“เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ”
ประโยคที่ชเวอุง (ชเวอูชิก) ตัดสินใจพูดกับกุกยอนซู (คิมดามี) ใน EP.9 ช่วงเวลาสำคัญที่ความสัมพันธ์ของพวกเขากลับมามีบทบาท ทั้งด้วยหน้าที่การงาน เวลาที่เปลี่ยน และการเติบโตที่ส่งผลต่อหัวใจของพวกเขามากขึ้น
คำพูดที่ดูทั่วไป แต่แท้จริงแล้วมีความหมายที่ซับซ้อนมากกว่านั้น และทำให้ชเวอุงจากซีรีส์ Our Beloved Summer กลายเป็นอีกหนึ่งตัวละครที่มอบบทเรียนเรื่อง ‘ความกลัว’ ได้ดีที่สุดในขณะนี้
‘ความกลัว’ คือจุดสำคัญที่ทำให้ชเวอุงอยากให้สถานะกับกุกยอนซูหยุดไว้แค่คำว่าเพื่อน เขากลัวเจ็บปวด กลัวต้องกลับมาโดดเดี่ยว ถ้าต้องถูกเธอทิ้งไปอีกครั้ง ชเวอุงจึงเลือกปกป้องตัวเองจากความเสี่ยงทั้งหมดที่จะเกิดขึ้น เขาอยากข้ามผ่าน แต่ทุกเหตุการณ์ที่ผ่านมานั้นน่ากลัวเกินกว่าที่จะก้าวข้ามไปได้
จุดเริ่มต้นความกลัวของชเวอุง มาจากการถูกทอดทิ้งโดยพ่อแท้ๆ ในวัยเด็ก เรื่องราวนี้ได้ถูกเปิดเผยผ่านคำบอกเล่าเคล้าน้ำตาของชเวอุงในช่วงท้ายของ EP.12 ว่าเขาถูกพ่อหลอกให้นอนลงกับพื้นเพื่อนับจำนวนชั้นของตึก แต่เมื่อเขาลุกขึ้นมา พ่อของเขาก็หายตัวไป ทิ้งเขาไว้กับความโดดเดี่ยวและเสียงร้องไห้
ในเวลาต่อเขาพยายามลืมเรื่องนี้ไป แต่ความทรงจำกลับถูกจดจำในรูปแบบของความฝัน ความเจ็บปวดถูกฝังลงไปในจิตใต้สำนึก การถูกหลอกโดยคนที่รักและไว้ใจ เป็นสิ่งที่เขารู้สึกเจ็บปวดและ ‘กลัว’ มากที่สุด
หลังจากนั้นชเวอุงก็ถูกรับเลี้ยงโดยครอบครัวที่แสนน่ารักอบอุ่น แต่ความสุขนั้นก็อยู่กับเขาได้ไม่นาน เมื่อเขารับรู้ความจริงว่า เขาเป็นได้แค่ตัวแทนของลูกชายที่ตายไป แม้ครอบครัวใหม่จะเลี้ยงดูเขาอย่างอบอุ่น แต่ลึกๆ ในใจเขายังรู้สึกเหงาอยู่เสมอ เพราะรู้ดีว่าที่ตรงนั้นไม่ใช่ที่ของเขา ความรู้สึกที่เหมือนโลกทั้งโลกเหลือเขาแค่คนเดียวนั้นครอบคลุมหัวใจดวงน้อยๆ ของชเวอุงจนมืดมิด
เมื่อโตขึ้นชีวิตเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น โลกที่มืดมิดของชเวอุง กลับมี ‘แสงสว่าง’ ของหญิงสาวคนหนึ่งชื่อ ‘กุกยอนซู’ มาคอยส่องแสงและเป็นแรงผลักดันให้เขามีความสุขอีกครั้ง ความกลัว ความอ้างว้างที่เคยมีเลือนหาย ชเวอุงคิดว่ากุกยอนซูจะอยู่เป็นแสงสว่างให้เขาตลอดไป
แต่ในที่สุดแสงสว่างที่มีกลับหายไปจนหมดสิ้น เมื่อวันหนึ่งเธอเดินมาบอกเลิกเขา โดยไร้เหตุผล ความรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหายไปพร้อมกับการเดินจากไปของกุกยอนซู ทำให้ชเวอุงยิ่งรู้สึกว่าเพราะเขาคือ ‘ชเวอุง’ ใช่ไหม ทุกคนถึงได้ทิ้งไป และปล่อยเขาไว้คนเดียว
