แอลเอ ด็อดเจอร์ส ทำลายวงการเบสบอล?

เจสัน เคลซี่ พี่ชายของแฟนเทย์เลอร์ สวิฟต์ เป็นแฟนทีมเบสบอล ฟิลาเดลเฟีย ฟิลลี่ส์ เพิ่งด่าทอ แอลเอ ด็อดเจอร์ส ออกรายการพอดแคสต์ตัวเองว่าใช้เงินซื้อแชมป์ สองสมัยติด

 

แม้ แทรวิส เคลซี่ น้องชายไม่เห็นด้วย แต่ เจสัน ก็ไม่ยอม”เบสบอล ห่วยแตก คุณใช้เงินซื้อตำแหน่งแชมป์ มันกลายเป็นเรื่องโง่สุดของโลก”

 

รอบชิงเวิลด์ซีรีส์ครั้งนี้ เป็นทีมจาก สหรัฐฯ อย่าง ด็อดเจอร์ส สู้กับ โตรอนโต บลู เจย์ส ทีมจาก แคนาดา ก็จริง

 

แต่อย่าคิดว่า กระแสจะเทมาทาง ด็อดเจอร์ส นะครับ

 

พวกเขาอาจมีกองเชียร์อยู่ประมาณหนึ่ง แต่กองแช่งหมั่นไส้ทีมเงินถุงเงินถังมีมากกว่าอีก กล่าวหาว่าทำลายวงการ

 

ทำลายวงการยังไง ทำไม กระแสดีจัง

 

เบสบอลในสหรัฐฯ ผ่านความรุ่งเรือง เมื่อยุค 70, 80 มานานมากแล้ว

 

กระแสตกพักใหญ่

 

กระทั่ง มาร์ค วอลเตอร์ เจ้าของทีมเข้ามากอบกู้ ด็อดเจอร์ส และกลายเป็นแชมป์สองสมัยซ้อน

 

 

พวกเขา ดวลสู้ บลู เจย์ส อย่างเร้าใจ มีเพลย์บีบหัวใจ แบบไปกลับเกิดขึ้นมากมาย

 

เกมสามต้องสู้กันยาวเหยียด 18 อินนิ่ง

 

เกมเจ็ดตัดสินชะตา ก็ต้องสู้ถึง 11 อินนิ่ง

 

ทำเอาหลายคนต่างยกย่องว่านี่คือ เกมเจ็ด ดีสุด ครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ นี่คือ การทำลายวงการ? คุณแช่งไม่ขึ้นมากกว่ามั้ง?

 

อเล็กซ์ รอดริเกวซ ตำนานทีม นิวยอร์ก แยงกี้ส์ ซึ่งปัจจุบันเป็นเจ้าของทีมบาส มินนิโซต้า ทิมเบอร์วูล์ฟส ยกย่องว่า”ในชั่วชีวิตของผม นี่คือ เวิลด์ซีรีส์ ยิ่งใหญ่สุด ที่ผมเคยดูมาแล้ว”

 

หลายทีมดัง ต่างเคยมีโอกาสจะได้ตัว แกนหลัก ด็อดเจอร์ส

 

 

นิวยอร์ก แยงกี้ส์ เคยยื่นข้อเสนอให้ โยชิโนบุ ยามาโมโตะ 300 ล้านเหรียญ

 

แต่ไม่ได้ตัวยอดพิตเชอร์ ญี่ปุ่นไปครอง

 

ด็อดเจอร์ส ยื่นให้ 325 ล้านเหรียญ(10,725 ล้านบาท)

 

ตอนนั้นสื่อและแฟนๆ แขวะว่า มีเงินแต่ไม่มีความคิด กล้าจ้าง พิตเชอร์ ไม่เคยปาลูก ใน เมเจอร์ลีก เบสบอล แพงขนาดนั้น เชิญเหอะ

 

เพียงสองซีซั่น โยชิโนบุ คือ เอ็มวีพี เวิร์ล ซีรี่ส์

 

สามเกมในรอบชิง เขาขว้างระดับเทพ
โดยเฉพาะ เกมสอง กวาดคนเดียว 9 อินนิ่ง
เกมตัดสินก็ลงมาขว้างปิดกล่อง ส่งผลให้ ด็อดเจอร์ส กลายเป็นแชมป์

 

 

บลู เจย์ส เคยเกือบ ได้ โชเฮ
แอตแลนต้า เบรฟส์ ปล่อย เฟร็ดดี้ ฟรีแม่น ออกมาเอง
บอสตัน เร้ดซ็อกซ์ เทรด มูกี้ เบตต์ส มาให้

 

ส่วน แยงกี้ส์ ก็ งกส่วนต่าง 25 ล้านเหรียญ

 

การมี ทีมที่เก่งกาจ มีซูเปอร์สตาร์ ไม่น่าทำลายวงการ

 

ชิคาโก้ บูลล์ส ยุคสมัย ไมเคิ่ล จอร์แดน ครองความยิ่งใหญ่ใน NBA หรือ กระแสโกลเด้น สเตท วอร์ริเออร์ส สมัยยังฟาดฟันกับ คลีฟแลนด์ แคฟเวเลียร์ส ของ เลอบรอน เจมส์

