แค่ดูจากฟอร์มก็คงพอจะรู้ว่า สองเสน่หา คือละครที่ช่อง 3 หมายมั่นปั้นมือให้มาดึงเรตติ้งในช่วงกลางปี ด้วยการวางตัวคู่จิ้น คิม-คิมเบอร์ลี่ แอน โวลเทมัส และ เจมส์ มาร์ หลังจากที่เคยประสบความสำเร็จมาแล้วใน เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ อีกทั้งเนื้อหาก็แซ่บซ่านและเป็นการพลิกบทบาทครั้งสำคัญของคิมในบท เดือนหยาด-พิลาสลักษณ์ ซึ่ง อั้ม-พัชราภา ไชยเชื้อ เคยทำไว้อย่างดีในเวอร์ชันปี 2548 ก็น่าจะมีแฟนๆ จำนวนไม่น้อยรอดูคิมพิสูจน์ฝีมือจากเรื่องนี้ แต่แล้วเมื่อละครออกอากาศตอนแรก ทำเรตติ้งได้เพียงเลขหนึ่งปลายๆ และป้วนเปี้ยนอยู่ที่เลขสองต้นๆ ทั้งที่ละครคู่แข่งแนวเดียวกันอย่าง กระเช้าสีดา หยุดออกอากาศไป แถมละครม้ามืดอย่าง เรือนร่มงิ้ว ก็ไต่ระดับจากเลขศูนย์ขึ้นมาแซงไปอย่างหน้าตาเฉย ตรงนี้น่าจะมีข้อผิดพลาดอะไรบางอย่างสำหรับ สองเสน่หา เวอร์ชันล่าสุด 

ผู้เขียนคิดว่า สองเสน่หา เวอร์ชันนี้มีเนื้อหาที่เครียดเกินไปสำหรับสถานการณ์ตอนนี้และไม่ค่อยมีอะไรใหม่ แม้ทีมผู้สร้างพยายามใช้การตัดต่อและจัดแสงให้เขากับคาแรกเตอร์ที่แตกต่างของสองแฝดตั้งแต่อีพีแรก อย่างฉากที่โฟกัสเดือนหยาด แสงจะออกทึมเทาให้เห็นด้านมืดในใจตัวละคร ในขณะที่เมื่อถึงฉากพิลาสลักษณ์ ทุกอย่างดูสว่างสดใส ซึ่งในอีพีแรกโฟกัสไปที่ตัวเดือนหยาดจนทำให้โทนละครดูมืดมนเกินไป เมื่อผนวกเข้ากับการตัดต่อแช่ภาพที่ยืดยาวอย่างไร้ความหมาย ยิ่งทำให้อีพีแรกไม่อาจซื้อใจคนดูได้จนเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ของชาวเน็ต

บ่อยครั้งที่ละครไทยมักหยิบยกเรื่องของฝาแฝดมาสร้างเป็นละคร เพราะมันสะท้อนเรื่องของพี่น้องในรูปแบบ Love-Hate Relationship ถึงจะรักกันแต่ก็หมั่นไส้กันอยู่ในที ยิ่งเป็นแฝดกันด้วยยิ่งมีมิติที่ลึกกว่านั้น คือเราเหมือนกันแทบจะทุกอย่าง แต่ทำไมได้ทุกอย่างไม่เหมือนกัน ซึ่งมันสนุกที่จะเขียนบทออกมา 

ในอีพีแรกตัวผู้เขียนเองคาดหวังให้ปูพื้นตัวละครสองแฝดว่าถูกเลี้ยงดูมาอย่างไร ทำไมพี่สาวถึงข่มน้องได้ขนาดนี้ แม้ในอีพีต่อๆ มาจะมีฉากแฟลชแบ็กว่ามีคุณป้าคอยเข้าข้างพิลาสลักษณ์จนเดือนหยาดมีปมในใจ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเดือนหยาดร้ายแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้มาตั้งแต่ก่อนหน้านั้น การที่ป้าจะเข้าข้างน้องก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ 

