์นึง เจ้าของหมาก็พาหมาตัวนั้นมาหาพี่ แล้วบอกว่าหมาตัวนี้หายแล้ว ขอเจอหมอที่รักษา เค้าถามว่า ‘คุณเป็นคนรักษาให้ใช่มั้ย’ พี่บอกว่า ‘ใช่ๆ’ พี่มีความสุขนะที่ได้เป็นอย่างนั้น”

 

เขาบอกว่าเขาประทับใจ แล้วเอามือล้วงไปในย่ามกระเป๋า หยิบพระพุทธรูปขึ้นมาองค์หนึ่ง เขาไปค้นหาของในบ้านมาหมดแล้ว ไม่มีสิ่งไหนที่มีค่าเท่ากับพระพุทธรูปองค์นี้เลย เขาอยากให้พระพุทธรูปองค์นี้กับพี่ในฐานะที่เขาได้กลับมาซึ่งเพื่อนที่เขารักมากที่สุด

31:32

ความยากในการเป็นสัตวแพทย์

“สมมติมีหมาตัวนึง Emergency มา ไม่มีใครรู้หรอกว่าสัตวแพทย์เหล่านั้นนอนอยู่กับหมา เฝ้าหมาทั้งคืน ตื่นเช้ามาตาโรย แต่หมาตาย ตอนเช้ามาเจ้าของด่าแล้ว เดี๋ยวนี้ยากมาก วอนตรงนี้เลยแล้วกันว่าทัศนคติของการรักษาสัตว์อยากให้เปลี่ยนแปลง อย่าคิดว่าสัตวแพทย์คือคนที่ใจร้าย สัตวแพทย์ใจดีมากๆ เลยนะ เพราะพื้นฐานคือรัก พี่ไม่เคยเจอสัตวแพทย์คนไหนบีบคอแมวให้ตายต่อหน้าต่อตา”

 

33:50

“พี่รู้สึกว่าหลายๆ ครั้งพอพี่ได้เรียนรู้กับการเป็นกะเทยสัตวแพทย์ พี่ได้ฝึกความอดทนมาก ทำให้เราสามารถเอาสิ่งเหล่านี้ ไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ค่อนข้างเยอะ ทำให้เราอดทนต่อแรงกดดันอื่นๆ ได้อีกมากมาย ทำให้เรารู้สึกว่าเขาก็คือคนที่ไม่รู้ เจ้าของคือคนที่ไม่รู้แล้วเขาก็ทุกข์มา เขาไม่ได้มีเจตนามาทำร้ายเราหรอกแต่เขาแค่ไม่เข้าใจ งานของเราก็คือการทำให้เขาเข้าใจ เข้าใจไม่ได้ในครั้งที่ 1 ก็ต้องมี 2 3 4 5”

 

37:15

“ถ้าเกิดต้องเปลี่ยนเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายแท้สักคน จะเปลี่ยนมั้ยคะ”

“คำถามนี้เหมือนนางงามเนอะ พี่พอใจในความเป็นกะเทยชาตินี้มาก แต่ถ้ามีพรชาตินี้ให้เปลี่ยนได้ พี่อยากเปลี่ยนเป็นผู้ชายจริงๆ พี่ก็ย้อนกลับไปที่ความรักน่ะค่ะ เพราะพี่รู้สึกว่าพี่โหยหาและต้องการมันมาตลอดชีวิต แล้วปัจจัยที่ทำให้พี่ไม่ได้มันมา มันไม่ใช่พี่แล้ว มันกลับกลายเป็นผู้ชายคนนั้นที่ไม่รักพี่มากกว่า เพราะฉะนั้นถ้าพี่จะเปลี่ยนแล้วเลือกเกิดใหม่ได้ พี่จะยังคงมีความรักต่อ แต่พี่จะขอเป็นผู้ชาย ที่จะมอบความรักนี้ แล้วไม่ทำให้คนที่มารักพี่ต้องรู้สึกเสียใจ”

 

---

 

Credits

The Host นันท์ณภัส ธิปธรารัตนศิริ

The Guest กรรณธพรรณ อุบลรัตน์

 

Show Creator อธิษฐาน กาญจนะพงศ์

Episode Producer อธิษฐาน กาญจนะพงศ์

Episode Editor นทธัญ แสงไชย

Sound Designer & Engineer ศุภณัฐ เดชะอำไพ

Coordinator & Admin อภิสิทธิ์​ หรรษาภิรมย์โชค

Art Director กริณ ลีราภิรมย์

Graphic Designer เทียนจรัส วงศ์พิเศษกุล

Music Westonemusic.com