เมื่อปีที่แล้ว Cat Radio ได้สร้างโปรเจกต์ 49 บทเพลงพระราชนิพนธ์ โดย 49 ศิลปินที่คุณคุ้นเคย ด้วยการชวนศิลปินจากทั่วประเทศมาอัญเชิญบทเพลงพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร ผ่านการตีความรูปแบบใหม่ในสไตล์ของตัวเอง เพื่อเป็นการระลึกถึงพระองค์และส่งต่อบทเพลงที่แสนไพเราะและเปี่ยมไปด้วยพระอัจฉริยภาพทางดนตรีให้เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของประชาชนสืบไป
เวลาผ่านไป 1 ปี ทุกบทเพลงยังคงทำหน้าที่ขับกล่อมและเตือนความทรงจำในพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์อย่างดีที่สุด THE STANDARD ได้เชิญตัวแทน 49 ศิลปิน มาพูดคุยถึงความประทับใจที่เกิดขึ้นตลอดการทำงานครั้งสำคัญที่สุดในชีวิต ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ความทรงจำอันทรงคุณค่าเหล่านี้จะยังคงอยู่กับพวกเขาไปอีกนานแสนนาน
‘เราสู้’ อัญเชิญบทเพลงพระราชนิพนธ์โดยวง Flure
เพลง เราสู้ เกิดจากกลอนสุภาพ 4 บท ที่ สมภพ จันทรประภา ได้ประพันธ์ขึ้นมาจากพระราชดำรัสที่ในหลวงรัชกาลที่ 9 พระราชทานแก่สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติที่เข้าเฝ้าฯ ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน มาเขียนเป็นคำกลอนถวาย และพระองค์ทรงเกิดแรงบันดาลพระราชหฤทัย ที่จะนำกลอนบทนี้มาพระราชนิพนธ์เป็นเพลง เราสู้ พระราชทานให้เป็นของขวัญปีใหม่แก่ทหาร อาสาสมัคร และตำรวจชายแดน โดยทรงหยิบซองจดหมายใกล้พระหัตถ์มาตีบรรทัด 5 เส้น เพื่อพระราชนิพนธ์ทำนอง เสร็จแล้วพระราชทานให้วง อ.ส. วันศุกร์ นำไปบรรเลงในงานวันขึ้นปีใหม่ 1 มกราคม พ.ศ. 2517 ณ พระราชวังบางปะอิน จากนั้นได้ทรงนำกลับไปแก้ไขก่อนจะพระราชทานออกมาให้วงดนตรี อ.ส. วันศุกร์ บรรเลง และทรงแก้ไขอีกครั้งจนพอพระราชหฤทัย
วง Flure ตัดสินใจเลือกบรรเลงเพลง เราสู้ ที่เปรียบเสมือนเพลงประจำตัวฮีโร่ของทุกคนในวงที่ฟังมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และเพลงนี้ก็อยู่ในทุกๆ ช่วงชีวิตของการเติบโตนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา และเมื่อโตขึ้น คิว-สุวีระ บุญรอด นักร้องนำผู้เป็นตัวแทนของวงได้ค้นพบว่า ‘การสู้’ ในทุกวันนี้อาจจะไม่ใช่การรบราฆ่าฟันในสงครามเหมือนสมัยก่อน แต่เป็นการต่อสู้ภายในจิตใจเพื่อทำหน้าที่ในฐานะ ‘ลูก’ ให้ดีที่สุด ลูกที่ต่างมี ‘พ่อ’ คนเดียวกัน
บทเพลงของฮีโร่ทุกคน
เพลงนี้เป็นเพลงที่อยู่ในความทรงจำของผมตั้งแต่สมัยประถม ที่จะเห็นภาพเครื่องบินรบ เรือรบ ทหาร อนุสาวรีย์หมู่บ้านบางระจัน ตอนนั้นยังเด็กยังไม่ทันรู้ความหมายลึกซึ้งว่าพูดถึงเรื่องอะไร ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นบทเพลงพระราชนิพนธ์ของพระองค์ รู้แต่ว่าท่วงทำนอง คำบางคำถูกจริตผมมาก โดยเฉพาะท่อน ‘สู้ตรงนี้ สู้ที่นี่ สู้จนตาย ถึงเป็นคนสุดท้ายก็ลองดู’ ด้วยเนื้อร้องและจังหวะดนตรีทุกอย่างยังทำให้เด็กอายุไม่ถึงสิบขวบรู้สึกฮึกเหิม เหมือนถูกปลุกใจให้เราต้องออกไปทำภารกิจบางอย่าง ทุกครั้งที่ฟังจะรู้สึกว่านี่คือเพลงของฮีโร่ ไม่จำเป็นว่าทหาร ตำรวจ หรือคนที่ออกไปรบ แต่หมายถึงฮีโร่ทุกคนที่กำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่างเพื่อส่วนรวม
บทเพลงแห่งการระลึกถึงบุคคลผู้เสียสละ