 

แม้แฟนหลายคน จะพูดทำนอง น่าเบื่อ เจอกันบ่อยเกิน แต่นั่นคือยุค ที่เรตติ้ง ไม่น้อยเลย

 

อย่าง NFL เอง สมัยที่ ทอม เบรดี้ พา นิว อิงแลนด์ เพเทรียตส์ ครองลีก ก็มีทั้ง กองเชียร์ และ กองแช่ง กระตุกเรตติ้งเช่นกัน

 

คนอเมริกันดูเกมตัดสิน เวิร์ล ซีรี่ส์ คราวนี้ 26.8 ล้านราย มากสุดนับจาก 2017 (สมัยนั้น ด็อดเจอร์ส ก็ชิง)

 

แต่มันเหมือนเป็นเกมระดับนานาชาติเพราะคู่แข่งมาจาก แคนาดา

 

ยอดคนดู แคแนเดี้ยน อีก 18.5 ล้านราว 40% ของประชากรในชาติ
ส่วน ญี่ปุ่น อีก 21.9 ล้าน รวมกันก็ปาเข้าไป 60 ล้านแล้ว

 

กระแสตื่นตัว ทีมบุญทุ่ม อย่างด็อดเจอร์ส กระเพื่อมมาถึง ประเทศไทย อย่างน่าแปลกใจ

 

เสียดายเราไม่มีเรตติ้ง ในการวัด

 

คิดดูว่า ขนาดสมัย จอห์นนี่ เดม่อน นักเบสบอลระดับ ซูเปอร์สตาร์ เป็นลูกครึ่งไทย กลับแทบไม่มีใครรู้จัก

 

อาจเพราะ เดม่อน ดังเมื่อเกือบ 20 ปี สมัยที่โลกยังไม่มี โซเชียล มีเดีย

 

เขาเคยมาเล่นให้ เบสบอลทีมชาติไทย ซึ่งผมเคยบรรยาย ก็แทบไม่เป็นข่าว
ทั้งๆ ในสหรัฐฯ กลับรู้สึก ฮือฮามากกว่า

 

ทำไม เบสบอล กีฬาที่เหมือนจะย่อยยาก ถึงเกิดเป็นกระแส

 

เหมือนกับเมื่อราว 40 ปีก่อน ที่คนในเจนเอ๊กซ์ แบบผม เคยหลงใหล การ์ตูน เบสบอล แบบ ทัช

 

ฉากที่ คัทจัง ตาย กลายเป็นเรื่องช็อกของวงการคนอ่าน

 

ตรงนั้น ต้องยกเครดิต ให้ กับคนวาด และวางพล็อตเรื่อง อย่าง อาดาจิ มิซึรุ

 

ทำให้ เบสบอล ซึ่งเป็นเรื่องไกลตัว กลับย่อยให้เข้าใจง่าย จากลายเส้น และเรื่องราว

 

ยุคปัจจุบันข่าว เบสบอล ไม่สิ ต้องบอกว่า ข่าว แอลเอ ด็อดเจอร์ส ลงในหลายเพจ หรือแม้แต่เพจของผมเอง คนกดไลก์ กันเป็นพันๆ แชร์กันอย่างมหาศาล

 

คำตอบก็คือ โชเฮ โอห์ตานิ

 

 

เรื่อง แคแรกเตอร์ ความเก่งกาจ เชื่อว่า หลายคนคง อ่านกันมาจากหลายสื่อ หรือแม้แต่ที่ผมเคยเขียนไปก่อนหน้า

 

กีฬาอะไรก็ตาม มันจะดูง่ายขึ้น ถ้ามีทีมเชียร์ มีคนเชียร์ ที่สำคัญทีมนั้นดันเก่ง

 

 

เราเริ่มอิน กับ โชเฮ

 

ตอนที่ ทีมชาติญี่ปุ่น ลงแข่งชิงแชมป์โลก ปี 2023 พอดีทางทรูวิชั่นส์ ถ่ายทอดสด และมีคนบรรยาย เพื่ออธิบายกฎกติกา

 

ฉากปิดที่เขาต้องดวลกับ ไมค์ เทราท์ เพื่อนร่วมทีม แอลเอ แองเจิ้ลส์ มันยังกับฉากในหนังการ์ตูน

 

ก่อนที่ โชเฮ จะนำพาทีมชาติญี่ปุ่น ครองแชมป์สำเร็จ

 

 

จังหวะและเวลาก็มีส่วน

 

ถ้า วอลเตอร์ ไม่เอา โชเฮ เข้าทีม ปล่อยเขา ยังจมอยู่กับ แองเจิ้ลส์ กระแส ก็คงไม่แรงต่อเนื่อง

 

หรือถ้าคู่ชิง เป็น มิลวอคกี้ บรูวเวอร์ส หรือทีมอะไรก็ตาม หลุดเข้ามาแทน ด็อดเจอร์ส กระแสก็ติดยาก

