“วันคืนที่เนิ่นนาน ที่มีเราสอง (สาม) คน ดิ้นรนสู้ทนเพื่อความฝัน”
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 25 ปีก่อน เสก-เสกสรรค์ ศุขพิมาย, ใหญ่-กิตติศักดิ์ โคตรคำ และ รัฐ-อภิรัฐ สุขจิตร์ เด็กหนุ่มที่มีความฝันและความรักในเสียงดนตรีเหมือนกัน ได้รวมตัวก่อตั้งวง LOSO ขึ้นมาในปี พ.ศ. 2537 ผ่านความผิดหวัง ช่วงเวลาร้อนหนาวด้วยกันมามากมาย
จนในปี พ.ศ. 2539 ความอดทนและพยายามของพวกเขาออกดอกผลกลายเป็นอัลบั้ม Lo-Society ที่มีเพลงฮิตอย่าง I Wanna Love You, ไม่ต้องห่วงฉัน, ฉันหรือเธอ (ที่เปลี่ยนไป), ไม่ตายหรอกเธอ ที่ทำให้พวกเขาประสบความสำเร็จ และเป็นตัวแทนของวง ‘ร็อก’ ติดดินที่ไม่ขายหน้าตา แต่พิสูจน์ตัวเองด้วยความสามารถล้วนๆ
นอกจากนี้ยังมีเพลง ‘เราและนาย’ ที่พวกเขาช่วยกันสร้าง ช่วยกันร้อง ช่วยกันเล่น ผ่านคอนเสิร์ตนับร้อยนับพันเวที จนกลายเป็นหนึ่งใน ‘เพลงชาติ’ ที่ ‘เพื่อน’ ทุกคนพร้อมที่จะกอดคอ แหกปากตะโกนแสดงพลังแห่งมิตรภาพจนสุดเสียง ไม่ว่าเพลงนี้จะดังขึ้นที่ไหน เมื่อไร จะเวทีคอนเสิร์ตขนาดใหญ่ งานเลี้ยงรุ่น ไปจนถึงการล้อมวงเล็กๆ ที่มีแค่เพื่อนไม่กี่คน กีตาร์โปร่ง และขวดโซดาเป็นเครื่องให้จังหวะ
“จากวันนี้ จะมีเรา เราและนาย จดจำไว้ ตลอดไป ไม่ทิ้งกัน”
จนท่อนฮุกสั้นๆ แต่ทรงพลังนี้เป็นเหมือน ‘กับแกล้ม’ ชั้นดีที่ช่วยส่งให้บรรยากาศแห่งมิตรภาพเข้มข้น สนุกสนาน และ ‘อร่อยปาก’ ทุกครั้งที่ได้ร้องร่วมกันจนขาดกันไม่ได้
หลังจากนั้นในปี พ.ศ. 2541 พวกเขาส่งอัลบั้ม Entertainment ออกมาสร้างประวัติศาสตร์ ทำยอดขายทะลุ 2 ล้านตลับ กลายเป็นวงร็อกที่ทำยอดขายได้มากที่สุดของค่ายแกรมมี่ มีเพลงอย่าง อยากเห็นหน้าคุณ, อะไรก็ยอม, ซมซาน, แม่ ฯลฯ ที่ยิ่งส่งให้ชื่อเสียงของพวกเขาพุ่งสูงขึ้นจนฉุดไม่อยู่ มีทัวร์คอนเสิร์ตทั่วประเทศจนแทบไม่ได้พัก และหลายๆ ครั้งพวกเขามักจะเลือกเพลง เราและนาย มาปิดท้ายคอนเสิร์ตอยู่เสมอ
รัฐตัดสินใจแยกทางกับเพื่อนๆ ด้วยเหตุผลส่วนตัวในปี พ.ศ. 2542 ส่วนเสกและใหญ่ยังเดินหน้าต่อไป โดยได้ กลาง-ณัฐพล สุนทรานู มาเป็นมือเบสแทนรัฐ ออกอัลบั้ม Rock & Roll (2542), Losoland (2544) ก่อนที่รัฐจะกลับมาร่วมงานกับเพื่อนๆ อีกครั้งในอัลบั้ม ปกแดง (2544) ที่เป็นอัลบั้มสุดท้ายที่พวกเขาได้ทำร่วมกันในฐานะวง LOSO และมีคอนเสิร์ต ‘LOSO คอนเสิร์ตเพื่อเพื่อน’ ที่นับเป็นคอนเสิร์ตใหญ่ครั้งแรก และครั้งเดียวของวงในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2544
