ขึ้นชื่อว่าความรัก มันมักไม่ค่อยมีเหตุผลครับ
แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องลงมายังย่านชานเมืองของกรุงโตเกียว มหานครที่มีพลังไดนามิกมากที่สุดเมืองหนึ่งของโลก แต่สำหรับแม่บ้านมืออาชีพอย่างเธอแล้ว ทุกวันของ นานาเอะ ยามาโนะ ไม่มีอะไรที่แปลกหรือแตกต่าง
ตื่นเช้า ทำกับข้าวให้ลูก ทำงานบ้าน ซักผ้า เสร็จแล้วก็ดูทีวี ฟังดูแล้วเหมือน ‘มิซาเอะ’ คุณแม่ของชินจังที่พวกเรารู้จักอย่างไรอย่างนั้น ซึ่งแม้มันจะฟังดูน่าเบื่อ แต่นี่ก็เป็น ‘วิถีชีวิต’ ของหญิงสาวชาวเมืองอาทิตย์อุทัย ที่เมื่อพ้นวัยซากุระแรกแย้ม หากตัดสินใจออกเรือนเมื่อใด หน้าที่หลักของพวกเธอคือการทำให้บ้านเป็นสถานที่ของความสุขและความสบายสำหรับสามีและลูก ไม่มีอะไรยากหรือมากไปกว่านั้น
ทุกวันก็เหมือนเดิมครับ และควรจะเหมือนเดิมไปอีกแสนนาน จนกระทั่งในเช้าวันนั้นในปี 2012
วันที่ยามาโนะได้เปิดโทรทัศน์และได้ชมการถ่ายทอดสดการแข่งขันบาสเกตบอล NBA โดยวันนั้นเป็นการถ่ายทอดสดเกมรอบเพลย์ออฟระหว่างซาน อันโตนิโอ สเปอร์ส พบกับ โอคลาโฮมา ซิตี ธันเดอร์
ท่ามกลางเหล่านักกีฬามากมายที่ลงสนาม สายตาของเธอจับจ้องไปยังนักกีฬาคนหนึ่งที่สะดุดกลางใจเธอเป็นพิเศษ
“ตานี่เพี้ยนแน่ๆ”
มันเป็นวินาทีที่ยามาโนะไม่รู้ตัวว่าเธอได้ตกหลุมรัก รัสเซลล์ เวสต์บรูก สตาร์ของโอเคซีเข้าอย่างจัง และมันเป็นวินาทีที่ชีวิตของเธอไม่เหมือนเดิมอีกตลอดไป
หลังจากวันแห่งการเริ่มต้นในวันนั้น ยามาโนะไม่อาจหยุดคิดถึงเรื่องราวของเวสต์บรูกได้อีกเลย
ไม่ว่าจะยามหลับหรือตื่น จะกวาดพื้นหรือล้างจาน ก็มีแต่ภาพของนักบาสเกตบอลผิวสีคนนี้ตลอดเวลา และมันได้นำเธอไปสู่สถานะใหม่ที่เรียกว่า ‘แฟนคลับ’ หรือหากเปรียบกับกระแสในยุคปัจจุบัน เธอก็คือโอตะของทีมโอเคซี โดยมีคามิโอชิคือ รัสเซลล์ เวสต์บรูก
ทุกเรื่องราวของเขา ทุกเรื่องราวของโอเคซี คือสิ่งที่เธออยากรู้ และเธอไม่สามารถควบคุมตัวเองให้หยุดความใคร่รู้นั้นได้
เวลาว่างหลังการทำงานบ้านของแม่บ้านวัย 43 ปี คือเวลาแห่งความสุขที่เธอได้ผจญภัยไปในโลกใบใหม่ที่เธอไม่เคยคิดฝันถึงมันมาก่อนเลย
แน่นอนครับว่ายามาโนะเป็นสมาชิกของ NBA League Pass ที่จะทำให้เธอได้ชมเกมของโอเคซีและเวสต์บรูกได้เท่าที่ใจปรารถนา
มากกว่านั้นเธอยังหัดเล่นทวิตเตอร์และอินสตาแกรมเพื่อให้เกาะติดเรื่องราวได้ใกล้ชิดยิ่งกว่าเดิมอีกด้วย
