เพลงเศร้าของ ‘ชาติ สุชาติ’ อาจจะเป็นเพลงชาติของความเศร้า

การเดินทางของ ชาติ สุชาติ น่าสนใจและน่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับนักดนตรีรุ่นใหม่ได้อย่างดี ใครๆ ก็เรียกเขาว่า ชาติ สุชาติ แต่ชื่อเต็มนามสกุลเต็มของเขาคือ สุชาติ แซ่เห้ง หนุ่มมาดเซอร์จากหาดใหญ่ เดินทางไปออดิชัน The Voice ที่ภูเก็ต โดยที่ไม่อาจจะคิดว่าการเดินทางครั้งนั้นเปลี่ยนชีวิตเขาไปจากเดิม เวทีใหญ่อย่าง The Voice ต้อนรับเสียงร้องของเขาด้วยการที่โค้ชทั้ง 4 หันหน้ามากันทั้งหมด จากวันนั้นเกือบ 4 ปี เราได้อัลบั้มแรกที่เป็นตัวตนของเขา

สามัญ คือชื่ออัลบั้มที่สุดแสนธรรมดา เพลงในอัลบั้มเป็นป๊อป เป็นร็อก เป็นอัลเทอร์เนทีฟ มีเสียงร้องและกีตาร์เป็นตัวเดินหลัก บางเพลงมีเปียโนและไวโอลินที่เติมเต็มให้เพลงไหลลื่น ในมุมของดนตรี เพลงของชาติไม่ได้แปลกแหวกแนวจากเพลงป๊อปธรรมดา ไม่เหมือนเพลงของแสตมป์ (โค้ชของเขาใน The Voice) ที่สับคอร์ดรุนแรงและฉับไว ไม่เหมือน แม็กซ์ เจนมานะ (เวทีเดียวกัน) ที่ออกมาก่อนหน้านี้และแต่งเนื้อร้องเป็นเรื่องราวมีนัยแฝงไปด้วยความหมาย แต่เพลงของชาติ สุชาติ มีความสามัญตามชื่ออัลบั้มจริงๆ

การเดินทางของฉันและเธอคือการเรียนรู้ การเรียนรู้ของเราสองคนคือความเข้าใจ – การเดินทาง

10 เพลงเก็บเกี่ยวระหว่างการเดินทางในช่วง 4 ปีที่เราอาจจะได้ยินจนชินหู การเดินทาง เพลงที่แจ้งเกิดถูกจัดวางไว้เป็นเพลงแรก เนื้อเพลงสละสลวย เสียงของชาตินุ่มเนิบ สะกดคนฟัง แต่พออัลบั้มเต็ม เพลงที่โดดเด่นขึ้นมาส่วนใหญ่เป็นเพลงช้า หลายเพลงเขาเขียนออกมาได้กินใจในระดับหนึ่งเลย

ฟ้าบอกกับฉัน ว่าฉันมีฟ้าอีกทั้งคน ดาวยังบอกกับฉัน ว่าถ้าเหงาเมื่อไรให้มองไปด้านบน – แหงน

แหงน กับ ที่เหลือ คือเพลงเศร้าระดับเศร้ามาก เพลงแรก คำว่า ‘แหงน’ คือการมองขึ้นไปข้างบน และต้องการที่จะหายไปจากโลกนี้ เพลงนี้ไม่ได้ฟูมฟาย เสียดายในความรัก เนื้อเพลงไม่ได้โทษใคร ไม่ได้ตัดพ้อ ไม่ได้เล่าเรื่องว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่เสียงร้องเหมือนคุณค่าของชีวิตบนโลกนี้มันไม่มีเหลือ ไวโอลินเสริมเพิ่มความเหงาขึ้นไปอีก ส่วนเพลงหลังเขียนตรงๆ เป็นเรื่องของความรักสามเส้าของคนที่ไม่เคยเป็นคนที่ถูกเลือก และไม่มีที่เหลือแบ่งมาให้เลย

คนที่ยืนภายในหัวใจของเธอ ที่จริงก็ยังเป็นเขา แล้วจะมีที่เหลือของเราอีกสักแค่ไหน – ที่เหลือ

บันไดเลื่อน น่าจะมีส่วนที่ได้อิทธิพลจากการเขียนของแสตมป์ ฟังแล้วนึกถึง Animation แถมกีตาร์ไฟฟ้ามีความเด่นคล้ายๆ เพลงของแสตมป์ ด้วยความที่ชาติ สุชาติ เคยเป็นนักดนตรีในผับมาก่อน เพลง ใช้ชีวิต และ แม่นางฟ้า ฟังแล้วเห็นบรรยากาศในร้านเหล้าอย่างชัดเจน เพลงแรกมีเสน่ห์ตรงเสียงผิวปาก เสียงชนแก้ว และท่อนสร้อยที่ใช้เป็นการประสานเข้ากับบรรยากาศ เป็นเพลงที่มองโลกในแง่ดีมากเพลงหนึ่ง เพลงหลังเอาไว้เปิดต่อกับ Cinderella ของ Tattoo Colour ได้สบาย

เพลงที่เหลือในอัลบั้มฟังได้เรื่อยๆ เนื้อเพลงบางเพลงอาจจะมีความพยายามให้หาคำลงได้พอดีไปนิด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ อัลบั้มนี้ไม่มีเพลงเศร้าอีกเพลงของชาติที่ชื่อว่า อวสาน ซีดีมี 10 เพลง แต่สตรีมมิงมีแถมเพลง ใช้ชีวิต ที่เป็นเดโมเวอร์ชันให้อีกด้วย

ต่อจากนี้ไปเราอาจจะได้เจ้าพ่อเพลงเศร้าอีกคนต่อจาก ปอย Portrait ก็เป็นได้

เพลงแนะนำ การเดินทาง (1), บันไดเลื่อน (2), ใช้ชีวิต (3), แหงน (4), เพียง (8), ที่เหลือ (10)

ศิลปิน ชาติ สุชาติ

อัลบั้ม สามัญ

สังกัด What The Duck

พิสูจน์อักษร: พรนภัส ชำนาญค้า

อ้างอิง:

FYI

ใครๆ ก็มีเพลงเศร้าอยู่ในสต็อก MixTapes นี่ก็เป็นอีกอันที่ผมพยายามรวมเพลงเศร้าๆ เข้ามาไว้ โดยกำหนดโจทย์ไว้ว่าเป็นเพลงที่มีกีตาร์โปร่งประกอบ