อนุสัญญาว่าด้วยสถานภาพผู้ลี้ภัย ค.ศ. 1951 ให้คำนิยามและความหมายของสถานภาพผู้ลี้ภัยว่า ผู้ลี้ภัย หมายถึง บุคคลที่จำเป็นต้องทิ้งประเทศบ้านเกิดของตนเอง เนื่องจากความหวาดกลัวการถูกประหัตประหาร หรือได้รับการคุกคามต่อชีวิตเนื่องจากสาเหตุข้อหนึ่งข้อใด เช่น เชื้อชาติ ศาสนา สัญชาติสมาชิกภาพในกลุ่มทางสังคม สมาชิกภาพในกลุ่มความคิดทางการเมือง
รายงานประจำปีของ UNHCR (Global Trends report) เปิดเผยว่า จำนวนผู้พลัดถิ่นทั่วโลก ณ ปลายปี 2019 สูงเป็นประวัติการณ์ถึง 79.5 ล้านคน ซึ่งเป็นจำนวนผู้พลัดถิ่นที่สูงที่สุดที่ UNHCR เคยพบมา
รายงานยังระบุว่า ความหวังของผู้ลี้ภัยที่จะพบจุดจบของการพลัดถิ่นในเร็ววันนั้นลดน้อยลงไปทุกที ในทศวรรษที่ 1990 โดยเฉลี่ยผู้ลี้ภัยจำนวน 1.5 ล้านคนสามารถเดินทางกลับบ้านได้ต่อปี แต่ในทศวรรษหลังจากนั้น อัตราเฉลี่ยลดลงมาที่ประมาณ 385,000 คนต่อปี แสดงให้เห็นถึงอัตราการเติบโตของการพลัดถิ่นในปัจจุบันที่ขยายตัวเกินกว่าการหาทางออกไปมาก
