ผมรู้จัก หนึ่ง จักรวาล เมื่อหลายปีก่อน ในตอนนั้นต้องการโปรดิวเซอร์ดนตรีแจ๊ซมาร่วมในรายการทีวีชื่อ The Band
ภาพของหนึ่ง จักรวาล ในแวบแรกที่ผมเห็นจาก Google คือ นักดนตรีแจ๊ซมาดเท่ ดูคล้ายนักดนตรีผิวสีมากฝีมือที่เคยเห็นจนคุ้นตา ตามภาพนักดนตรีแจ๊ซในหัวที่เรามักเผลอคิดไปเองว่าเขาเป็นแบบนั้น
หลังจากได้เจอตัวเป็นๆ แล้วผมพบว่า ภาพของพี่หนึ่ง นักดนตรีแจ๊ซชื่อดังในหัวผมนั้นผิดเพี้ยนไปมาก และตูดหมึกกว่าที่ผมคิด (ตูดหมึกเป็นคำที่ผมใช้เรียกคนเก่งที่ไม่มีฟอร์ม ไม่ค่อยมีอีโก้อะไรมาก เข้าถึงง่าย ทำงานง่าย และสนุก)
พี่หนึ่ง จักรวาล เริ่มต้นชีวิตจากสลัมคลองเตย หัดเล่นดนตรีเท่าที่จะพอมีโอกาสหยิบยื่น เล่นดนตรีมาหลากหลายแบบ ลูกทุ่ง, หมอลำ, ป๊อป, ร็อก, แจ๊ซ, อาร์แอนด์บี ฯลฯ ทั้งฝึกเอง และใช้โอกาสตามงานว่าจ้างในการฝึกฝน ผ่านประสบการณ์การถูกให้เลิกเล่น ย้ายร้าน ย้ายที่เล่น เล่นไม่ได้ มาอย่างโชกโชน
ตลอดชีวิตนักดนตรีของพี่หนึ่ง จักรวาล ในช่วงเริ่มต้นนั้น เป็นการเก็บเกี่ยวประสบการณ์ทางดนตรีจากคนฟังเพื่อเลี้ยงชีพโดยแท้ เพลงแบบไหน ดนตรีแบบไหนที่ต้องเล่นให้เป็นและเล่นให้ดีไว้เสมอ เพราะเมื่อมีงานเลี้ยงหรืองานร้านอาหาร เพลงสำคัญบางเพลงนักดนตรีต้องเล่นให้เป็น เพื่อให้ความสุขกับแขก เมื่อแขกชอบ นักดนตรีก็จะมีโอกาสมีงานประจำอย่างต่อเนื่อง
พี่หนึ่ง จักรวาล เคยเล่าให้ฟังว่า ถ้าเป็นเพลงร้อง นักดนตรีต้องทำดนตรีอุ้มนักร้อง หรือส่งเสริมนักร้องให้ได้ตลอดการแสดง เพราะตลอดชีวิตการทำงานของแก แกบอกว่า ถ้านักร้องเกิดร้องไม่ดีตามงานแสดงต่างๆ ขึ้นมาจะด้วยอะไรก็แล้วแต่ นักดนตรีมักจะโดนต่อว่าก่อนเสมอว่าเล่นไม่ดี ดังนั้นการฝึกทำดนตรีให้เป็นในหลายๆ รูปแบบจะช่วยได้มากสำหรับการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
นอกจากนี้ พี่หนึ่งเล่าว่า เพลงเพลงเดียว ในดนตรีแต่ละแบบ สร้างอารมณ์ให้คนดูแตกต่างกัน ยกตัวอย่าง เพลงเพลงหนึ่งในดนตรีแบบหนึ่งที่แสดงเวลาสองทุ่ม ในร้านอาหารร้านหนึ่ง คนฟังชื่นชอบมาก แต่ถ้าขยับเวลาเป็นสี่ทุ่ม ในร้านเดิม เพลงเดิมดนตรีเดิม กลับไม่สนุกเท่าเดิมเสียแล้ว เวลาสี่ทุ่มไปแล้วดนตรีอาจต้องสนุกขึ้นอีกทั้งๆ ที่เป็นเพลงเดิม อาจเป็นเพราะบรรยากาศในร้านตอนนั้น คนฟังกรึ่มได้ที่แล้ว
