จะด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ไม่ทราบได้ เดือนสิงหาคมเป็นวาระครบรอบหนึ่งปีของซีรีส์หัวจะปวดเรื่อง Mask Girl สตรีมทาง Netflix มาปีนี้ก็มี The Frog ที่มีดีกรีความปวดหัวไม่แพ้กัน และมีจุดร่วมที่คล้ายกันคือเริ่มต้นจากจุดเล็กๆ แล้วพาผู้ชมเดินทางไปไกลสุดกู่จนเหมือนออกทะเล เพียงแต่เรื่องแรกชัดเจนในประเด็นนำเสนอมากกว่า   

The Frog เป็นผลงานการกำกับของ โมวานอิล (The World of the Married) นำแสดงโดย คิมยุนซอก (The Thieves), ยุนคเยซัง (The Kidnapping Day), โกมินชี (Sweet Home), อีจองอึน (Parasite) และชานยอล (วง EXO) โดยหยิบเอาคำถามเชิงปรัชญาที่ว่า “หากต้นไม้ใหญ่ในป่าล้มลงแต่ไม่มีใครที่ได้ยินเสียง แล้วจริงๆ มีเสียงล้มไหม หรือมีแค่ความเงียบ” ว่าด้วยความแตกต่างระหว่างการรับรู้และความเป็นจริง ผนวกเข้ากับสุภาษิตเกาหลีใต้ที่ว่า “กบตายเพราะก้อนหินที่ขว้างไปโดยไม่ได้ตั้งใจ” หมายความว่า คำพูดหรือการกระทำของคนเพียงคนเดียวส่งผลกระทบต่อผู้บริสุทธิ์ให้กลายเป็นเหยื่อนับไม่ถ้วน (กบ) นำมาขยายความเป็นเหตุฆาตกรรมในป่าลึก ซึ่งส่งผลร้ายแรงต่อตัวละครทุกตัว

The Frog เล่าเรื่องของ จองยองฮา (คิมยุนซอก) พ่อหม้ายวัยเกษียณที่หันมาทำธุรกิจบ้านพักตากอากาศในป่า วันหนึ่ง ยูซองอา (โกมินชี) หญิงสาวลึกลับได้พาลูกเลี้ยงเข้าพักโดยไม่จองล่วงหน้า ทุกอย่างดูเหมือนจะราบรื่นดี แต่สุดท้ายยูซองอากลับเช็กเอาต์ไปคนเดียว จนยองฮาสงสัย อีกทั้งยังเจอหลักฐานหลายอย่าง ทั้งคราบเลือดและภาพจากกล้องวงจรปิดที่ซองอาสะพายกระเป๋าใบใหญ่ออกจากรีสอร์ต สิ่งที่ยองฮาทำคือการทำลายหลักฐานทั้งหมดทิ้งไป เพื่อไม่ให้ตัวเองเดือดร้อน และเก็บสิ่งนั้นไว้เป็นปมในใจตลอดมา

ตัดภาพมาในปี 2001 กูซังจุน (ยุนคเยซัง) และครอบครัวของเขา เปิดเกสต์เฮาส์ริมทะเลสาบ ธุรกิจกำลังไปได้สวย จนกระทั่งคืนหนึ่งเขาเชื้อเชิญให้ชายแปลกหน้าเข้ามาพักในเกสต์เฮาส์ พอวันรุ่งขึ้นภรรยาของซังจุนก็ได้เจอกับศพหญิงสาวถูกตัดศีรษะในห้องพัก เรื่องนี้เป็นข่าวใหญ่ระดับประเทศจนส่งผลต่อธุรกิจ ในที่สุดครอบครัวของเขาก็พังทลายลง 

กลับมาที่ยุคปัจจุบันหลังจากทนอยู่กับปมในใจหนึ่งปี ยองฮาก็ต้องเซอร์ไพรส์เมื่ออยู่ดีๆ ซองอากลับมาที่รีสอร์ตของเขาอีกครั้ง พร้อมทั้งทำท่าว่าจะยึดมันไว้เป็นของตัวเอง โดยมีข้อต่อรองคือข้อหาสมรู้ร่วมคิด ทำให้เขาดิ้นรนทุกวิถีทางที่จะทำให้สาวโรคจิตคนนี้ออกไปจากชีวิตให้ได้ 

สิ่งที่สัมผัสได้ของ The Frog  คือแรงบันดาลใจแรงๆ จากภาพยนตร์ระทึกขวัญของ เดวิด ฟินเชอร์ และหนังอเมริกันแนวสืบสวนในบรรยากาศชนบทอันห่างไกล แต่ใส่จริตและสไตล์ล้ำๆ ด้วยบรรยากาศฤดูร้อนในเกาหลี คลอไปกับเพลง Ain’t No Love In The Heart Of The City ของ Bobby Bland 