ก่อนที่วงจะเลิกทัวร์คอนเสิร์ตในช่วงปี พ.ศ. 2545 และเสกได้ออกมาประกาศปิดตำนานวง LOSO อย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2546 โดยรัฐและใหญ่เริ่มออกเดินทางอีกครั้งในฐานะสมาชิกวง Fahrenheit ส่วนเสกเดินหน้าเป็นศิลปินเดี่ยวเต็มตัว และยังมีผลงานออกมาอีกหลายอัลบั้ม
ถึงแม้ว่าช่วงเวลาหลังจากนั้น เสกจะยังหยิบเพลง เราและนาย มาเล่นในคอนเสิร์ตอยู่บ่อยๆ และเพลงนี้ก็ยังทำหน้าที่ส่งพลังให้ทุกคนร้องตามกันได้เหมือนเดิม แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าภาพ เสียง และบรรยากาศที่เราได้เห็นเพื่อนรักทั้งสามคน ยืนร้องเพลงนี้อยู่บนเวทีด้วยกันยังเป็นหนึ่งในภาพที่เราอยากให้เกิดขึ้นอีกครั้งมากที่สุด
แม้จะมีบางครั้งที่เสกและรัฐกลับมาเล่นคอนเสิร์ตด้วยกันบ้าง ส่วนใหญ่กับรัฐก็ร่วมงาน และได้เจอกันอยู่เรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีสักครั้งที่พวกเขาจะได้อยู่พูดคุยพร้อมหน้าพร้อมตากันเหมือนก่อน แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังเชื่อว่า ลึกๆ ในหัวใจของพวกเขายังมีความรู้สึกผูกพันในฐานะ ‘เพื่อนแท้’ ที่ตัดกันไม่ขาด แม้ว่าจะไม่มีใครเอ่ยปากออกมาก็ตาม
เหมือนเมื่อช่วงปีที่ผ่านมา ตอนเกิดมหกรรม ‘ไลฟ์มาราธอน’ จากอาการป่วยของเสก รัฐที่อยู่ในช่วงรักษาตัวจากอาการป่วย ก็ยังออกมาแสดงความเป็นห่วงถึงเพื่อนรักว่า “ยังรักและเป็นห่วงเสกเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน นึกถึงวันเก่าๆ ที่ลำบาก หิ้วถุงปุ๋ยจากลำปางมาด้วยกันกว่าจะมาเป็น LOSO ทิ้งกันไม่ได้”
กระทั่งเมื่อวันที่ 10 ตุลาคมที่ผ่านมา บนเฟซบุ๊ก SEK LOSO ได้มีภาพประวัติศาสตร์ที่สมาชิกยุคก่อตั้งวง LOSO กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งเป็นครั้งแรกในรอบ 17 ปี พร้อมกับแคปชันสั้นๆ ที่ทำให้หลายคนต้องกลั้นน้ำตา
“ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับการจากไปของคุณพ่ออุดม สุขจิตร์ (คุณพ่อพี่รัฐโลโซ) เสก, ใหญ่, รัฐ โลโซ”
แน่นอนว่าการจากไปของคุณพ่อ นั้นเป็นเหตุการณ์แห่งความโศกเศร้า แต่อย่างน้อยที่สุด เหตุการณ์ในครั้งนี้ก็ทำให้ ‘เพื่อนรัก’ ทั้งสามได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ซึ่งเราขออนุญาตคิดไปเองกว่าคุณพ่ออุดมก็คงดีใจและภูมิใจไม่น้อยไปกว่าใคร ที่มีภาพนี้เกิดขึ้นมา