 

การมาของ โยชิโนบุ พิตเชอร์ เพื่อนร่วมชาติ ก็อิมพอร์ต จาก ญี่ปุ่น

 

ต่อด้วย โรกิ ซาซากิ ถือเป็นจุดขาย อย่างสบาย

 

 

ขนาด โชเฮ ย้ายมาปีแรก บาดเจ็บ ปาลูกไม่ได้ ยังสร้างผลงานระดับ ประวัติศาสตร์ MLB 50/50 ทั้ง ตีโฮมรัน และ การขโมยเบส

 

แม้รอบชิง 2024 จะบาดเจ็บเพิ่มหนัก เอ็นไหล่ซ้ายฉีก เกมสอง จนได้แค่ประคองตัวช่วงที่เหลือ

 

ด็อดเจอร์ส ก็ยังคว้าแชมป์ พร้อมทำให้ โชเฮ ได้แชมป์เบสบอลอาชีพ สมัยแรกในชีวิต

 

ปีนั้น โชเฮ ถูกเลือก เป็นเอ็มวีพี อย่างเป็นเอกฉันท์

 

สร้างประวัติศาสตร์ เป็นคนแรกที่ ได้ เอ็มวีพี เอกฉันท์ สามสมัย และเป็นเอ็มวีพี เอกฉันท์ ทั้ง ฝั่ง อเมริกัน และ เนชั่นแนลลีก

 

(MLB ในความจริงมี สองลีก นะครับ ทำให้ มี เอ็มวีพี สองคน เผื่อบางท่านอาจยังไม่ทราบ)

 

เขายังได้ครอง นักกีฬาชายยอดเยี่ยมแห่งปี ของสำนักข่าวใหญ่ AP สมัยสาม มากสุดลำดับสองตลอดกาล เทียบเท่า ไมเคิ่ล จอร์แดน ตำนานของ NBA

 

คนไทยเราเดินทางไปญี่ปุ่นเป็นว่าเล่น แค่คุณจะขึ้นเครื่อง เจแปน แอร์ไลน์ ก็ต้องเจอหน้า โชเฮ แล้ว

 

หรือใช้สายการบินอื่น พอลงไป ก็ต้องเจอหน้าเขา ตั้งแต่ โฆษณา ข้าวปั้น, ครีมกันแดด ที่สำคัญ คือชาเขียวแบรนด์ดัง

 

พอไปช็อปปิ้ง เอาต์เลต ก็ต้องเจอแผ่นป้าย โชเฮ อีก

 

มาปีนี้ โชเฮ กลับมารับงานสองหน้าที่

 

เป็น พิตเชอร์ เพื่อปาลูก อีกครั้ง แม้ไม่มากมายเหมือนสมัยอยู่ แองเจิ้ลส์ แต่ก็ถือว่า เหนียวแน่น ใช้ได้

 

ส่วนเกมบุก เขาตีโฮมรัน อย่างร้อนแรง หวดรวม 55 ลูก มากสุดในอาชีพ ลบสถิติแฟรนไชส์ ที่เคยทำเอาไว้ปีก่อน

 

มีหลายคน ถามผมว่า โชเฮ พอจะเป็นตำนาน หรือว่า GOAT แห่งเบสบอล ได้หรือยัง?

 

ผมไม่ได้ช่ำชองหรือ มีประสบการณ์ เบสบอลพอ จะบอกได้หรอกครับ

 

เอาแค่ว่า

 

นอกจากสถิติ 50/50 ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นประวัติศาสตร์ที่ โชเฮ สร้างขึ้น

 

หรือ สดๆร้อนๆ อย่าง เกมสี่ การชิงแชมป์ เนชั่นแนลลีก ปราบ มิลวอคกี้

 

โชเฮ ทั้งขว้าง หกอินนิ่ง ไม่เสียรัน ทำให้ตัวตีคู่แข่งออก สิบคน และยังลงเล่นเกมบุก หวด สามโฮมรัน

 

มันไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน

 

ตอนนี้ ก็สะสมแชมป์ มาแล้วสองสมัย

 

เมื่อเริ่มรู้จัก เบสบอล ผมรู้จัก เบ้บ รูธ แชมป์ เจ็ดสมัย, โยกิ เบอร์ร่า แชมป์ 13 สมัย แต่นั่นก็คือ เบสบอลยุคเก่า แทบไม่มีใครเกิดทันดู

 

เอาเป็นว่า โชเฮ ขึ้นไปยืนอยู่ในกลุ่มที่มีชื่อ รูธ, จอร์แดน, เบรดี้, เวย์น เกรตซกี้ หรือ ลิโอเนล เมสซี่ แบบไม่ต้องเคอะเขิน

 

(ผมเขียนต้นฉบับตอนที่ MLB ยังไม่ประกาศผล เอ็มวีพี โดยเชื่อว่า เขาจะได้อีกครั้ง)

 

เริ่มต้นด้วยเรื่อง ด็อดเจอร์ส ทำลายวงการ เบสบอล วกกลับมาจบที่ โชเฮ จนได้