เวลาพูดถึงป๊อบคัลเจอร์ในยุค 90s เชื่อว่าชื่อของคู่หูคู่จิ้นคู่แรกๆ อย่าง อ้อม-สุนิสา สุขบุญสังข์ และ มอส-ปฏิภาณ ปฐวีกานต์ จะต้องเป็นชื่อแรกๆ ที่หลายคนนึกถึง

 

ทั้งแฟชั่นการแต่งตัวที่สาวๆ ฮิตใส่กางเกงโอเวอร์ไซส์ตามอ้อมและมอส, ถึงขนาดเป็นหนึ่งในศิลปินที่มีรูปแปะไว้ตามร้านตัดผมผู้ชายมากที่สุด, เพลงซึ้งๆ ที่หลายคนใช้ปลอบใจอย่าง อย่ายอมแพ้ หรือเพลงสนุกๆ อย่าง ถอยดีกว่า ของอ้อม หรือท่าเต้นกวนๆ ในเพลง เหลวไหล, พิลึก กึกกือ ของมอส ล่าสุดทั้งคู่กำลังจะชวนทุกคนมาย้อนภาพบรรยากาศเหล่านั้นให้กลับมาอีกครั้ง ร่วมกับเพื่อนๆ ศิลปินร่วมรุ่นอีกกว่า 20 ชีวิต กับคอนเสิร์ต GREEN CONCERT #21 DANCE FEVER

 

ก่อนที่ทั้งคู่จะขึ้นไปแดนซ์บนเวทีในคอนเสิร์ตครั้งนี้ THE STANDARD POP ได้ชวนทั้งคู่มารำลึกถึงบรรยากาศการแดนซ์ในยุคก่อน ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ภาพทุกอย่างก็ยังชัดเจนอยู่ในหัวใจของทั้งคู่เสมอมา

 

ภาพจำคอนเสิร์ตยุคก่อน

ตอบพร้อมกัน: MBK Hall

 

อ้อม: เมื่อก่อนใครจะเล่นคอนเสิร์ตต้องมาที่นี่ อ้อมนึกถึงฝั่งคนดูที่เป็นสโลปสูงๆ แล้วเห็นกันหมดเลย กับสโลปฝั่งนักร้องที่สูงเหมือนกัน มีอยู่คอนเสิร์ตหนึ่ง เปิดตัวมาเพลงแรก ใส่รองเท้าส้นตึกออกมา ลื่นจ้า แต่จับไมค์ ประคองตัว ร้องเพลงต่อได้ คนเลยคิดว่าเป็นท่าเต้นของเรา (หัวเราะ)

 

มอส: สนุกมากเลยนะเวลาเล่นคอนเสิร์ต แต่มันก็เป็นเรื่องใหญ่และเครียดมากสำหรับพวกเราตอนนั้นเหมือนกัน  

 

อ้อม: อ้อมยืนบน MBK เพิ่งพ้น 16 เข้า 17 มอส 19 แล้วพวกเราไม่ได้เป็นเด็กที่ถูกเตรียมตัวในชีวิตเพื่อมาเป็นนักร้อง ไม่ได้มีใครคาดหวังให้เราไปอยู่ตรงนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกันนะ ต้องจำสคริปต์ เนื้อร้อง ซ้อมท่าเต้น จำบล็อกกิ้ง จำคิวบอมบ์ ที่จำผิดมามีตาเหลือก ไหนจะสโมกที่ไม่ได้นุ่มนวลเหมือนทุกวันนี้อีก

 

มอส: คอนเสิร์ตแรกผมลนมาก ไปยืนรอหน้าประตูเวที อีกหนึ่งนาทีจะเริ่มแล้วจำเนื้อท่อนแรกไม่ได้ ต้องถามพี่ที่คุมสเตจอยู่ข้างๆ ว่าเนื้อเพลงท่อนแรกของผมขึ้นยังไง (หัวเราะ) พอจบคอนเสิร์ต ลงเวทีมา ผมร้องไห้เลย

 

