Lies Hidden In My Garden ปริศนาในสวนสวย และเหยื่อความรุนแรงในบ้าน

*หมายเหตุ: มีการเปิดเผยเนื้อหาสำคัญของซีรีส์*

Lies Hidden in My Garden เพิ่งออนแอร์จบพร้อมซับไตเติลไทยทาง Prime Video ซีรีส์ดัดแปลงมาจากนิยายขายดีปี 2018 ของ คิมจินยอง (ฉบับแปลไทยชื่อว่า มีอะไรในสวนหลังบ้าน) เขียนบทซีรีส์โดย จีอานี และกำกับโดย จองจีฮยอน จาก Mr. Sunshine, Search: WWW, Twenty Five Twenty One ฯลฯ

ด้านโปรดักชันดูแลโดยผู้ผลิต Studio Dragon และ Film Dorothy ถ่ายทอดบทบรรยายออกมาเป็นงานภาพและเสียงที่เนี้ยบในทุกฉาก โดยเฉพาะภาพของบ้านเดี่ยวกว้างขวางทรงโมเดิร์นที่บ่งบอกสถานะของผู้อยู่อาศัย หากแต่วันหนึ่ง สวนสวยงามในบ้านกลับส่งกลิ่นเหม็นโชยให้ขุดเจอความลับที่กลบกลับไปไม่ได้อีก อาจเป็นความโหดร้ายของปริศนาน่าหวาดผวา หรืออาจเป็นความ ‘โชคร้าย’ ที่ผู้หญิงสองคนต่างเผชิญกันในคนละแบบเท่านั้นเอง

นอกจากจะเป็นการกลับมารับเล่นซีรีส์ในรอบ 3 ปีของนางเอกแถวหน้าอย่าง คิมแทฮี ที่ฝากผลงานน่าประทับใจใน Hi Bye, Mama! ไป ก็มี อิมจียอน ดาวรุ่งจาก The Glory ที่เป็นกระแสอีกครั้งกับฉาก ‘มื้อที่สุขที่สุด’ เมื่อเธอตั้งหน้าตั้งตากินจาจังมยอนอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากไปให้ปากคำเรื่องสามีเสียชีวิตมา

ทั้งนิยายและซีรีส์เปิดเผยแต่เนิ่นๆ ว่า ชูซังอึน (อิมจียอน) วางแผนฆ่า คิมยุนบอม (ชเวแจริม) สามีเซลส์ขายยาที่เคยหัวเราะเยาะว่าเธอไร้สัญชาตญาณความเป็นแม่ ขณะที่เขาซ้อมเธอแม้แต่ตอนตั้งท้อง ปล่อยให้เธอหอบร่างออกจากอพาร์ตเมนต์เล็กๆ ไปยืนทำงานต่อ ซึ่งสุดท้ายก็ต้องลาออกถ้าถูกจับได้ว่าท้องอยู่ดี

เมื่อหวังให้เขาเลิกใช้ความรุนแรงไปเองไม่ได้ แล้วก็ไม่สามารถตัดขาดจากเขาได้ ทางออกของเธอจึงกลายเป็นการโต้ตอบด้วยความรุนแรงกลับไปในคราวเดียวจบ ซึ่งจริงๆ ก็คงจะจบที่ตะราง ถ้าตำรวจพบหลักฐานมัดตัวสักชิ้น แต่พอไม่เป็นแบบนั้น เธอจึงเข้าไปเกี่ยวข้องกับอีกปริศนาในบ้านหลังหนึ่ง

เพราะนอกจากคิมยุนบอมจะสะสมหนี้ไว้ให้ เขาก็สะสมของไว้รอทวง ‘ความยุติธรรม’ จากบรรดาหมอที่เขาทำงานด้วย และมือถือสีชมพูเครื่องหนึ่งก็เป็นช่องทางให้ซังอึนขู่เรียกเงินจาก พัคแจโฮ (คิมซองโอ) คุณหมอที่ดูอ่อนโยน ใจเย็น หน้าที่การงานดี ข้างกายเขาคือ มุนจูรัน (คิมแทฮี) ภรรยาคนสวยผู้เป็นแม่บ้านสมบูรณ์แบบ และลูกชายวัยมัธยม พัคซึงแจ (ชาซองเจ)

ชีวิตของจูรันเป็นภาพเปรียบเทียบที่ตรงข้ามสุดขั้ว ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์การแต่งตัวที่ดูดี ความสัมพันธ์อันราบรื่นกับสามี การไม่ต้องกระเสือกกระสนเรื่องเงิน เต็มไปด้วยสภาพแวดล้อมแบบที่คนมักให้นิยามว่า ‘มีลูกเมื่อพร้อม’ แต่น่าเสียดายที่ไม่ใช่แบบนั้น เพราะเมื่อสามตัวละครเริ่มเข้ามาเกี่ยวพันกัน จนกระทั่งปริศนาในสวนถูกขุดขึ้นมาพร้อมกับตัวตนของเด็กสาวคนหนึ่ง ภาพของเหยื่อความรุนแรงในครอบครัวสมบูรณ์แบบนี้ก็ปรากฏขึ้นมาด้วยเช่นกัน