โดยหลักๆ เน้นย้ำไปที่ทั้งสองประเด็นหลักตามที่เล่ามาข้างต้น ทั้งการเก็บงำความลับของจองยองฮา เหมือนคำถามที่ว่าถ้าไม้ล้มแล้วคนไม่ได้ยินก็อาจมีค่าเท่ากับไม่เกิดขึ้นหรือเปล่า แต่สุดท้ายคนที่รู้อยู่เต็มอกก็คือตัวเขาเอง จึงกลายเป็นบททดสอบจิตใจจนได้ค้นพบว่า ความลับยิ่งเก็บนานเท่าไรก็ยิ่งสร้างความบรรลัยให้ชีวิตมากขึ้นเท่านั้น หรือเพราะเขาเข็ดเขี้ยวกับเหตุการณ์ในอดีตจนไม่กล้าบอกใคร? ก็ต้องไปติดตามในซีรีส์ งานนี้ต้องบอกว่านักแสดงรุ่นใหญ่อย่าง คิมยุนซอก ทำออกมาได้ดีแม้จะไม่ได้แสดงในซีรีส์มากกว่า 20 ปี ถ่ายทอดบทบาทคุณลุงใจดีผู้มีบางอย่างในใจรอปะทุขึ้นได้ทุกขณะ 

กับอีกเส้นเรื่องที่ย้ำไปที่ประเด็นกบเคราะห์ร้ายกลายเป็นเหยื่อโดยไม่ตั้งใจ ด้วยการฉายภาพการพังทลายของครอบครัวกูซังจุน จากเหตุการณ์ที่เขาไม่ได้ก่อ ทำให้หวนคิดถึงที่เกิดเหตุฆาตกรรมหลายต่อหลายครั้ง ว่าเจ้าของที่เกิดเหตุผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่จะต้องเจอกับอะไรต่อจากนั้นบ้าง 

ทั้งสองเหตุการณ์ชี้ชวนให้คนดูเสาะหาจุดร่วม ขณะเดียวกันก็เก็บงำข้อมูลบางอย่างเอาไว้ แล้วเอามาตีแสกหน้าคนดูหลังจากผ่านไปเกินครึ่งเรื่อง ซึ่งแม้เปิดเรื่องด้วยความลึกลับชวนติดตาม แต่ทุกอย่างก็ค่อยๆ จางหายไปจากพฤติกรรมหลายอย่างของตัวละครที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลเอาเสียเลย

อย่างเช่นยูซองอากลับมาอยู่ร่วมชายคากับจองยองฮาได้อยู่นาน และมีหลายครั้งที่สามารถทำอะไรคุณลุงได้แต่ก็ไม่ทำ แม้กระทั่งเมื่อมีแขกมาใช้บริการรีสอร์ตจนเกิดเรื่องทะเลาะกัน สาวโรคจิตก็ยังไม่คิดก่อเหตุเลวร้ายอะไรเลย หากจะบอกว่าเธอเลือกทำกับเหยื่อแค่บางราย เหตุผลก็ดูจะเบาไปอีกนั่นแหละ อีกอย่างคือพฤติกรรมของจองยองฮาที่มีทางออกให้เลือกแบบอื่นก็ได้ แต่ทำไมเลือกวิธีทำให้ตัวเองต้องฉิบหายไปด้วย 

ความน่าเสียดายอีกอย่างคือบทนักสืบยุนโบมิน (อีจองอึน) ที่เหมือนจะมีความสำคัญ แต่ก็มีผลกับเส้นเรื่องน้อยมาก นอกจากตอนท้ายๆ รวมทั้งความกระจัดกระจายของตัวละครที่มีหลายตัวโผล่เข้ามาแล้วก็หายไป เหมือนเกลี่ยบทไม่สม่ำเสมอ นอกจากนี้การสอดแทรกประเด็นสิทธิพิเศษของคนรวยในตอนท้ายก็กลายเป็นว่าทำให้เนื้อหาที่ปูมาตั้งแต่ต้นไม่แข็งแรงเท่าที่ควร

ส่วนสิ่งที่น่าจะเรียกว่าดีที่สุดในเรื่องคือการแสดงของ โกมินชี ในบทฆาตกรโรคจิต เป็นผู้หญิงที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ ทำทุกอย่างเหมือนประชดชีวิต คำพูด รอยยิ้ม และการกระทำ ดูเป็นคนเลือดเย็นโดยธรรมชาติจนน่าหมั่นไส้ และปิดท้ายด้วยความสะใจเมื่อตัวละครได้พบกับชะตากรรม 

อย่างที่บอกไปว่า The Frog มีความคล้ายกับ Mask Girl อยู่พอสมควร โดยเฉพาะการไปดูช่วงชีวิตและชะตากรรมของตัวละคร แล้วพาออกทะเลไปไกลจนกลายเป็นซีรีส์ล้างแค้น แต่ก็ยังอยู่กับร่องกับรอยในประเด็นเรื่องภาพลักษณ์หน้าตา ขณะที่ The Frog ย้ำประเด็นพื้นฐานได้ดีแต่ก็ตกม้าตายในตอนท้าย รวมทั้งการเล่าเรื่องที่ไม่ค่อยเร้าใจเท่าที่ควร ซึ่งถ้าพลาดไปก็ไม่มีอะไรให้เสียดายเลย