พอโตขึ้นมาเข้าใจภาษามากขึ้น ได้เริ่มมาร้อยเรียงเรื่องราวบรรพบุรุษของไทย ‘ปกบ้านป้องเมืองคุ้มเหย้า เสียเลือดเสียเนื้อมิใช่เบา’ เพลงนี้จะเป็นเครื่องช่วยเตือนใจได้ดีมากว่า ที่เราอยู่มาได้ถึงทุกวันนี้เพราะมีคนที่เคยลำบากกว่าเรา เขาต้องสูญเสียอะไรไปบ้างในทุกยุคทุกสมัยที่มีสงครามเกิดขึ้น ในขณะที่เรามีอิสระในการดำเนินชีวิตอย่างทุกวันนี้ได้เพราะมีคนเสียสละชีวิตเพื่อพวกเรา แต่เรากลับทำทุกอย่างที่บรรพบุรุษรักษาเอาไว้ให้แย่ลง เราแบ่งพวกกันเอง เราฆ่ากันเองด้วยซ้ำไป
เราควรกลับมาฟังเพลงนี้อีกครั้ง แล้วคิดถึงคำว่า ‘รักชาติ’ ที่ทุกคนพูดเหมือนกันหมดว่ามันหมายถึงอะไรกันแน่ รักชาติในยุคสมัยนี้อาจไม่จำเป็นว่าฉันต้องเป็นทหาร เป็นนักรบ เพราะนี่ไม่ใช่ยุคแห่งการต่อสู้แบบเมื่อก่อน มันมีหลายอย่างที่เราต้องต่อสู้ ต่อสู้กับใจตัวเอง ต่อสู้กับหน้าที่การงานหรือความรับผิดชอบที่ได้รับมอบหมาย ฟังแล้วผมคิดถึงบรรพบุรุษทุกคนที่ต้องออกไปต่อสู้ ทั้งๆ ที่ไม่มีใครหรอกที่อยากสู้รบแล้วเสียชีวิต แล้วพวกเราล่ะ จะยังยอมให้เหตุการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้นอีกหรือเปล่า
บทเพลงของลูกที่มี ‘พ่อ’ คนเดียวกัน
เวลาทุกคนพูดว่ารักพระองค์ แล้วเราก็จะออกไปต่อสู้ เรียกร้องเพื่ออุดมการณ์อะไรบางอย่าง โดยไม่ได้คำนึงว่าชาติบ้านเมืองของเราไม่ได้มีแค่คนคิดเหมือนเรา เรามีคนหลายชาติพันธุ์ หลายศาสนา สูง ต่ำ ดำ ขาว และหลากหลายทางความคิด
ถ้าถามผมตอนนี้ คำว่า ‘เราสู้’ เราควรต่อสู้กับใจของตัวเอง สู้กับความคิดว่าเรามีข้อบกพร่องอะไรที่สามารถปรับปรุงได้หรือเปล่า ถึงจะเกิดความขัดแย้งทางความคิดเกิดขึ้น แต่เราลืมไปไหมว่าเราต่างเป็นมนุษย์เหมือนกัน แล้วเราจะอยู่ร่วมกับเขาไม่ได้เชียวหรือ เราเปิดใจฟังเขาได้ไหม เพราะทุกคนต่างมีพระเจ้าอยู่หัวพระองค์เดียวกัน
เราบอกว่า ‘รักในหลวง’ แต่จะเราไม่รักลูกของพระองค์ที่เป็นเหมือนพี่น้องเราได้อย่างไร อย่าลืมว่าเรามี ‘พ่อ’ คนเดียวกัน ทุกๆ คนที่อยู่บนแผ่นดินนี้ไม่ว่าจะเป็นโจรผู้ร้ายหรืออะไรก็ตาม ทุกคนคือลูกของพระองค์ เป็นพี่น้องที่เกิดร่วมแผ่นดินเดียวกัน คำถามง่ายๆ มีเพียงข้อเดียวคือ เราจะรักกันและทำความดีเพื่อให้ ‘พ่อ’ สบายใจได้จริงๆ หรือ
บทเพลงแห่งพระอัจฉริยภาพที่ครอบคลุมบทเพลงทุกประเภท
ส่วนใหญ่เราจะคุ้นหูกับเมโลดีในเพลงพระราชนิพนธ์ว่าเป็นเพลงหวานๆ เหมือนการ์ตูนดิสนีย์เก่าๆ มีความเป็นแจ๊ส เป็นบลูส์ที่คลาสสิกมากๆ แต่ในขณะเดียวกันพระองค์ก็พระราชนิพนธ์เพลงอย่าง มาร์ชราชวัลลภ หรือเพลง เราสู้ ที่ไม่ได้มีความหวาน แต่สามารถปลุกใจให้เราฮึกเหิมได้เหมือนกันทุกคน ผมคิดว่าถ้าเป็นข้าราชการหรือใครก็ตามในยุคนั้นได้ฟังเพลงนี้แล้วจะรู้สึกเหมือนในเนื้อเพลงเลย คือ ต่อให้ต้องตายไปพร้อมกับหน้าที่ของเราก็คงยอม เราคงพร้อมที่จะออกไปทำภารกิจทุกอย่าง ไปทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ให้กับสมกับพระเกียรติของพระองค์ให้มากที่สุด
ซึ่งหาไม่ได้ง่ายๆ นะครับ กับนักดนตรีที่สามารถแต่งเพลงให้หลากหลายและให้คนฟังรู้สึกร่วมไปกับเพลงได้มากขนาดนี้ เพราะศิลปินแต่ละคนก็จะมีความถนัดเฉพาะทางของตัวเอง แต่พระองค์ทรงทำได้ทุกแนว ความหวานในเพลงของพระองค์เป็นความหวานที่ไม่มีวันตกยุค ต่อให้อีก 100 ปีข้างหน้ากลับมาฟังก็ยังคงไพเราะเหมือนเดิม เช่นเดียวกับเพลงที่มีความซึ้ง เพลงที่มีอารมณ์ขัน หรือแม้กระทั่งเพลงที่ปลุกใจให้ฮึกเหิม ต่อให้กาลเวลาผ่านไปนานเท่าไร เราก็จะยัง ‘รู้สึก’ ไปกับบทเพลงของพระองค์ได้ตลอดไปเช่นกัน