อาจกล่าวได้ว่าตัวละครภรรยาทั้งสองมีอาการเข้าข่ายภาวะ PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder) ทั้งซังอึนที่เมื่อได้ยินคู่สนทนาผู้ชายเริ่มขึ้นเสียงใส่ก็ทำให้เธอตื่นตระหนกฉับพลัน เพราะนึกถึงตอนสามีทำร้ายร่างกาย ด้านจูรันที่ฝังใจกับภาพที่พี่สาวถูกฆาตกรรม ก็ยังคิดวนเวียนถึงเหตุการณ์นั้นซ้ำๆ และยังเคยมีอาการหลงผิดว่าครูของลูกคือฆาตกรที่ปองร้ายครอบครัวเธอ

บาดแผลที่มองไม่เห็นตามเนื้อตัวของจูรันในอดีต กลายเป็นอาวุธให้แจโฮควบคุมทางจิตใจ (Psychological Manipulation) ได้ง่ายๆ ด้วยวิธีการ Gaslighting หรือการปั่นหัวให้อีกฝ่ายสูญเสียความเชื่อมั่นในตัวเอง เช่น เวลาที่เธอได้ยินเสียงแปลกๆ และได้กลิ่นเหม็นเน่า สามีผู้ซึ่งพึ่งพาได้มากที่สุดก็จะบอกว่าเธอแค่คิดมาก ตั้งคำถามชักนำให้เธอคิดว่าจินตนาการทุกอย่างไปเอง ใช้ท่าทีเหนื่อยใจทำให้เธอรู้สึกผิดว่ากำลังสร้างปัญหาเหมือนที่เคยทำมาแล้ว ไปจนถึงบอกคนข้างนอกว่าเธอไม่ปกติเพื่อกีดกันความช่วยเหลือจากคนอื่น

ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เขาเชื่อว่าเป็นการ ‘ปกป้อง’ สถานะของครอบครัวไว้ แม้แต่วันที่ปริศนากระจ่าง จูรันก็ถูกทำให้รู้สึกผิดอีกครั้งว่าเธอนั่นแหละกำลังจะทำลายชีวิตลูก ถ้าเลือกเปิดเผยสาเหตุการตายของ อีซูมิน (ยุนกาอี) เด็กสาวขายบริการทางเพศที่เขาเคยบอกว่า “เด็กแบบเธอไม่น่าเกิดมาเลย”

ลูกสาวคนอื่นที่เข้ามาวุ่นวายถึงในบ้านโดยไม่รู้ว่าจะถูกทำให้ตายในสวน กับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่เปิดประตูบ้านหนีออกไป เด็กสองคนนี้เป็นความจริงที่จูรันเลือกจะยึดถือ ไม่ใช่ความจริงจากสามีที่เพิ่งเผยธาตุแท้อีกต่อไปแล้ว

ขณะที่ภูมิหลังของตัวละครชายถูกเล่าอย่างเบาบาง สองตอนสุดท้ายของซีรีส์ก็เพิ่มเติมบทจากนิยายเข้ามาขยายภาพสะท้อนของแม่ที่อ่อนแอ-เข้มแข็งภายใต้โครงสร้างสังคมปิตาธิปไตย ด้วยการพาไปหาแม่ของสองตัวละครหญิงแทน

แม่ของจูรันที่เอ็นดูหลานชายมากกว่าลูกสาว เอ่ยปากขอโทษลูกเป็นครั้งแรกที่เคยพูดกรอกหูว่าเธอคือสาเหตุการตายของพี่ และเคยตอกย้ำว่าเธอใช้ชีวิตเองไม่ได้ถ้าขาดสามีอย่างแจโฮ

ส่วนแม่ของซังอึนที่ทำเมนูโปรดให้ลูกเขยเสมอแม้รู้ว่าลูกสาวถูกเขาซ้อม ก็จะช่วยปิดบังการฆาตกรรมครั้งนี้ และปล่อยให้เธอเป็นอิสระจากครอบครัว ไม่ต้องตามเช็ดตามล้างหนี้ของพี่ชายคนโต ซึ่งสุดท้ายเขาก็จะเป็นคนได้มรดกอยู่แล้ว

ยังมีตัวละครเพื่อนข้างบ้านที่ถูกเปลี่ยนบทมาเป็นหญิงม่ายผู้ถูกกล่าวหาว่าฆ่าสามีตาย และมีบทบาทเช่นเดียวกับซังอึนที่ช่วยจูรันหากุญแจไขประตูของตัวเองเจอ

นำมาสู่บทสรุปที่น่าสะเทือนใจ แต่ต่างไปจากต้นฉบับเมื่อจูรันเข้าสู่กระบวนการทางกฎหมาย เดินเข้าประตูที่เธอเป็นคนเลือกเอง

โดยคำลวงในคำสารภาพของเธอทำให้ ‘เพื่อน’ ร่วมชะตากรรมเดียวกันได้พบกับแสงสว่างที่อาจจะไม่ได้ขาวบริสุทธิ์ แต่เราก็หวังว่าในชีวิตจริง เหยื่อของความรุนแรงในทุกๆ ความสัมพันธ์ซึ่งมักถูกชักจูงว่าต้องพึ่งพาอีกฝ่ายตลอดเวลานั้น จะได้พบกับหนทางหลุดพ้นออกมาจากวงกตความรุนแรง (โดยไม่ต้องถึงกับลงมือฆ่าแกงใคร) และหาทางใช้ชีวิตที่เป็นของตัวพวกเขาเองได้สักวัน เหมือนกับจูรันและซังอึน