ในชีวิตที่แสนน่าเบื่อกลับกลายเป็นข้อดี เพราะนั่นหมายถึงเธอมีเวลาไม่จำกัดที่จะใช้จ่ายไปกับโอเคซีและเวสต์บรูก ขอเพียงแค่ไปส่งลูกไปโรงเรียนให้เรียบร้อยแค่นั้น
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ยามาโนะค่อยๆ เปลี่ยนจากคนที่ไม่เคยรู้อะไรเลยเกี่ยวกับบาสเกตบอล หรือ NBA แน่นอนเธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเวสต์บรูกและโอเคซีด้วย กลายเป็นคนที่รู้ทุกอย่างเท่าที่แฟน ‘ธันเดอร์’ คนหนึ่งควรจะรู้
เมื่อรู้มากก็รักมาก และแน่นอนครับว่ารักมากก็เจ็บมากด้วยเช่นกัน หัวใจที่เคยเต้นในจังหวะเดียวที่ราบเรียบของยามาโนะเปลี่ยนเป็นหัวใจที่เต้นตามจังหวะของโอเคซี
และนั่นทำให้เมื่อมีข่าวว่าโอเคซีอาจจะเสีย เควิน ดูแรนต์ อีกหนึ่งสตาร์คนเก่งออกไป หัวใจเธอจึงเต้นไม่เป็นจังหวะ
เพราะสำหรับเธอแล้วถึงดูแรนต์จะไม่ได้เป็นรักแรกเหมือนเวสต์บรูก แต่เขาก็เป็นสตาร์ที่ขาดไม่ได้สำหรับโอเคซีเหมือนกัน
ในช่วงของความไม่มั่นคงทางความรู้สึกนั่นเองครับ ที่ทำให้เธอตัดสินใจทำอะไรบางอย่างเพื่อที่จะปลดเปลื้องความรู้สึกออกมา
ยามาโนะเลือกที่จะใช้ลายเส้นง่ายๆ ถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดของเธอออกมาผ่านตัวการ์ตูนน่ารักๆ ในแบบญี่ปุ่น
“ฉันเขียนไม่ได้ เพราะฉันไม่ใช่นักเขียน ฉันเลยวาดรูปเอาน่ะ”
รูปแรกที่เธอวาดคือรูปของดูแรนต์และเวสต์บรูกที่ดูมีความสุขอยู่ข้างกัน ซึ่งมันเป็นภาพสะท้อนความรู้สึกของเธอที่มีต่อเรื่องราวนี้
ผมไม่แน่ใจครับว่ายามาโนะซังแกอธิษฐานอะไรหรือไม่ต่อรูปที่เธอวาด แต่ไม่ว่าเธอจะอธิษฐานหรือไม่ก็ไม่มีใครหยุดดูแรนต์ไม่ให้ย้ายออกจากทีมโอเคซีได้ โดยหลังจากนั้นนอกจากที่ธันเดอร์จะพ่ายต่อโกลเดน สเตท วอร์ริเออร์ส ในเกมเพลย์ออฟแล้ว พวกเขายังเสียดูแรนต์ไปให้กับคู่แข่งอีกด้วยในช่วงซัมเมอร์
หัวใจแม่บ้านญี่ปุ่นน้อยๆ ถูกทุบจนบุบ แต่หัวใจนั้นยังไม่ถึงกับสลาย
ยามาโนะก้าวผ่านความรู้สึกแย่ๆ มาได้ด้วยความมั่นคงต่อจิตใจที่เธอยังมีต่อเวสต์บรูกและทีมโอเคซี ซึ่งนั่นเป็นการเติบโตทางจิตใจในฐานะแฟนกีฬาที่แม้แต่เธอก็อาจจะไม่รู้ตัวอย่างช้าๆ
ในขณะที่เวสต์บรูกค่อยๆ พัฒนาตัวเองจนกลายเป็นผู้เล่น MVP (ผู้เล่นทรงคุณค่า) ของ NBA
