ปีขาล 1986 หลี่เสี่ยวจิน (หลี่หมิง) เดินทางจากจีนแผ่นดินใหญ่เข้ามาสร้างตัวในฮ่องกงที่เศรษฐกิจกำลังคึกคักและคลาคล่ำด้วยผู้คนจากหลากหลายหนแห่ง ขณะที่หลี่หมิงยังสื่อสารจีนกวางตุ้งและอังกฤษไม่ได้ การพบคนที่พูดภาษาจีนกลางได้อย่างหลี่เฉียว (จางม่านอวี้) จึงนำพาให้พวกเขาสนิทกันในฐานะ ‘สหาย’ ที่คอยดูแลเกื้อกูลกัน
แต่ค่ำคืนส่งท้ายก่อนเข้าสู่ตรุษจีนปี 1987 สายฝนและความเหงาทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาเลยเถิดทั้งที่หลี่หมิงมีคนรักอยู่แล้ว และจังหวะชีวิตก็เล่นตลกให้ความรักของทั้งคู่คลาดกันเช่นนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า
THE STANDARD POP หยิบคำอวยพรในเช้าวันตรุษจีนจาก เถียนมี่มี่ 3,650 วัน…รักเธอคนเดียว ตอนที่พวกเขาโต้ตอบกันด้วยภาษาจีนกลางกับจีนกวางตุ้งในร้านแมคโดนัลด์ ซึ่งจบลงด้วยประโยค “มิตรภาพยั่งยืนนาน”
ปี 1986 หรือ 3,650 วันต่อมาจากวันแรกที่พบกัน ชีวิตของหลี่หมิงกับหลี่เฉียวต่างแยกกันระหกระเหินไปแสนไกล แต่แล้วในที่สุดพวกเขาก็มาบังเอิญพบกันในนิวยอร์ก หน้าร้านขายโทรทัศน์ที่กำลังรายงานข่าวการเสียชีวิตในเมืองไทยของเติ้งลี่จวิน นักร้องสาวจากไต้หวันผู้เป็นที่รักของชาวจีนทั่วทุกมุมโลก
ฉากสุดท้ายนั้นยังประทับตราตรึงในใจคนดูไม่เลือนหาย และทำให้ เถียนมี่มี่ 3,650 วัน…รักเธอคนเดียว นับเป็นภาพยนตร์ฮ่องกงที่ยอดเยี่ยมทั้งในแง่รักโรแมนติกของคนสองคน และการเป็นบันทึกหน้าประวัติศาสตร์ของความเป็นชาวจีนผู้อพยพได้ดีที่สุดเรื่องหนึ่ง
ภาพประกอบ: ฉัตรชัย เฉยชิต