วันเวลาผ่านไป จากวันกลายเป็นเดือน จากเดือนกลายเป็นปี ทุกอย่างรอบตัวของชเวอุงกลับคืนสู่สภาพเดิมอีกครั้ง ความรู้สึกเหงา ความรู้สึกโดดเดี่ยวไม่ใช่ความรู้สึกที่แปลกใหม่อีกต่อไป ความเจ็บปวดที่เคยได้รับเปลี่ยนความ ‘ชินชา’ เข้ามาแทน
จนกระทั่ง 5 ปีผ่านไป ชเวอุงเติบโตกลายเป็นนักวาดภาพชื่อดัง ที่ไม่เคยคาดคิดว่าวันหนึ่ง หญิงสาวที่เคยเป็น ‘แสงสว่าง’ หนึ่งเดียวจะอยู่ในสถานการณ์ลำบากและกลับมาขอความช่วยเหลือจากเขา
แน่นอนว่ายอนซูไม่ได้นำแค่หน้าที่การงานมาหา แต่เธอได้พา ‘ความกลัว’ ที่ชเวอุงพยายามซ่อนเอาไว้กลับมาอีกครั้ง การเติบโตแค่ช่วยให้เขาชินชา แต่ไม่ได้ทำให้เอาชนะความรู้สึกกลัวความเจ็บปวด กลัววันที่แสงสว่างจะหายไปจากชีวิต จนสุดท้ายต้องเลือกตั้งกำแพง ‘ปกปิดบาดแผล’ และปิดกั้นความรู้สึกที่จะเกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอ
แต่สุดท้ายภาพความทรงจำเก่าๆ ที่หวนคืนมา วันเวลาที่ทำให้ทั้งคู่เติบโตจนเริ่มที่จะค่อยๆ พูดความในใจ หรือสิ่งที่เคยปิดบังเอาไว้ออกมาทีละน้อย ถึงแม้จะยังไม่ใช่ทั้งหมด แต่ก็ทำให้ชเวอุงค่อยๆ รวบรวมความกล้า ก้าวข้าม ‘ความกลัว’ ทุกสิ่ง เพื่อข้ามไปหากุกยอนซูและปล่อยให้ตัวเองมีความสุขอีกครั้ง
เพราะที่ผ่านมา ‘ความสุข’ อาจจะเป็นสิ่งที่ชเวอุงกลัวมากที่สุดก็ได้ ไม่ใช่ว่าความสุขไม่ดี แต่เป็นเพราะว่าความสุขนั้นแสนดีนั่นแหละ ทำให้ยิ่งน่ากลัวเมื่อเรารู้ว่ามันอาจจะ ‘หายไป’ ในสักวันหนึ่ง ทำให้ชเวอุงพยายามที่จะไม่เริ่มต้นเก็บกอดความสุขไว้ตั้งแต่แรก เพราะการไม่ต้องรู้จักกับความสุขมาก่อน อาจเจ็บปวดน้อยกว่าวันที่ต้องสูญเสียมันไป
ในช่วงท้ายของซีรีส์ เมื่อเวลาผ่านไปชเวอุงได้พบเรื่องราวมากมายทั้งสุขและทุกข์ปะปนกันไป เขาจึงได้เรียนรู้แล้วว่า ความสุขอยู่กับเราไม่ได้ตลอด และความทุกข์ก็เช่นกัน
คราวนี้เขาเลือกที่จะก้าวข้ามความกลัว ปล่อยให้ตัวเองมีความสุข และไม่กลัวว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ขอแค่มีกุกยอนซู ทุกอย่างก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาอีกต่อไป และเขาก็ได้พิสูจน์ให้เราเห็นแล้วว่า ‘ชเวอุง’ ไม่ใช่คนที่สมควรถูกทิ้งอีกต่อไป
ตอนนี้เราก็ได้แต่มารอลุ้นบทสรุปของซีรีส์ Our Beloved Summer ในสองตอนสุดท้ายกันว่า การก้าวข้ามผ่าน ‘ความกลัว’ ของชเวอุงในครั้งนี้จะช่วยให้ชเวอุงและกุกยอนซู พร้อมจะจับมือกันผ่านอุปสรรคที่เข้ามา และมีความรักที่มั่นคงให้กันไปตลอดได้หรือไม่ ในคืนวันจันทร์และอังคารที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาครั้งนี้
