Hierarchy คือซีรีส์กระแสดีตั้งแต่ประกาศสร้าง ด้วยชื่อของนักแสดงดาวรุ่งระดับขวัญใจมหาชน รวมทั้งทีมงานก็เคยสร้างผลงานระดับทอล์กออฟเดอะทาวน์มาแล้ว ไหนจะชื่อเรื่องที่แปลเป็นไทยว่าการปกครองโดยลำดับขั้น ทำให้สิ่งที่คาดหวังคือเรื่องราวในรั้วโรงเรียนที่ดุเด็ดเผ็ดมันว่าด้วยเรื่องราวชนชั้นและการต่อสู้ที่ดูคมคาย แต่กลายเป็นว่านี่คือเรื่องรักสามเส้าที่เอาชนชั้นมาเป็นเพียงส่วนประกอบ อีกทั้งประเด็นยังกระจัดกระจายจนระยะเวลา 7 ชั่วโมงที่เสียไปแทบจะไม่ได้อะไรกลับมาเลย

Hierarchy เป็นผลงานการกำกับของ แบฮยอนจิน (Alchemy of Souls: Light and Shadow) และเขียนบทโดย ชูฮเยมี (About Time) เรื่องราวภายในรั้วโรงเรียนชั้นสูงจูชินที่มีคนเกาหลีเพียง 0.01% จะได้เข้าเรียน นักเรียนส่วนใหญ่คือสมาชิกชนชั้นสูงที่ได้รับเลือกให้เข้าเรียนตั้งแต่แรกเกิด อย่างไรก็ตาม โรงเรียนจูชินก็ใจดีตามคำขวัญ ‘ผู้มั่งคั่งควรช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาส’ จึงมอบทุนให้กับนักเรียนเรียนดียากไร้ได้เข้าเรียนที่นี่ด้วย 

คังฮา (อีแชมิน) คือหนึ่งในนักเรียนทุนที่ได้เข้าเรียนที่นี่ แต่เขาแตกต่างตรงที่มีบุคลิกสดใส และไม่ยอมก้มหัวให้กลุ่มอภิสิทธิ์ชนในโรงเรียนคือ คิมรีอัน (คิมแจวอน) ทายาทเพียงคนเดียวของจูชินกรุ๊ปซึ่งเป็นเจ้าของโรงเรียน จองแจอี (โนจองอึย) ลูกสาวคนแรกจากตระกูลแจยุลกรุ๊ปและแฟนสาวของรีอัน ยุนเฮรา (จีฮเยวอน) เด็กสาวจากตระกูลเจ้าของธุรกิจการค้าระหว่างประเทศ และ อีอูจิน (อีวอนจอง) ลูกชายของนักการเมืองชื่อดัง เพราะแท้จริงแล้วคังฮามีภารกิจคือการแก้แค้นให้กับอดีตนักเรียนทุนคนหนึ่งที่เสียชีวิตอย่างปริศนา ซึ่งเขาเชื่อว่าเป็นฝีมือของรีอัน

ใดๆ แล้วการเปิดโปงความวิปริตในระบบโรงเรียนชั้นนำไม่ใช่เรื่องง่าย จึงต้องเข้าหาแจอี สร้างความไม่พอใจให้กับรีอัน แต่ยิ่งเข้าใกล้กันมากเท่าไรก็ยิ่งทำให้คังฮาหวั่นไหวมากขึ้นเท่านั้น อีกทั้งยังค้นพบมุมน่าเห็นใจของแจอีที่ต้องปิดบังความลับบางอย่างเอาไว้ ในขณะที่เพื่อนอย่างเฮราที่เหมือนจะสนิทกันมาตั้งแต่เด็กก็หวังนั่งบัลลังก์ราชินีของโรงเรียนแทนแจอีด้วยการแย่งรีอันมาเป็นคนรักให้ได้ กลายเป็นความว้าวุ่นในวัยเรียนที่เล่าผ่านการล้างแค้นและความฉ้อฉลของระบบชนชั้น 

Hierarchy เปิดฉากอย่างเร้าใจในอีพีแรก โดยเฉพาะคำขวัญของโรงเรียนที่ว่า ‘ผู้มั่งคั่งควรช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาส’ ช่วยกระตุ้นต่อมคิดว่าประโยคที่เหมือนจะดีมีวาระซ่อนเร้นอยู่ นั่นคือสุดท้ายแล้วชนชั้นที่ต่ำกว่าก็ต้องแบมือขอโอกาสอยู่ดี แถมเหล่าสมาชิกนักเรียนทุนรุ่นก่อนก็ออกอาการ ‘อยู่เป็น’ ยอมเป็นลูกไล่ให้อภิสิทธิ์ชนในโรงเรียนจนแว้งกัดพวกเดียวกันเอง การต่อสู้ของคังฮาในครั้งนี้น่าจะดุเด็ดเผ็ดมันไม่น้อยทีเดียว 

ส่วนด้านโปรดักชันก็แฝงสัญญะบางอย่าง ทั้งฉากของโรงเรียนที่เน้นรูปทรงโค้งมนไปสู่จุดสูง ทำให้รู้สึกอึดอัดและเป็นตัวแทนของชนชั้น รวมทั้งฉากอื่นๆ ก็เน้นการเล่นระดับไม่เท่ากัน ยิ่งทำให้ซีรีส์เรื่องนี้ดูน่าสนใจ แต่เมื่อเรื่องราวผ่านไปเนื้อหากลับไปโฟกัสที่รักสามเส้าเป็นส่วนใหญ่ และใส่ประเด็นอื่นๆ เข้ามาจนดูรุงรังไปหมด 