ยามาโนะเองก็เติบโตขึ้นเรื่อยๆ เช่นกันในความรักที่มีต่อเกมกีฬา และสิ่งเล็กๆ ที่เธอทำอย่างการวาดภาพในจักรวาลของโอเคซีผ่านสายตาและหัวใจของเธอ ที่ทำเป็นประจำหลังเกมจบลงทุกนัดกับภาพวาดสีสำหรับวันที่ชนะ และภาพขาวดำในวันที่พ่ายแพ้ ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตที่เธอขาดไม่ได้โดยไม่รู้ตัวเช่นกัน
มันคือโลกใบเล็กๆ ที่ขับเคลื่อนให้ยามาโนะใช้ชีวิตอย่างมีเป้าหมายและชีวิตของเธอก็ไม่ได้เป็นชีวิตแม่บ้านญี่ปุ่นที่น่าเบื่ออีกต่อไป
จนกระทั่งวันหนึ่งที่โลกของเธอถูกค้นพบ
ภาพวาดของเจ้าของบัญชีทวิตเตอร์ @7A_NBA กลายเป็นปรากฏการณ์ที่แฟนบาสเกตบอลพูดถึง ทุกคนชื่นชอบกับภาพวาดลายเส้นน่ารักๆ ที่บอกเล่าเรื่องราวของทีมโอเคซี (และแน่นอนขวัญใจของเธออย่างเวสต์บรูก)
ไม่ใช่แค่แฟนๆ ที่ได้เห็น แม้แต่ผู้เล่นในทีมโอเคซีเองก็ได้เห็นด้วย และเป็น สตีเวน อดัมส์ เซ็นเตอร์ของทีมที่แชร์ภาพนี้ออกไปในหมู่ผู้เล่นในทีม และมันได้กลายเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเขาได้มีความสุขไปด้วย
ทุกคนมีความสุขไปกับสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารักของยามาโนะ
และนั่นทำให้ทุกคนอยากรู้ขึ้นมาว่าใครคือ @7A_NBA เธอเป็นศิลปินในโอคลาโฮมาหรือเปล่า และภาพวาดของเธอนั้นสามารถซื้อมาครอบครองได้ไหม?
ก่อนที่ทุกคนจะหงายเงิบเมื่อได้รู้ว่าเจ้าของลายเส้นน่ารักๆ นี้คือแม่บ้านญี่ปุ่นคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในโตเกียว เมืองที่อยู่ห่างจากโอคลาโฮมาไปหลายพันไมล์กับอีก 15 เขตเวลา
ที่สำคัญคือเธอไม่มีความคิดที่จะขายผลงานเหล่านี้ด้วย
และที่น่าประหลาดใจยิ่งไปกว่านั้นคือ การที่เธอไม่มีความคิดที่จะไปนั่งชมเหล่าสตาร์ธันเดอร์และฮีโร่ของเธออย่างเวสต์บรูกที่ขอบสนามด้วย ทั้งๆ ที่เธอมีโอกาสแล้วจากชื่อเสียงที่โด่งดังในชั่วข้ามคืน ซึ่งสำหรับบางคนมันอาจเป็นโอกาสที่หาไม่ได้แล้วในชีวิต
แต่นั่นไม่ใช่ความฝันหรือสิ่งที่เธอต้องการ ในความจริงเธอไม่มีแม้แต่พาสปอร์ตด้วยซ้ำ
“แค่การดูเกมผ่าน League Pass ก็ทำให้ฉันแทบคลั่งแล้ว ถ้าฉันต้องไปนั่งดูเกม ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นจะเป็นอย่างไร”
ดังนั้นสิ่งที่เธอต้องการคือการเฝ้าติดตามโอเคซีและเวสต์บรูกแบบเงียบๆ โดยที่จะไม่ได้สนใจติดตามเรื่องราวของทีมอื่นและสตาร์คนอื่นๆ ใน NBA ด้วย เพราะเธอรู้สึกว่ามัน ‘มากไป’ เธอไม่ได้อยากจะเป็นแฟนแบบเดนตาย