อ้อม: อ้อมไม่ร้องตอนจบ แต่ร้องบนเวทีเลย วันก่อนเพิ่งมีคนส่งคลิปให้ดู ตลกมาก ร้องเพลง อย่ายอมแพ้ อยู่ ไม่รู้ตอนนั้นอินอะไร “ขออย่ายอมแพ้… จงลุกขึ้นสู้ไป” ร้องไห้ มือป้ายตา แล้วเดินเข้าหลังเวทีไปเลย (หัวเราะ) ทนไม่ได้ ติสต์แดก เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็กเลย

 

คอนเสิร์ต Mos ปีระกา วาระวาเลนไทน์ คอนเสิร์ตแรกของมอส

 

เพลง อย่ายอมแพ้ ในคอนเสิร์ตครั้งแรกของอ้อม

 

คาแรกเตอร์บางอย่างที่ถูกยัดท่าให้ไม่ได้

มอส: เมื่อก่อนเวลาคิดท่าเต้นไปถ่ายมิวสิกวิดีโอ ผู้กำกับจะให้เราลองเล่นตามสไตล์ของเรา ท่าไหนที่คิดว่าดีก็มาคุยกันว่าชอบไหม ถ้าทุกคนชอบ เหมาะสมกับเพลง เขาจะหยิบมาเล่นซ้ำ

 

อ้อม: กับอีกแบบคือ เขาคิดมาให้เบ็ดเสร็จ แต่โชคดีที่มอสกับอ้อมคล้ายกันด้วยความกเฬวรากของพวกเรา คือมีคาแรกเตอร์บางอย่างที่ทำแบบนั้นไม่ได้

 

มอส: เราถูกยัดท่าไม่ได้ เพราะเราไม่ใช่สายแดนซ์เหมือนพี่ติ๊นา ที่ทุกอย่างต้องเป๊ะไปหมด แต่เราเป็นสายเพื่อนที่เต้นตามฟีล

 

อ้อม: กลายเป็นว่าพอครูสอนท่าเต้นให้เรา แต่เราเต้นไม่เหมือนครู สุดท้ายครูต้องไปซ้อมแดนเซอร์ให้เต้นเหมือนเรา (หัวเราะ) ช่วงหลังๆ เวลาขึ้นคอนเสิร์ตก็จะมีปัญหากับคนสอนเต้นหน่อย เพราะเขาจะตีความท่าของเรามาแบบหนึ่ง แต่ในใจเราจะคิดว่า อย่ามาเถียง กูนี่แหละคือต้นแบบ (หัวเราะ)

 

มอส: แดนเซอร์รุ่นใหม่บางคนเขาจะเต้นท่าเหมือนเรามากเลยนะ อย่างเพลง เหลวไหล ก็จะฟีลลิ่งน่ารักๆ หน่อย เราบอกว่าไม่ได้ เพราะจริงๆ ท่านี้มันกวนตีนมากเลยนะ เต้นให้เขาดู เขาก็บอกว่า อ๋อ ผมก็คิดว่าพี่แอ๊บน่ารักมาตลอด ไม่ใช่ พี่นี่เด็กอุเทนฯ สายโหดเลย (หัวเราะ)

 

ท่าจำประจำตัว

มอส: อย่างเพลง เหลวไหล เรื่องราวในมิวสิกวิดีโอจะเป็นยุค 80 พี่ๆ เขาเอาคลิปของ จอห์น ทราโวลตา ให้ดู แล้วบอกให้ผมลองเต้น ก็เอาท่าที่จำได้มาประกอบกับท่าของผมเอง แล้วส่วนใหญ่ท่าเต้นของผมจะมีเรเฟอเรนซ์ประมาณนี้ หรือท่าต้อนไก่ในเพลง พิลึก กึกกือ ก็ตรงตัวเลยครับ ในมิวสิกวิดีโอมีไก่ เห็นไก่ทำท่าเดินแบบนั้น ก็ได้ท่านั้นมา (หัวเราะ)

 

ฉากเต้นของ จอห์น ทราโวลตา จากหนังเรื่อง Saturday Night Fever

 

เพลง เหลวไหล  

 