เรื่องเหตุและผลปมในใจตัวละครอาจไม่เป็นปัญหาในเวอร์ชัน 2548 แต่สำหรับปัจจุบันคนดูพัฒนาไปไกลมากแล้วจากการได้ดูซีรีส์ต่างประเทศ การที่จะรักหรือเกลียดตัวละคร คนดูต้องการเหตุผลมารองรับ อย่างน้อยๆ ก็ช่วยให้คนดูได้คิดแทนว่าเมื่อไปอยู่ในสถานการณ์นั้นๆ จะตัดสินใจอย่างไร หรือเรียกง่ายๆ ว่า ‘อิน’ ไปกับตัวละคร แต่ สองเสน่หา ในเวอร์ชันนี้ สองสาวฝาแฝดออกมาในโทนขาวจัดดำจัดอย่างไร้ที่มาที่ไป จนไม่สามารถเป็นตัวแทนคาแรกเตอร์ผู้หญิงยุคใหม่รูปแบบไหนได้เลย

ในเรื่องนี้ยังเป็นการรวมดาวสาวเฟียส เพราะมีตัวร้ายถึง 3 ตัว ทั้ง เดือนหยาด, บุษบา (น้ำหนึ่ง สุทธิเดชานัย) และ คริส (น้ำชา-ชีรณัฐ ยูสานนท์) แน่นอนว่าจะต้องมีฉากปะทะกันมันหยดตามสไตล์ละครไทย ใดๆ ก็ตามอะไรที่มากเกินไปก็ดูไม่ดีอย่างที่เราได้เห็นฉากตบแทบจะในทุกอีพีของเรื่องนี้ ทั้งนางร้ายตบกันเอง นางร้ายตบนางเอก นางร้ายตบพระเอก เรียกว่า ‘ตบเรี่ยราด’ จนขาดเหตุผล จากซีนที่จะเรียกความสะใจให้คนดู กลับเป็นความรุนแรงที่น่าเบื่อไปเสียอย่างนั้่น

บทบาทฝาแฝดเป็นเหมือนบท Coming of Age ของนางเอกไทยเพื่อก้าวไปรับบทที่หลากหลายขึ้น อย่างน้อยเกลียดตัวหนึ่งก็ยังมาเอาใจช่วยอีกตัวหนึ่งแบบไม่เสียฐานแฟนคลับ อย่างที่เราได้เห็นนางเอกอันดับต้นๆ ของเมืองไทยต้องเคยผ่านบทแฝดมาแล้วแทบทั้งสิ้น สำหรับการรับบทแฝดของคิมในเรื่องนี้ ต้องบอกว่าเธอทำได้ดีทั้งการแสดงสีหน้า ท่าทาง โดยเฉพาะน้ำเสียงที่เจ้าตัวคงทำการบ้านด้วยการดีไซน์ตัวละครให้แตกต่างกันอย่างชัดเจน ถ้าองค์ประกอบรอบข้างเอื้อกว่านี้ บท เดือนหยาด-พิลาสลักษณ์ คงจะเป็นบทบาทที่น่าจดจำของคิมเบอร์ลี่แน่นอน

ในประเด็นเนื้อหาที่เครียดเกินไป หลายคนอาจคิดค้านว่า เรือนร่มงิ้ว หรือ กระเช้าสีดา เองก็เป็นเรื่องชิงรักหักสวาทเหมือนกัน แต่ทำไมได้รับความนิยม ในความคิดของผู้เขียนเห็นว่า เรือนร่มงิ้ว ยังได้อานิสงส์ความแปลกใหม่ด้วยเนื้อหาละครพีเรียดสอดแทรกเรื่องชายรักชายซึ่งไม่ค่อยได้เห็นในละครไทย ส่วน กระเช้าสีดา แม้จะเป็นละครรีเมกเหมือนกัน แต่ต้องยอมรับว่าสร้างตัวละครมีมิติมากกว่า อย่างตัวละคร รำนำ (กรีน-อัษฎาพร สิริวัฒน์ธนกุล) ก็สั่งสมความทะเยอทะยานจากภาวะที่ถูกกดทับ เพราะเป็นลูกคนใช้และพอเข้าใจเหตุและผล ส่วน น้ำพิงค์ (นุ่น-วรนุช ภิรมย์ภักดี) ในเวอร์ชันล่าสุดก็มีการพัฒนาจากคุณผู้หญิงผู้แสนดีค่อยๆ ทวีเขี้ยวเล็บรับมือกับเด็กแสบอย่างรำนำ ทำให้คนดูอยากติดตามความเข้มข้นไปเรื่อยๆ แม้ว่าพอจะเดาตอนจบได้ก็ตาม 

แต่สำหรับ สองเสน่หา เชื่อว่าคนดูก็คงพอจะรู้ว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร แต่ระหว่างทางกลับไม่มีอะไรให้น่าลุ้นเอาเสียเลย 

ภาพ: ละครเรื่องสองเสน่หา