4 ตุลาคม 2018
“...ตื่นเถิดทรามวัยดวงใจของพี่
รุ่งสางสว่างแล้วนี้ ตื่นเถิดคนดีอย่ามัวนิทรา
พี่แบกคันไถไล่ควายไปสู่ท้องนา
น้องจงหุงข้าวคอยท่า กลับมาแล้วจะได้กิน
เหน็ดเหนื่อยเพียงไร ทนไปไม่บ่น
เมื่อยล้ากายาเหลือทน พี่จะผจญเพื่อแม่ยุพิน
ถูกแดดถูกลม เหงื่อโทรมท่วมกายไหลริน
แล้วพลันมลายหายสิ้น เห็นหน้ายุพินช่างสุขทุกยาม...”
ข้อความข้า...