อ้อม: เพลง ถอยดีกว่า จำได้ว่าตอนซ้อมเต้นไม่มีอะไรเลย ซ้อมกับครูฝรั่ง เขาคิดท่ามาให้ เราก็ปรับๆ ซ้อมๆ กันไปจนได้ท่าแล้ว แต่พอไปถ่ายมิวสิกวิดีโอ เขามีแท่งสูงๆ ต่ำๆ ประมาณเข่ามาวางไว้ แล้วให้เราไปยืนเต้นบนนั้น กลายเป็นว่าจากเต้นบนพื้นเรียบๆ ต้องมาเต้นบนพื้นที่ไม่เท่ากัน ไอ้ที่เห็นเวลาถอยดีกว่าแล้วต้องย่อๆ หน่อย นั่นไม่ใช่อะไรเลย เราแค่พยายามทรงตัวให้อยู่แค่นั้นเอง (หัวเราะ)

 

เพลง ถอยดีกว่า ของอ้อม

 

ที่แดนซ์สมัยวัยรุ่น

อ้อม: อ้อมโตมากับเดอะ พาเลซ

 

มอส: เดอะ พาเลซ ผมไปไม่นาน แต่ที่หนักที่สุดคือ บาร์โรมที่สีลม

 

อ้อม: เออ ใช่ การไปดูพี่ๆ เขาโชว์ลิปซิงก์ที่บาร์โรมสนุกที่สุด บางทีก็ไปแถวๆ หลังสวน พอโตขึ้นมาอีกนิดก็ไปทอรัสผับ อ้อมเข้าผับครั้งแรกตอนอายุ 14 โห ทำไมดูเลวจัง (หัวเราะ) ไม่ได้กินเหล้านะ แต่ชอบเต้นรำ เต้นแรดด้วย ขึ้นไปเต้นบนโต๊ะ สนุก (หัวเราะ) แล้วถ้าเป็นงานจ้างในผับไม่ไปด้วยนะ ไม่อยากทำงาน แต่ถ้าไปเองนี่เต้นสุดใจ

 

มอส: ของผมเริ่มเที่ยวตั้งแต่อายุ 16 เที่ยวหนักแบบบางช่วงก็ไปทุกวันเหมือนกันนะ วันจันทร์ที่เขาไม่เที่ยวกันก็ไป เที่ยวจนผับร้าง เหล้าผมก็ไม่ค่อยกิน แต่จะเน้นไปดูหญิง เพราะมีแต่คนสวยๆ แต่งตัวเก่งๆ เต็มไปหมด ตื่นเต้น แต่ตอนหลังก็เลิก เพราะมันแลกกับหน้าที่การงานเยอะ

 

 

ความสำเร็จที่ต้องลงทุนแลกมา

มอส: ใช้ชีวิตแบบนั้นอยู่ 5 ปี แล้วหยุดเด็ดขาดเลยตั้งแต่อายุ 21 เพราะมีเพื่อนผมเมาอ้วกอยู่ ดูทรงวันนั้นผมคิดแล้วว่าต้องมีเรื่องแน่ๆ แล้วก็มีจริงๆ สรุปผมโดนต่อย แล้วคนที่มีเรื่องจำผมได้ด้วย ตื่นเช้ามาต้องไปถ่าย 3 หนุ่ม 3 มุม ต่อเลยนะ ต้องโกหกว่าล้มกระแทกบันได หลังจากนั้นผมตัดเลย คิดว่าไม่คุ้มแล้ว ขนาดเราไม่ได้ตั้งใจมีเรื่องกับใครยังโดนเลย ตรงนี้คงไม่ใช่ที่ของเรา

 

อ้อม: ไม่คุ้ม เพราะพอมีชื่อเสียงแล้วไม่ได้รักษาได้ง่ายๆ อ้อมเชื่อว่าอยากเที่ยวกันทุกคนนั่นแหละ บางทีเพื่อนไปเที่ยวกัน เราไม่ไป แล้วโดนคำพูดว่า โห ไม่แน่จริงนี่หว่า มันเจ็บจี๊ดเลยนะ แต่บางทีต้องยอมแลก เพราะถ้าเสียขึ้นมา มันเสียเลย

 

มอส: ผมต้องบอกกับทางแกรมมี่ว่าอย่าให้ผมว่างแม้แต่วันเดียวนะ อย่าให้ผมฟุ้งซ่าน เพราะเพื่อนโทร.มาตลอดว่า เฮ้ย มอส วันนี้เจอกันนะ ก็ต้องบอกว่าไม่ว่างๆ จะอัดงานทุกวัน

 