เธอพอใจที่จะรักของเธอแบบนี้ แค่นี้
สิ่งพิเศษที่สุดที่เธอเคยทำสำหรับสิ่งที่เธอรักคือการจัดปาร์ตี้เล็กๆ ที่ตั้งชื่อว่า ‘Ball Tounge’ ในบาร์แห่งหนึ่งในโตเกียว โดยที่ในบาร์ได้รับการตกแต่งด้วยของสะสมสุดคูลที่ถือเป็นความฝันของเหล่าสาวก NBA เช่น โปสเตอร์ของ ราชีด วัลเลซ และ แลตเทรลล์ สปรีเวลล์, ธงประจำตัวของ ‘ร็อกกี้’ มาสคอตของทีมเดนเวอร์ นักเก็ตส์ และรูปคัตเอาต์ไซส์เท่าของจริงของ เพนนี ฮาร์ดอเวย์ การ์ดในตำนานของทีมออร์แลนโด เมจิก
ในปาร์ตี้นั้นมีแฟน NBA ที่รู้ข่าวมาร่วมดูเกมด้วยกันอย่างมีความสุขและเรียบง่าย ขณะที่ยามาโนะก็นั่งเชียร์แบบมันเล็กๆ ตามประสาแม่บ้านญี่ปุ่นน่ารักๆ
ในวันนั้นโอเคซีโดนวอร์ริเออร์สไล่ถล่มแพ้ขาดลอยถึง 32 แต้ม ซึ่งเป็นการแพ้ที่เยอะที่สุดในฤดูกาล
หลังเกมจบลงก็ถึงเวลาที่ ‘ปิกัสโซ’ ยามาโนะ จะวาดลวดลายออกมา ซึ่งแค่ 20 นาทีถัดมา ภาพขาวดำของ พอล จอร์จ นั่งซบไหล่ของเวสต์บรูกก็ปรากฏบนโลกออนไลน์ในนามของ @7A_NBA
และภาพนั้นก็ถูกแชร์ต่อซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนทุกที
นี่เป็นสิ่งที่ยามาโนะทำ และจะทำต่อไป
เพราะเธอรู้แล้วว่าหัวใจของเธออยู่ตรงไหน และเธอจะไม่มีวันปล่อยมันไปตลอดกาล
Photo: @bzcohen
อ้างอิง:
- เคน สามีของยามาโนะ เป็นคนที่จะคอยรับฟังเรื่องราวของโอเคซีและเวสต์บรูกจากยามาโนะเสมอ โดยหน้าที่ของเขามีแค่การปล่อยให้เธอพูดและเขาฟังอย่างเงียบๆ ก็พอแล้ว (คาวาอี้!)
- ยามาโนะคิดว่าเธอเป็นคนประหลาด เธอเกิดและเติบโตในเมืองชนบทโดยที่ไม่เคยมีสังคมกับใครมาก่อน ดังนั้นจักรวาล NBA ทำให้เธอไม่รู้สึกเหงาอีกต่อไป เพราะเธอรู้สึกว่า ‘แฟนบาสคนอื่นก็ประหลาดเหมือนเธอ’ (เอ้า!)
- นอกจาก เควิน ดูแรนต์ แล้ว อีกคนที่ทำให้ยามาโนะหัวใจบอบช้ำคือ โดมันตัส ซาโบนิส ที่เธอเคยวาดรูปเขาจับมือกับเวสต์บรูก เพื่อแสดงความยินดีที่เขาได้ตำแหน่งผู้เล่น MVP โดยหลังจากนั้นไม่นาน ซาโบนิสก็ถูกปล่อยตัวออกไปจากทีม (แต่เธอก็เข้าใจว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นของทีมที่จะต้องหาผู้เล่นที่ดีกว่า)
- ครั้งหนึ่ง แซม เพรสตี ผู้จัดการทั่วไปของโอเคซีพยายามทำตัวเลียนแบบนินจา เธอเลยวาดรูปเขาแทนการแสดงความชื่นชม