ภาพลีลาการฉลองประตูแบบยียวนเล็กๆ ของ เช็ค-สุภโชค สารชาติ ในเกมที่เกโลรา บุง การ์โน หรือเสนายัน เมื่อคืนที่ผ่านมา (10 ก.ย.) เป็นภาพที่แตกต่างจากภาพสุดท้ายของเกมที่สนามกีฬาธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต อย่างสิ้นเชิง

บิดเข็มนาฬิกาย้อนกลับไปในวันนั้น ผมอยู่ในสนามด้วยครับ และแม้จะอยู่ไกลอีกฟากสนาม แต่ก็ได้เห็นจังหวะเข้าทำครั้งสุดท้ายในเกมของทีมชาติไทยค่อนข้างชัดและติดตา 

อย่างที่ทราบครับว่า สุภโชคพลาดในจังหวะนั้น ซึ่งหมายถึงชัยชนะที่หลุดลอยไปพร้อมกับเสียงนกหวีดสุดท้ายของเกม

วินาทีนั้น สุภโชคทรุดลงไปนั่งกับพื้นหญ้าด้วยความผิดหวังอยู่นานทีเดียวครับ นานมากพอที่จะทำให้รุ่นพี่อย่าง ชนาธิป สรงกระสินธ์ และ ศุภชัย ใจเด็ด ต้องเดินมาปลอบน้องที่กำลังหัวใจสลาย

หลังเกมจบลง กระแสวิพากษ์วิจารณ์การตัดสินใจที่ผิดพลาดในเสี้ยววินาทีชี้เป็นชี้ตายของนักเตะวัย 21 ปี ดังกระหึ่มในโลกโซเชียล แฟนบอลจำนวนหนึ่งติฉินเขาอย่างรุนแรง แรงจนน่าตกใจว่าไปโกรธไปเกลียดกันมาจากไหน

นั่นนำไปสู่การที่สุภโชคต้องออกมาขอโทษแฟนฟุตบอลทุกคนที่ทำให้ผิดหวัง

ทั้งๆ ที่ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ เพราะด้วยผลงานตลอดทั้งเกมเขาคือคนที่เล่นได้เด่นที่สุดในสนาม รางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำเกมก็เป็นเครื่องสะท้อนสิ่งที่เขาทำได้เป็นอย่างดี

ในความรู้สึกของผมหลังจากที่ได้เห็นภาพของสุภโชคที่ทรุดตัวลงไปด้วยความผิดหวัง และเห็นการออกมาขอโทษต่อแฟนบอล ผมคิดว่าเด็กคนนี้ ‘ใช้ได้’ เพราะแปลว่าเขา ‘แคร์’

ก้าวแรกไม่เป็นไร สิ่งที่ผม (และอีกหลายๆ คน) อยากรู้มากกว่าคือ หลังจากนี้เขาจะก้าวต่อไปในทิศทางไหน

จะก้าวมาเป็นความหวังอีกดวงของทีมชาติไทยได้ไหม

หรือจะก้าวกลับไปเป็นแค่นักเตะธรรมดาๆ คนหนึ่ง?

ต่อเรื่องนี้ ผมคิดว่า เราได้คำตอบนั้นแล้วครับ เมื่อสุภโชคทำคนเดียว 2 ประตู และมีส่วนเรียกจุดโทษให้ทีมได้ด้วย ทำให้ไทยบุกไปเอาชนะอินโดนีเซียได้ด้วยสกอร์ที่สวยงาม 3-0

ใน 3 ประตูที่เกิดขึ้น ประตูที่สำคัญที่สุดในเกมนี้คือ ประตูขึ้นนำ 1-0 ในช่วงต้นครึ่งหลัง ซึ่งเป็นการทำประตูในแบบลูกเก่งของเขาคือ การตัดในหาจังหวะยิงด้วยขวาจากมุมกรอบเขตโทษ เพื่อให้เข้าเสียบมุมที่เสาไกล

หลังส่งบอลเข้าไปตุงตาข่าย เจ้าเช็คฉลองประตูแบบยียวนเล็กๆ ท่าทางคล้ายจะบอกว่า ‘ไม่สน ไม่แคร์ ไม่อยากฟัง’

เอาเข้าจริง ไม่มีใครรู้ว่า แล้วเขาคิดอะไรอยู่ในใจ ก็ได้แต่เดากันไปเองว่า คงจะต้องการโต้ตอบกับแฟนบอลกลุ่มที่โจมตีเขาอย่างรุนแรงหลังเกมกับเวียดนาม

บางคนอาจจะดูว่าไม่น่ารัก แต่ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะมาสนใจอะไรเป็นพิเศษครับ

เพราะสิ่งที่เราควรสนใจมากกว่าคือ เรื่องของการทำหน้าที่ในสนาม ซึ่งเขาทำได้อย่างยอดเยี่ยมไม่แพ้ในเกมกับเวียดนาม สิ่งที่แตกต่างกันระหว่างวันวานกับวันนี้คือ เขาแก้ตัวด้วยการทำประตูได้ และไม่ใช่แค่ประตูเดียว แต่เป็นถึง 2 ประตู

เรียกว่าล้มแล้วรีบลุกได้อย่างรวดเร็ว 

มันสะท้อนให้เห็นว่า หัวใจของไอ้หนูคนนี้ไม่ธรรมดาครับ

เปิดประวัติดูแล้วก็น่าจะเป็นเช่นนั้น ตั้งแต่ไปคัดบอลกับอคาเดมีของสโมสรบุรีรัมย์ ยูไนเต็ด ตอนอายุ 13 ปี เพื่อเข้าทีมชุดอายุ 16 ปี โดยไม่ได้บอกครอบครัวให้ทราบก่อน (เพราะตัวเองก็ไม่คิดว่าจะติด แค่อยากไปลองดู) แต่พรสวรรค์ในตัวทำให้แม้จะต้องแบกอายุมากถึง 3 ปี (ซึ่งสำหรับฟุตบอลเยาวชนถือว่าเป็นช่องว่างที่ห่างพอสมควร) เขาก็ยังได้รับเลือกให้เป็น 1 ใน 10 กว่าคน จากผู้ร่วมเข้ารับการคัดเลือกกว่าพันคนให้ติดอคาเดมีของสโมสรที่ดีที่สุดของไทย