อ้อม: ทุกวันนี้ที่รวย เพราะว่ากลัวตัวเองจะใจแตก

 

มอส: แต่ถามว่าอยากไปไหม อยากกก

 

อ้อม: แต่นี่คือสิ่งที่อ้อมชื่นชมเขานะ เพราะเขาเป็นคนมีวินัย เขาอยากได้ความสำเร็จ หรืออยากได้อะไร เขายอมลงทุนแลก คนบอกว่ารุ่นเราฟลุก หน้าตาดี ดัง ขายได้หลายตลับ แล้วยังไงต่อ มันต้องแลกกับชีวิตวัยรุ่นอย่างรุนแรงนะ ในวัยที่เฮี้ยว ทุกคนอยากมีเพื่อน อยากสนุก อ้อมยังคิดเลยว่ามอสคงไม่ได้ชอบเต้นแบบนี้ตลอดเวลาหรอก แต่เขาก็ยังเต้นและทำงานอยู่ เพราะนี่คือวินัยไง  

 

อย่างของอ้อมก็ไม่ถึงขนาดมอสที่ตัดขาดไปเลย ยังไปแบบหลบๆ เลี่ยงๆ หรือไปในที่ที่เราคุ้นเคย เพราะอย่างที่บอกว่าชอบเต้นรำ พอโตขึ้นมาหน่อย โดยเฉพาะก่อนบวชที่เริ่มสงบขึ้น ก็ยังมีไปบ้าง แต่เปลี่ยนเป็นนั่งร้านอาหาร ดื่มบ้างนิดหน่อย เพราะเราไม่ใช่คนคอแข็งอยู่แล้ว ดื่ม 2-3 แก้ว ก็คว่ำ แฮงก์ข้ามวัน โชคดีที่สุขภาพไม่เอื้อกับการดื่มอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ชอบคือการฟังเพลง ไม่คุยกับใครด้วยนะ ฟังเพลงอย่างเดียว แต่พอถึงจุดที่ตัดสินใจบวช คิดว่าจะเดินทางนี้ในชีวิต ก็หยุดเลย

 

 

Dance Fever คอนเสิร์ตเลี้ยงรุ่น ที่ทุกรุ่นควรมาดู

อ้อม: คิดว่าคนส่วนใหญ่คงเป็นคนที่โตมาพร้อมๆ กับพวกเรา แต่ไม่แสดงออกเท่าตอนเด็กที่สุดตัวสุดพลัง ตอนนี้มีหน้าที่การงานอาจจะเขินนิดหนึ่ง แต่จะได้มาเต้นกันอีกครั้งในวันนี้

 

ส่วนคนรุ่นใหม่ก็อยากให้มาดูคอนเสิร์ตนี้นะ เขาจะได้ความบันเทิงอีกแนว จริงๆ อ้อมไม่อยากใช้คำว่ายุค แต่อยากให้เรียกเป็นซาวด์มากกว่า เพราะมันมีความหลากหลาย เหมือนที่เขาฟังซาวด์ Polycat ฟัง แม็กซ์ เจนมานะ ฟัง Twopee ฯลฯ ในคอนเสิร์ตนี้ก็จะเป็นซาวด์ยุค 90s เป็นเพลงอีกแบบที่เนื้อเพลงพูดเรื่องความรักคล้ายกัน แต่อรรถรสในความสนุกของการเต้นไม่เหมือนเมื่อก่อน ซาวด์สมัยนี้จะมีบีตที่บังคับ แต่สมัยก่อนท่าจำอย่างเดียวเลยจ้า ท่อนไหนก็เต้นเหมือนกันหมด

 

มอส: ผมเพิ่งเจอมากับตัวเองเลยคือ แม่พาลูกมาดู ลูกไม่รู้จักพวกเราเลยนะ แต่พอจบคอนเสิร์ต ลูกไปซื้อดีวีดีมาดูต่อ

 

แล้วถามว่าเวลาน้องๆ สมัยนี้เข้าผับ เขาร้องเพลงอะไร เกือบครึ่งหนึ่งก็คือ เพลงยุค 90s อาจจะเปลี่ยนดนตรีนิดเดียว แต่ร้องกันได้หมดเลย

 

ภาพ: GREEN WAVE

พิสูจน์อักษร: ภาวิกา ขันติศรีสกุล