“…นึกไม่ออก (ส่ายหัว) ไม่รู้จะเปรียบอย่างไรดี เงียบเหมือนอยู่บ้านก็แล้วกัน” แม่ค้าขายอาหารทะเลสดรายย่อยท่านหนึ่งเปรียบเทียบบรรยากาศตลาดมหาชัยในช่วงนี้ที่มีลูกค้าบางตา แม่ค้าหร็อมแหร็ม วันที่คึกคักที่สุดคือวันส่งท้ายปีเก่า 31 ธันวาคม 2563 แต่ตั้งแต่นั้นมาก็ซบเซายิ่งกว่าปีไหนอย่างเห็นได้ชัด
แมงดาทะเล ไข่แมงดา และก้ามปูบนถาดน้ำแข็งยังรอคนเข้ามาซื้อ แม่ค้าเริ่มวางขายตั้งแต่ตี 5 จนถึงตอนนี้ (ประมาณ 07.00 น.) ยังไม่ค่อยมีคนมาซื้อ น้ำแข็งรอบแรกละลายไปหมดแล้ว ต้นทุนความเย็นเป็นสิ่งที่ต้องจ่าย “เงียบเหมือนอยู่บ้านก็จริง แต่ถ้าอยู่บ้านจริงของก็จะไม่ได้ระบาย ที่ออกมาก็หวังให้ได้ขายออกไปบ้าง”
ตลาดในสมุทรสาครยังเปิดขายทุกแห่ง (ยกเว้นตลาดกลางกุ้งที่ถูกล็อกดาวน์ตั้งแต่ช่วงกลางเดือนธันวาคม 2563) แต่อยู่ภายใต้มาตรการป้องกันโควิด-19 อย่างเคร่งครัด ทุกคนต้องสวมหน้ากากอนามัย/ผ้า จัดให้มีเจลแอลกอฮอล์สำหรับล้างมือ และเว้นระยะห่าง 1-2 เมตร รวมถึงกำหนดเวลาระยะเวลาเปิด-ปิด 6 ชั่วโมง (05.00-11.00 น.) ประกอบกับมาตรการจำกัดการเดินทางเข้าออกพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวด ทำให้ไม่มีลูกค้าจากต่างจังหวัดเข้ามาซื้อ-ขาย
“ตายสนิท ไม่รู้จะฟื้นได้เมื่อไร” แม่ค้าท่านเดิมเห็นว่าผลกระทบจากการระบาดระลอกใหม่ยิ่งกว่ารอบก่อน เพราะเกิดการระบาดขึ้นที่สมุทรสาครโดยตรง “ตอนนี้โควิด-19 ไม่กลัวแล้ว กลัวแบงก์ยึดบ้านมากกว่า” สายตาเศร้าสร้อยของพ่อค้า-แม่ค้าสะท้อนความยากลำบากที่เกิดขึ้น และต้องการความช่วยเหลือจากภาครัฐ
ซึ่งในท้ายที่สุดอาจเป็นคำถามที่ว่ารัฐบาลสร้างสมดุลระหว่างสุขภาพและเศรษฐกิจในการควบคุมโควิด-19 มากน้อยเพียงใด
พิสูจน์อักษร: ลักษณ์นารา พักตร์เพียงจันทร์