ในขณะเดียวกัน เพลงเพลงเดียวกันนี้และดนตรีแบบเดียวกันนี้ เวลาเดียวกันนี้ หากเปลี่ยนสถานที่แสดงและเปลี่ยนผู้ชมไป เพลงเพลงนั้นก็อาจไม่สนุกแล้ว พี่หนึ่งจะเปลี่ยนดนตรีให้เข้ากับอารมณ์คนฟัง
ถึงวันนี้ วันที่ใครๆ ก็พูดเรื่อง Big Data แต่ Big Data ฉบับหนึ่ง จักรวาล นั้น เป็นประสบการณ์การเรียนรู้ตลอดการทำงานหลายสิบปีที่สะสมมายาวนาน และไม่ใช่แค่เรียนรู้ แต่ยังมีความเข้าใจในอาชีพที่ทำอย่างถ่องแท้
Big Data ทางอารมณ์คนฟังแบบนี้หาดูไม่ได้จากตัวเลขทางออนไลน์ และจะเอามาใช้ง่ายๆ
พี่หนึ่งจัดเป็นระเบียบ Data เอาไว้ในหัวให้พร้อมสำหรับการใช้งานอยู่ตลอดเวลาที่จะไปเล่นดนตรีที่งานไหนก็ตาม และเมื่อมีงานใหม่ๆ เจอประสบการณ์ใหม่ๆ แกก็จะเก็บเกี่ยวเอาไปเรียงร้อยไว้ในหัวเพิ่มเข้าไป เพื่อเอามาใช้ตอบอารมณ์คนฟังให้ดีที่สุดอยู่เสมอ
น้อยคนนักจะรู้ว่าคาราโอเกะที่เราร้องๆ กันอยู่ทุกวันนี้ หลายพันเพลงถูกทำโน้ตคำร้องให้เราร้องกันโดยหนึ่ง จักรวาล
ในสมัยนั้นนักดนตรีและโปรดิวเซอร์ยังมีงานอยู่มาก น้อยคนนักที่จะสนใจมานั่งทำดนตรีคาราโอเกะ แต่สำหรับหนึ่ง จักรวาลแล้ว นี่เป็นโอกาสอันดี ในเรื่องของรายได้ในวันนั้น (เนื่องจากไม่ค่อยมีคนอยากทำ แกจึงทำเป็นจำนวนมากอยู่คนเดียว และได้รับค่าจ้างเป็นเพลงๆ ไป) และเป็นโอกาสอันดีในการเรียนรู้รูปแบบ หรือแพทเทิร์น ทางดนตรีว่ามันมีแบบไหนบ้าง เรียบเรียงไปทางไหนได้บ้าง ฯลฯ ซึ่งการเรียนรู้ในวันนั้น เป็น Big Data ถังใหญ่ที่ฝังลงไปในหัวแก และพร้อมจะหยิบเอามาใช้ในวันนี้
ถึงวันนี้แล้ว หากใครอยากร้องเพลงโดยมีนักดนตรีชื่อหนึ่ง จักรวาล เล่นดนตรีให้ ให้คุณไปร้องเพลงที่ร้านคาราโอเกะสักร้าน อย่างน้อยต้องมีสักเพลงแหละน่า ที่ทำดนตรีคาราโอเกะโดยหนึ่ง จักรวาล เท่านี้คุณจะสามารถอวดเพื่อนๆ ได้แล้วว่า คุณได้ร้องเพลงที่ทำดนตรีโดย หนึ่ง จักรวาลแล้ว
ภาพประกอบ: AeA oranun