อาจเพราะมีเรื่องให้เล่ามากเกินไป ทำให้ซีรีส์เรื่องนี้ไปไม่สุดสักทาง ทั้งในเรื่องการรื้อระบบชนชั้นที่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เห็นการต่อสู้ที่ดุเดือดของตัวละครหลักทั้งทางร่างกายหรือการออกกลอุบายฉลาดหลักแหลม และเลือกใช้เวลาส่วนใหญ่ไปคลี่คลายความสัมพันธ์ระหว่างคังฮา แจอี และรีอัน แม้จะมีตัวละครหลอกอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็พอจะเดาทางได้ 

สำทับเข้าไปด้วยความสัมพันธ์แบบ Frenemy หรือศัตรูในรูปแบบเพื่อนระหว่างแจอีกับเฮราที่มีรีอันเป็นเดิมพัน เท่านั้นยังไม่พอ ยังมีความสัมพันธ์ระหว่างอูจินกับเฮราและครูประจำชั้นเข้าไปอีก ซึ่งส่วนใหญ่ก็เหมือนแวะเข้าไปให้พอรู้เรื่องราว แต่ไม่ได้ให้เหตุผลอะไรเลย จนดูเหมือนความสัมพันธ์นั้นไม่จริง 

นอกจากนี้ยังสอดแทรกเรื่องของความรักต่างชนชั้นและรักต้องห้ามของศัตรูทางธุรกิจ ซึ่งก็น่าจะเดาได้ว่าเป็นของใครบ้าง จนทำให้ประเด็นเรื่องชนชั้นดูจางไป ทั้งที่เป็นธีมหลักของเรื่องและใช้โปรโมตตั้งแต่ต้น หรือแม้จะรื้อใหม่แบบตัดเรื่องชนชั้นออกไป ซีรีส์เรื่องนี้ก็ยังถือว่าเนื้อหาเบาไป ยืดยาว และน่าเบื่อ 

ที่น่าตลกก็คือ เมื่อเนื้อหาดำเนินไปจนรู้ว่าใครดี ใครร้าย และเหมือนจะได้รับกรรมของตัวเอง ซีรีส์กลับหันหัวกลับใส่ประเด็นเรื่องเพื่อนเข้าไป กลายเป็นว่าที่ผ่านมาคือการดูแก๊งเด็กวัยรุ่นง้องแง้งทะเลาะกัน และพาลให้คิดว่าทีมผู้สร้างกลัวที่จะทำให้คนรวยดูแย่ หรือไม่ก็พยายามทำให้มีเรื่องราวให้เล่าต่อในซีซัน 2 

จะว่าไปซีรีส์เรื่องชนชั้น การบูลลี่ และการล้างแค้น ไม่ใช่เรื่องใหม่ของซีรีส์เกาหลีใต้ หลายๆ เรื่องก็ทำออกมาได้ดี และใส่ประเด็นใหม่ๆ อย่างน่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็น The Glory, Pyramid Game และ Sky Castle ซึ่ง Hierarchy ก็หยิบเอาจุดเด่นเหล่านั้นเข้ามาผสมรวมกัน แต่ผลลัพธ์กลายเป็นซีรีส์หัวจะปวดแบบ The Penthouse ภาควัยทีน แถม The Penthouse ยังมีเสน่ห์มากกว่า อย่างน้อยก็ไปสุดในรูปแบบของตัวเอง

ความน่าเสียดายก็คือ ความสามารถของทีมนักแสดงกลุ่มดาวรุ่งที่มีพรสวรรค์ ทั้งที่ผลงานก่อนหน้าพวกเขาก็ทำออกมาได้ดี ทั้งอีแชมินจาก Crash Course in Romance โนจองอึยจาก Badland Hunters คิมแจวอนจาก Our Blues จีฮเยวอน จาก It’s Okay to Not Be Okay และอีวอนจองจาก My Perfect Stranger โดยเฉพาะสองรายแรกทั้งอีแชมินกับบทบาทคังฮา ซึ่งตอนแรกเป็นตัวละครที่มีมิติน่าสนใจ แต่สุดท้ายเสน่ห์เหล่านั้นก็หายไปเพราะบทสะเปะสะปะ และโนจองอึยที่แม้จะเล่นได้ลึก มีมิติ แต่โดยรวมแล้วก็ดูซึมเศร้าและน่าเบื่อ

ส่วนที่ดีที่สุดของ Hierarchy คงต้องยกให้เรื่องเสื้อผ้าที่ทำออกมาได้สวยและแฝงความหมายบางอย่าง เช่น ลุคของเฮราที่ต้องมาพร้อมเครื่องหัวเป็นตัวแทนของมงกุฎ สะท้อนความต้องการลึกๆ ว่าอยากให้ทุกคนเชิดชูเธอเป็นเจ้าหญิง ซึ่งจริงๆ ก็เคยปรากฏกับลุคของ แบลร์ วอลดอร์ฟ ในซีรีส์ดังอย่าง Gossip Girl ปี 2007 มาแล้ว อีกส่วนคือมัดกล้ามของนักแสดงชายในเรื่องที่เหมือนซีรีส์ตั้งใจเซอร์วิสให้แฟนๆ ได้เห็นอยู่เรื่อยๆ 

สรุปแล้ว Hierarchy ทำออกมาได้น่าผิดหวัง ยิ่งเมื่อเทียบกับพลังการโปรโมต หรือซีรีส์แนวชนชั้นและการแก้แค้นเรื่องอื่นๆ แบบเก็บไว้ดูวันหลังก็ได้ หรือถ้าพลาดไปก็ไม่ได้มีอะไรให้เสียดายเลย