จากนั้นเด็กน้อยจากศรีสะเกษก็ไม่เคยมองย้อนกลับไปข้างหลังอีก เขาเริ่มสร้างชื่อในระดับเยาวชน และก้าวขึ้นมาเป็นผู้เล่นระดับชั้นนำของไทย ได้โอกาสติดทีมชาติตั้งแต่ยุคของ มิโลวาน ราเยวัช เมื่อ 2 ปีก่อน และก้าวมาเป็นผู้เล่นตัวหลักของทีม ‘ช้างศึก’ ในเวลานี้ ภายใต้การนำของ นิชิโนะ อากิระ 

เห็นสุภโชคแล้วใจผมแอบคิดถึงนักเตะคนหนึ่งขึ้นมา เพราะมีความคล้ายกันในบางประการ ไม่ว่าจะโดยตำแหน่งการเล่น หมายเลขเสื้อ หรือสไตล์บางส่วน

นักเตะคนที่ว่าคือ ราฮีม สเตอร์ลิง หนึ่งในผู้เล่นที่ดีที่สุดของอังกฤษเวลานี้

สเตอร์ลิงไม่ใช่ผู้เล่นที่ทุกคนจะรัก ไม่ใช่นักเตะขวัญใจของใครต่อใครด้วยหลายๆ เหตุผล แต่สิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลยคือ นับตั้งแต่แจ้งเกิดขึ้นมา สเตอร์ลิงมีแต่ก้าวไปข้างหน้าตลอด ไม่เคยหันกลับมามองข้างหลังอีก

ไม่ว่าจะล้มกี่ครั้ง จะโดนกี่เรื่อง เขาก็ตอบโต้ด้วยการทำตัวเองให้ดีขึ้นเสมอ

อยากด่าด่าไป อยากว่าว่าไป สุดท้ายถ้าตัวเองดีขึ้น เก่งขึ้น นั่นคือชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ของเขา และวันนี้ดูเหมือนสเตอร์ลิงได้ก้าวขึ้นมาเป็นขวัญใจของแฟนฟุตบอลอังกฤษ โดยเฉพาะในกลุ่มคนรุ่นใหม่

สุภโชคก็คงคล้ายกันครับกับความเป็นนักเตะรุ่นใหม่ที่ดูมีความขบถเล็กๆ ในตัว (เป็นเหมือนด้านที่แตกต่างจาก เจ ชนาธิป) บวกกับสีหน้าที่เดาทางได้ยากว่าคิดอะไรอยู่ที่ผู้ใหญ่อาจจะไม่ถูกใจนัก และนั่นอาจทำให้เขามีโอกาสได้รับก้อนอิฐพอๆ กับดอกไม้ ขึ้นอยู่กับว่าวันนั้นเขาทำผลงานได้ดีแค่ไหนในสนาม

อย่างไรก็ดี ผมเชื่อว่า แฟนฟุตบอลส่วนใหญ่เข้าใจและใจกว้างพอ

ผมเองก็ถูกใจกับหัวใจและพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดาของเขา และอยากเฝ้าดูว่า เขาจะไปได้ไกลถึงไหนกัน

ตรงนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวเขาเองว่า อยากจะไปถึงไหน

อยากไปแค่สุดขอบฟ้า หรืออยากจะทะลุชั้นบรรยากาศไปให้ถึงดวงดาว ก็แล้วแต่ใจ

แน่นอนว่า ตัวเขาเองยังมีสิ่งที่ต้องทำ ต้องพัฒนาอีกมากครับ ไม่ว่าจะเรื่องในสนามหรือเรื่องนอกสนาม (อุปนิสัย ภาษา การวางตัว การรับมือกับแรงกดดัน ฯลฯ ก็สำคัญ) 

เช่นเดียวกับทีมชาติไทยที่ถึงจะมีแง่งามอื่นๆ ให้เห็น เช่น การกลับมาท็อปฟอร์มของ สารัช อยู่เย็น, ความหวังใหม่จาก 3 ตัวรุกหลังกองหน้าที่อย่าง สุภโชค-ชนาธิป-เอกนิษฐ์ ปัญญา ที่น่าสนใจว่า นิชิโนะจะปั้นได้ไหม ก็ยังมีจุดบกพร่องให้เห็นในชัยชนะที่สวยงาม ไม่ว่าจะเรื่องของเกมรับที่หละหลวมในบางครั้ง จังหวะการเข้าทำที่ยังขาดความลงตัว ไปจนถึงการที่ยังไม่สามารถรีดเร้นศักยภาพในตัวของนักเตะหมายเลขหนึ่งอย่างชนาธิปออกมาได้เต็มที่

แต่อย่างน้อยๆ ณ เข็มนาฬิกาเดินไป ผมคิดว่า เป็นเรื่องที่น่าดีใจที่เราค้นพบประกายความหวังใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง

ฟุตบอลไทยห่างหายจากความรู้สึกแบบนี้มานานพอสมควร

ความรู้สึกของหัวใจที่พองโต และอดใจรอให้ถึงเกมนัดต่อไปแทบไม่ไหว 🙂

พิสูจน์อักษร: ภาวิกา ขันติศรีสกุล