อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่นับเป็นอุทยานแห่งชาติแห่งแรกของประเทศไทย และได้รับสมญานามว่าเป็น ‘อุทยานมรดกของกลุ่มประเทศอาเซียน’ ตลอดจนเป็นที่ยอมรับทั่วไปว่า ‘เป็นอุทยานแห่งชาติที่สำคัญของโลก’
โดยได้รับความร่วมมือและช่วยเหลือจาก ดร.จอร์จ ซี. รูห์เล ผู้เชี่ยวชาญทางด้านอุทยานแห่งชาติของสหภาพนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติและทรัพยากรธรรมชาติ ซึ่งได้ดำเนินการประกาศจัดตั้งอุทยานแห่งชาติ โดยได้มีพระราชกฤษฎีกากำหนดที่ดินบริเวณป่าเขาใหญ่ ในท้องที่ ต.ป่าขะ ต.บ้านพร้าว อ.บ้านนา, ต.หนองแสง ต.นาหินลาด อ.ปากพลี, ต.สาริกา ต.หินตั้ง ต.พรหมณี อ.เมืองนครนายก จ.นครนายก, ต.ประจันตคาม อ.ประจันตคาม, ต.สำพันตา ต.ทุ่งโพธิ์ อ.กบินทร์บุรี จ.ปราจีนบุรี, ต.หมูสี อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา, ต.มวกเหล็ก อ.มวกเหล็ก และ ต.ชำผักแพว อ.แก่งคอย จ.สระบุรี ให้เป็นอุทยานแห่งชาติเมื่อ พ.ศ. 2502 ซึ่งลงประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 79 ตอนที่ 86 ลงวันที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2505 รวมเนื้อที่ 1,355,468.75 ไร่ หรือ 2,168.75 ตารางกิโลเมตร
