คงเป็นอีกหนึ่งวันที่หนุ่มสาววัยใสตั้งตารอให้มาถึง วันที่พระจันทร์ดวงกลมโตปรากฏตัวเหนือขอบฟ้าทางทิศตะวันออก วันที่น้ำนองเต็มตลิ่งเหมือนในบทเพลงประจำเทศกาล ‘ลอยกระทง’ หลายคนเกี่ยวแขน คล้องมือ พร้อมถือหยวกกล้วยตกแต่งด้วยใบตองประดับดอกไม้สีสันสดใสมุ่งหน้าไปขอขมาพระแม่คงคา พร้อมขอพร ลอยทุกข์ลอยโศกไปกับสายน้ำ หลายคนรีบกลับเข้าบ้านนอน
ขณะเดียวกันยังมีอีกหลายคนทำเพื่อชีวิต เพื่อปากท้องและความอยู่รอดของคนที่อยู่ข้างหลัง ค่ำคืนที่ใครบางคนเดินจูงมือกันยังคงมีมือของคนบางคนที่ไม่ได้เกี่ยวแขนคล้องมือกับใครไปลอยกระทง พื้นที่เล็กๆ ในมุมมืดของคืนวันเพ็ญเดือนสิบสองท่ามกลางความศรัทธาของผู้คน
เมื่อเสียงตะโกนของภาระดังกว่าศรัทธาที่ยึดถือ
วันลอยกระทงของใครบางคนจึงแตกต่างจากคนบางคน
