“ไกลเกินพอแล้ว เรื่องของสองเราควรพอเสียที
เหนื่อยมามากแล้วให้คืนนี้เป็นคืนบอกลา”
สุขสันต์วันสุดท้าย คือคอมบิเนชันที่เจ็บปวดแต่งดงามของสองวงดนตรีอินดี้ป๊อปจากค่าย What The Duck โดยมี อูปิม-ลานดอกไม้ ศรีป่าซาง (ร้องนำ) และ แอนท์-มนัสนันท์ กิ่งเกษม (กีตาร์) จากวง LANDOKMAI ฟีเจอริงด้วย ปอ-กฤษสรัญ จ้องสุวรรณ (ร้องนำ) และ น้ำวน-วนนท์ กุลวรรธไพสิฐ (กีตาร์) จากวง Whal & Dolph
ด้วยแนวเพลงที่มีเสียงกีตาร์โปร่งเคล้าเสียงร้องละมุนละไมคล้ายๆ กัน ทำให้เราเป็นอีกหนึ่งคนที่เฝ้ารอการร่วมงานของทั้งสองวงมากพอสมควร ซึ่งลานดอกไม้กับวาฬและโลมาก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ภาคดนตรีมีเสียงกีตาร์โปร่งโดดเด่นเหมือนเคย ผสานกับเมโลดีของเปียโนและเครื่องสายที่ช่วยขับเน้นความเศร้าได้อย่างดี
สิ่งที่เราชอบในท่อนฮุกพาร์ตแรกคือ เสียงเครื่องดนตรีค่อยๆ ลดลง เหลือแค่เสียงกีตาร์โปร่งคลอกับเสียงร้องชวนฟุ้งฝันของอูปิม ก่อนจะมีเสียงกลองกับเครื่องดนตรีอื่นๆ ตามมา ต่อด้วยพาร์ตร้องของปอและอูปิมที่ประสานกันอย่างลงตัวมากๆ
ด้านมิวสิกวิดีโอกำกับโดย เจน-เจณิกาพร ปิยะรัตน์ ถ่ายทอดเรื่องราวตามเนื้อเพลงที่เล่าถึงความสัมพันธ์ของคนสองคนในวันหมดรัก บนชายหาดมืดสลัวภายใต้แสงจันทร์ในค่ำคืนสุดท้าย พวกเขาหลับตานึกถึงวันเวลาอดีตขณะที่นั่งอยู่เคียงข้างกัน
ทะเลอาจเป็นสถานที่พักผ่อนคลายเศร้า เป็นสัญลักษณ์ของความสดใส เป็นความทรงจำที่ทั้งคู่เคยใช้เวลาดีๆ ร่วมกัน แต่วันหนึ่งเมื่อฤดูเปลี่ยนผันมาถึง แม้ผ่านเรื่องราวมาด้วยกันเนิ่นนาน แต่สายลมและเกลียวคลื่นพัดพาความรักลอยออกไปไกลจนเกินย้อนกลับเข้าฝั่งอีกครั้ง
“รักที่ไร้ซึ่งความเข้าใจ เธอก็คงรู้มันเป็นเช่นไร
กอดลากันแล้วไปให้ไกล
สุขสันต์วันสุดท้าย”
เป็นความเข้าใจว่าเราไม่อาจเข้าใจกันได้อีกแล้ว จึงยอมรับความจริงด้วยการแยกทางกันไปมีชีวิตของตัวเอง พวกเขาสวมชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวอีกครั้งในงานที่ไร้แขกเหรื่อ ยื่นมือมาเต้นรำและโอบกอดกันด้วยรอยยิ้ม กล่าวคำขอบคุณจากหัวใจ ก่อนจะถอดแหวนบนนิ้วนางที่เป็นพันธะสัญญาสุดท้าย แล้วปล่อยมือกันไปในที่สุด
สุขสันต์วันสุดท้าย สำหรับเราคงเป็นความรู้สึกวูบโหวงในใจที่ยังมีความยินดีอยู่เป็นส่วนมาก ยินดีที่ว่าอย่างน้อยยังรักษาความสัมพันธ์ให้ไม่พังทลายจนมีเวลาได้ขอบคุณกันและกัน แล้วเก็บทะเลเอาไว้ให้เป็นสถานที่ที่สวยงามในความทรงจำตลอดไป
รับชมมิวสิกวิดีโอ สุขสันต์วันสุดท้าย (Last Celebrate) ได้ที่
