A Hundred Flowers หนังที่ชวนเรามาทบทวน ‘ความทรงจำ’ ที่เคยมีร่วมกับคนสำคัญอีกครั้ง

A Hundred Flowers ให้รักพาแม่กลับมา นับว่าเป็นผลงานการกำกับภาพยนตร์ขนาดยาวเรื่องแรกของ เกงกิ คาวามุระ นักเขียนนิยาย นักเขียนบทภาพยนตร์ และโปรดิวเซอร์ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของภาพยนตร์และอนิเมะญี่ปุ่นหลายเรื่อง เช่น Confessions (2010), Your Name (2016), If Cats Disappeared from the World (2016), Doraemon the Movie: Nobita’s Treasure Island (2018) ฯลฯ

โดยครั้งนี้ เกงกิ คาวามุระ ได้หยิบนิยายของตัวเองอย่าง Hyakka มาดัดแปลงเป็นฉบับภาพยนตร์ บอกเล่าเรื่องราวของ อิซุมิ (มาซากิ สุดะ) ชายหนุ่มที่ทราบข่าวว่า ยูริโกะ (มิเอโกะ ฮาราดะ) แม่ของตนเองกำลังป่วยเป็นโรคความจำเสื่อม ซึ่งส่งผลให้ความทรงจำของเธอค่อยๆ หายไป รวมถึงเรื่องราวของอิซุมิ กระทั่งวันหนึ่งยูริโกะได้ขอให้อิซุมิพาตนเองไปดูดอกไม้ไฟครึ่งซีกที่เธอเคยไป อิซุมิจึงต้องพาแม่ไปดูดอกไม้ไฟครึ่งซีกให้ได้อีกครั้งก่อนที่อาการของแม่จะแย่ลง

แม้ว่า A Hundred Flowers จะเป็นผลงานการกำกับเรื่องแรกของ เกงกิ คาวามุระ แต่หากเราย้อนกลับไปสำรวจหลายๆ ผลงานก่อนหน้าที่เขามีส่วนร่วม เราก็สามารถไว้วางใจในฝีมือของเขาได้อย่างแน่นอน บวกกับการได้สองนักแสดงมากฝีมืออย่าง มาซากิ สุดะ และ มิเอโกะ ฮาราดะ มาร่วมรับบทนำ ก็ยิ่งเสริมให้ภาพยนตร์เรื่องนี้น่าติดตามมากขึ้นหลายเท่าจริงๆ

ซึ่งหากมองดูจากพล็อตเรื่อง อาจดูเหมือนว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะมาพร้อมกับเรื่องราวดราม่าเรียกน้ำตา แต่ เกงกิ คาวามุระ กลับเลือกใช้การนำเสนอที่ไม่ได้หวือหวาหรือมีฉากดราม่าเข้มๆ เพื่อขยี้อารมณ์ของผู้ชมมากนัก แต่เป็นการพาผู้ชมเข้าไปสำรวจมวลความรู้สึกของสองตัวละครหลักอย่างค่อยเป็นค่อยไป และเปี่ยมไปด้วยชั้นเชิงในการเล่าเรื่อง

ตั้งแต่ฉาก Long Take ที่ถูกสร้างสรรค์มาได้อย่างประณีตในทุกช็อต จนทำให้เรารู้สึกว่ากำลังนั่งอยู่ในเหตุการณ์นั้นๆ ร่วมกับตัวละครภายในเรื่อง รวมถึงการที่ผู้กำกับตัดสินใจใส่ดนตรีประกอบเข้ามาให้น้อยที่สุด เพื่อให้เราได้สัมผัสกับบรรยากาศโดยรอบอย่างแจ่มชัด ทั้งเสียงสายลม เสียงคลื่น เสียงแมลง ไปจนถึงเสียงลมหายใจของตัวละคร อีกทั้งด้วยความที่ภาพยนตร์มีฉากสนทนาระหว่างตัวละครไม่มากนัก จึงยิ่งเสริมให้เราโฟกัสกับมวลความรู้สึกของตัวละครที่เหล่านักแสดงนำกำลังถ่ายทอดออกมาผ่านทางสีหน้าและแววตามากขึ้น

และหนึ่งในหัวใจสำคัญที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้ คือการแสดงอันยอดเยี่ยมของสองนักแสดงนำอย่าง มาซากิ สุดะ และ มิเอโกะ ฮาราดะ ที่ต่างก็ถ่ายทอดมวลอารมณ์ของตัวละครออกมาได้อย่างลุ่มลึก จนทำให้เรารู้สึกเจ็บปวดไปพร้อมกับเขาและเธอ

ทั้งอิซุมิที่ต้องคอยดูแลแม่ที่อาการค่อยๆ แย่ลงเรื่อยๆ ควบคู่ไปกับการต้องเก็บซ่อนความเจ็บปวดที่ได้รับรู้ความจริงบางอย่างที่แม่ของตนเองปิดบังเอาไว้มานานหลายปี รวมถึงยูริโกะที่ต้องเผชิญกับโรคความจำเสื่อม จนบุคลิกของเธอเริ่มเปลี่ยนแปลงไป แต่ขณะเดียวกัน มันก็ทำให้เธอเริ่ม ‘ยึดติด’ กับอดีตมากยิ่งขึ้น

ด้วยองค์ประกอบการเล่าเรื่องที่ ‘น้อยแต่มาก’ เหล่านี้ จึงทำให้ A Hundred Flowers เป็นภาพยนตร์ที่ท่วมท้นไปด้วยมวลอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครที่ต่างก็ต้องเผชิญกับความเจ็บปวด แต่ไม่อาจระบายความรู้สึกออกมาได้

นอกเหนือจากการแสดงและกลวิธีนำเสนออันยอดเยี่ยม อีกหนึ่งส่วนสำคัญของ A Hundred Flowers คือเนื้อเรื่องที่ชวนให้เรามาร่วมทบทวน ‘ความทรงจำ’ ต่างๆ ที่เราเคยมีร่วมกับครอบครัวหรือคนสำคัญอีกครั้งว่า เราหลงลืมเรื่องราวอันมีค่าอะไรไปบ้างหรือเปล่า เพราะเมื่อวันเวลาผ่านไป เราต่างเติบโตและเปลี่ยนแปลงไปเสมอ จนบางครั้งเราก็อาจหลงลืมความทรงจำที่เคยมีร่วมกับคนสำคัญไปโดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้

ในภาพรวมแล้ว A Hundred Flowers เรียกว่าเป็นผลงานการกำกับเรื่องเยี่ยมของผู้กำกับ เกงกิ คาวามุระ ที่อัดแน่นไปด้วยมวลอารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร การแสดงอันยอดเยี่ยมของ มาซากิ สุดะ และ มิเอโกะ ฮาราดะ รูปแบบการนำเสนอที่มีชั้นเชิง รวมถึงเนื้อเรื่องที่ชวนให้เรามาร่วมทบทวนความทรงจำที่เคยมีร่วมกับครอบครัวหรือคนสำคัญอีกครั้ง

A Hundred Flowers มีกำหนดเข้าฉายวันที่ 22 ธันวาคมนี้ ในโรงภาพยนตร์