เสกโพสต์ภาพที่ทั้งสามยืนกอดคอกัน พร้อมข้อความที่แฟนเพลงอยากเห็นมากที่สุด ‘เราและนาย’ อีกครั้งในวันที่ 16 ตุลาคม ในช่วงเวลาเดียวกับที่ใหญ่โพสต์ภาพเดียวกัน พร้อมเขียนคำบรรยายที่ทำให้แฟนเพลงกลั้นน้ำตาไม่ไหวได้อีกต่อไป
‘เพื่อน’ คำคำนี้นำพาให้เรากลับมาพบกัน…ในที่สุด
ประโยคสั้นๆ ที่บอกว่า ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นตลอดระยะเวลา 17 ปี ล้วนได้รับการคลี่คลาย ไม่ว่าก่อนหน้านั้นจะเกิดอะไรขึ้น และแม้ระยะเวลาที่ผ่านจะทิ้ง ‘ร่องรอย’ แห่งประสบการณ์เอาไว้บนใบหน้าและร่างกาย แต่ ณ เวลานี้ในหัวใจของพวกเขา ยังคงเป็น ‘เพื่อนรัก’ คนเก่า ที่เคยรวมตัว กอดคอ เล่นดนตรีด้วยกันเหมือน 25 ปีก่อนไม่เคยเปลี่ยน
โดยภาพประวัติศาสตร์ในวันที่ 16 ตุลาคม ถูกบันทึกเอาไว้โดย อั๋น-สราวุธ มิ่งขวัญ เพื่อนเก่ากลุ่มนักดนตรีและคนเบื้องหลังที่เติบโตมาพร้อมๆ กับสมาชิกวง LOSO หนึ่งในกำลังสำคัญร่วมกับเพื่อนๆ ที่ทำหน้าที่เป็น ‘กาวใจ’ เชื่อมความสัมพันธ์ของเพื่อนรัก ตั้งแต่เป็นคนวิดีโอคอลให้เสกกับใหญ่ในช่วงหลัง และพาใหญ่ไปหาเสกที่บ้านในวันที่ 1 ตุลาคมที่ผ่านมา
รวมทั้งคอยประสานให้เสก ใหญ่ และรัตน์ ได้มาเจอกันอีกครั้งในวันที่ 10 และ 16 ตุลาคม ที่เขาได้อธิบายเอาไว้ในเฟซบุ๊กส่วนตัวว่า “คำว่าเพื่อนมันยิ่งใหญ่แบบนี้เอง ถ้าคุณมีเพื่อนที่รักกันมาก คุณจะรู้ถึงพลังตรงนั้นมันโคตรยิ่งใหญ่”
แม้จะไม่ได้เห็นภาพนั้นกับตา แต่เราก็เชื่อว่าคำว่า ‘เพื่อน’ ของทั้ง 3 คน มีพลังและยิ่งใหญ่ขนาดนั้นจริงๆ
หลังจากนี้คงไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่อย่างน้อยที่สุด ในฐานะหนึ่งในแฟนเพลงที่เติบโตมากับการฝึกเล่นเพลงของพวกเขาเริ่มจีบสาว ล้อมวงร้องเพลงกับเพื่อนๆ หลังห้องเรียน และช่วงกรึ่มๆ ครึ้มๆ ทุกครั้งที่นั่งแฮงเอาต์กับเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนาน
เราก็ได้แต่แอบหวังว่าสักวันหนึ่ง เราจะไม่ได้เห็นเพียงแค่ภาพถ่ายที่ไร้เสียง แต่ขออนุญาตฝันสูงไปถึงวันที่ได้เห็นพวกเขายืนอยู่บนเวทีคอนเสิร์ต ร่วมร้องเพลงด้วยกันอีกครั้ง โดยเฉพาะท่อนที่ร้องว่า
“เป็นเพื่อนกัน เพื่อนตาย ตลอดไป”
ภาพ: SEK LOSO / Facebook
พิสูจน์อักษร: ลักษณ์นารา พักตร์เพียงจันทร์
อ้างอิง:
