ได้รับการยอมรับว่าเป็นนักแต่งเพลงที่น่าจับตามองอีกคนหนึ่งในยุคนี้ สำหรับ เป้-อารักษ์ อมรศุภศิริ ที่กำลังอยู่ในช่วงปล่อยซิงเกิลจากอัลบั้ม เหล็กกับไม้ ที่พัฒนาซาวด์ของวงอารักษ์ แอนด์ เดอะปีศาจแบนด์ ไปอีกขั้นหนึ่ง
และในรายการ Multiple Eargasms นี้ เป้จะมานั่งสนทนากันถึงความฟินในเรื่องเหล็ก ไม้ ดนตรี และการ mosh ที่เขาสารภาพว่าชอบมาก ถ้าได้ทำในคอนเสิร์ตคือฟิน
อัพเดตชีวิตพี่เป้ อารักษ์ สักหน่อย
มีหลายคนที่เข้ามาถามว่าเป้ยังทำเพลงอยู่หรือเปล่า พอผมถามกลับไปว่าล่าสุดที่ฟังคือเพลงอะไร ก็ได้คำตอบว่า ไก่ บ้าง ซึ่งปล่อยตั้งแต่ปี 2013 ก็รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้ทำเพลงแล้วกระจายยากขึ้น ด้วยความที่สมัยก่อนคงกระจายไปใหญ่มาก อย่างเพลง มาเลเซีย หรือแม้แต่ ชิซูกะ, สมศรี คนก็ยังพูดถึง อาจจะต้องแก้ที่อะไรสักอย่าง
อย่าแก้เลยครับ ไม่งั้นตัวตนเราก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ
จริงๆ ผมชอบเปลี่ยนแนวครับ ชุดต่อไปก็จะแปลกเข้าไปอีก อย่างชุดหน้าก็มีบอกๆ ไว้ที่คอนเสิร์ตที่ Play Yard ว่าจะเป็น R&B มีความเก่า มีความอิเล็กทรอนิกส์ เนื้อหาประโลมโลกสุดๆ รักกันเลิกกันสุดขีด ผมรู้สึกว่ามันสะใจดีเวลาเขียนอะไรแบบนี้ออกมา แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ทำเลย แต่งเพลงครบแล้ว เนื้อทำนองมีแล้ว แต่ยังไม่ได้เริ่มอัดเลย รอเคลียร์ละครก่อน ตอนนี้ก็ฟัง เหล็กกับไม้ ไปก่อน
พูดถึงอัลบั้มล่าสุด เหล็กกับไม้
จริงๆ ไม่ได้คิดถึงความสำเร็จอะไรแล้วนะครับ ในด้านดนตรี เพราะเรามองไม่ค่อยเห็นเท่าไร ก็ช่างมัน คิดว่ามันทำให้ดังยากครับ เราก็ไม่สนใจเรื่องให้มีชื่อเสียงเท่าไรแล้ว แต่เราไม่หยุดทำ แล้วก็ทำเต็มที่ด้วย
สองเพลงที่เล่นไปตอนแรกคือ ขู่ กับ กายฉันว่ายน้ำไปใจฉันคิดถึงเธอ เพลงแรกเป็นเพลงที่แต่งจากเรื่องจริงของชีวิตผมเอง แต่กลับกันคือเขาชอบขู่ว่าจะเลิก ผมก็เลยเลิกจริงๆ เลย แล้วเราก็มาแต่งกลับกัน ซึ่งมันก็เป็นความทรงจำของผู้ชายหลายๆ คนนะ ที่ขู่ว่าจะเลิก แล้ววันหนึ่งแฟนก็เลิกไปจริงๆ ช่วงหลังผมชอบเรื่องราวความรักแบบนี้ เป็นความรักแบบธรรมดาที่เรามองข้ามไปอย่างเพลง รอ
ซึ่ง ขู่ ไม่ได้ตัดเป็นซิงเกิล เพราะโหวตแพ้ให้เพลง อย่าเล่นกับไฟ ตอนแรกจะทำเพลง ขู่ แล้วล่ะ ที่ค่ายก็ชอบกว่า แต่พอส่งให้ผู้กำกับแล้วเขาอยากทำ อย่าเล่นกับไฟ มากกว่า ผมก็เลยเอาไปโหวตในกรุ๊ปวง ซึ่งมี 10 คน รวมผมด้วย สรุปว่าเพลง ขู่ แพ้ไป 9-1
ตอนนี้ก็น่าจะปิดโปรเจกต์อัลบั้ม เหล็กกับไม้ แล้ว เหลือซิงเกิลช่วงปลายปี 2 เพลง คือ กายฉันว่ายน้ำไปใจฉันคิดถึงเธอ กับ อย่าเล่นกับไฟ
อัลบั้มนี้มีการทำเป็นคอนเซปต์เป็น wood คือ คันทรีหน่อยๆ steel ก็เป็นไฟฟ้า ซึ่งเวลาฟังเพลงยังไง ผมก็ยังกลับไปที่คันทรี ยังชอบโฟล์กซอง แต่ก็ชอบไฟฟ้าในบางอารมณ์ อย่างเวลาเล่นไฟฟ้ามันง่ายกว่าเยอะ จะย้ายมาโซโล่ ร้องไปเล่นกีตาร์ไป มันขี้แอ็กได้เยอะกว่า แต่คันทรี เป็นกีตาร์โปร่งก็ต้องตีคอร์ด ซาวด์ก็ไม่ตึ้บเท่าไฟฟ้า เพราะใช้ดับเบิลเบส ทำให้ตอนเล่นก็มีผลนิดหน่อย
แต่ช่วงปลายปีก็อยากเปลี่ยนเอาเซตอะคูสติกไปเล่นบ้างเหมือนกัน เพราะก็เล่นไฟฟ้ามาเยอะแล้ว แต่ซาวด์เอ็นฯ ผมไม่ค่อยชอบ ทำซาวด์อะคูสติกมันยากกว่า
เดี๋ยวอาจจะทิ้งทวนด้วยเซตอะคูสติกบ้างละกัน สลับกันบ้าง
ประสบการณ์เพลงที่ทำให้เป้ถึงกับฟิน
จำได้ว่าฟินมากตอนได้ฟังเพลง โรคจิต เป็นครั้งแรก ตอนนั้นทำเพลงกับ Slur เย่ (นักร้องนำ) จะโดนบิลด์ว่าต้องทำเพลงไตเติลแทร็ก ตอนนั้นเราส่งเดโมไปให้ Smallroom 8 เพลง แต่เหมือนจะผ่านมาอยู่ในอัลบั้มแรกแค่ 1 เพลง นอกนั้นแต่งใหม่หมดเลย ในช่วงเวลาหนึ่งปีที่ทำอัลบั้มนั่นล่ะ เย่ก็จะโดน force ให้ทำไตเติลแทร็ก
มีวันหนึ่งเย่ก็โทรมาหาคนในวงด้วยโทรศัพท์บ้าน สมัยนั้นยังไม่มีมือถือกันแพร่หลาย ผมฟังก็ฟินประมาณหนึ่งนะ แต่ก็ยังนึกไม่ออกว่าจะเป็นเพลงตีหัวเข้าบ้านได้ยังไง แต่พอวางไปบู้ก็โทรมา เฮียๆๆ ฟังเพลง โรคจิต ยัง!? ผมก็เออ ฟังแล้วก็โอเคนะ บู้ก็เหี้ยๆๆ ไตเติลแทร็กๆๆ ผมก็แบบ เออว่ะ อาจจะใช่ก็ได้ มันเป็นความฟินของผมตรงนั้นที่โทรศัพท์บ้าน
ส่วนเรื่องการแสดงสดคือตอนไปดู The Cribs ที่ฟูจิร็อก แล้วคนก็ไม่เยอะ เปิดแอมป์ดังมาก เล่นแค่ 3 คน ไม่มีแบ็กกิ้งแทร็ก ไม่มีอะไรเลย ดิบมาก แล้วมันสนุก อีกครั้งหนึ่งก็คือคอนเสิร์ต PruDog จำได้ว่าพี่น้อยเจ็บขา แล้วช่วงที่มีเพลงเร็ว 3 เพลงติดกัน ผมก็ได้โดดแท็กกันเป็นครั้งแรกในชีวิต ได้ mosh pit ครั้งแรกก็ตอนมัธยมนี่เอง
ประสบการณ์การ mosh
คือจากวันนั้นก็ชอบการ mosh มาตลอด หลายคนอาจจะมองว่าเป็นการรบกวนคนข้างๆ ผมก็รู้สึกอย่างนั้นแหละ แต่ถ้าเป็นเพลงร็อกแล้วไม่ได้ mosh pit เนี่ย มันจะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป ล่าสุดไปดู Foo Fighters ก็ mosh ครับ ขอโทษทุกคนด้วย แต่ก็อยากให้ทุกคนลองกัน มันครับ
จำได้ว่า Foo Fighters ขึ้นเพลง The Pretender แล้วผมกับผู้สมรู้ร่วมคิดคือ มอร์ Ten to Twelve มันสะกิดผมเลยว่าอยาก mosh ผมก็ปรามว่าบัตร 6,000 ไม่มีใครอยาก mosh กับมึงหรอก แต่พอเพลงนี้ขึ้น มันต้องใช่แล้ว วันนั้นซาวด์ดีมากเลย ก็เห็นว่ามีวง mosh กันอยู่ ก็เลยเดินไปจัดกัน
มันเป็นจุดที่เติมเต็มผมนะ เป็นสิ่งที่หาไม่ได้จากการดูยูทูบ คือเดี๋ยวนี้ถ้ามีเครื่องเสียงดีๆ แล้วเปิดยูทูบดูนี่มันแทบจะทดแทนการดูสดได้เลยนะ ดูซ้ำก็ได้ แต่ถ้าได้ mosh pit หรือกระโดดไปด้วย มันฟินครับ
มีประสบการณ์ครั้งหนึ่ง ผมไปดู Black Rebel Motorcycle Club ที่ฮ่องกง มีฝรั่งคนหนึ่งเริ่ม mosh อยู่ใกล้ๆ เลย มันทำอยู่คนเดียว จนสุดท้ายมีคนมาแจม ก็โดดกันจนโบ๊ท The Yers แว่นหัก มันชอบ Black Rebel Motorcycle Club มาก
นี่ผมคิดเลยนะว่าถ้าได้ดู Bomb at Track หรือ Lomosonic ก็น่าลอง น่าจะมัน
Eargasm Combo
เพลงที่ 1 เป็นเพลงที่ได้แรงบันดาลใจมากๆ ในการทำงาน ด้วยความที่ชอบโฟล์กซอง ผมก็ฟังบ็อบ ดีแลน แต่มีศิลปินไทยคนหนึ่งที่ทำให้รู้สึกว่ามีคนเคยทำโฟล์กมาก่อนเราด้วย เนื้อหากวนประสาทกว่าผมอีก แล้วเขาเล่าได้ทุกเรื่อง เป็นแรงบันดาลใจหนึ่งที่ฝังว่าเราเล่าได้ทุกเรื่อง
เพลงที่ 2 นี่ช่วงหลังผมพยายามขี้แอ็กเหมือนเขาครับ แต่ก็ไม่ได้หรอก ได้ประมาณสัก 20% คนนี้คือที่สุดแล้ว ไม่น่าเชื่อครับ
Eargasm Combo Song list
- ลูกข้าวนึ่ง – จรัล มโนเพ็ชร
- Hound Dog – Elvis Presley
Credits
The Host แพท บุญสินสุข
The Guest อารักษ์ อมรศุภศิริ
Show Creator แพท บุญสินสุข
Show Producer นทธัญ แสงไชย
Episode Editor นทธัญ แสงไชย
Sound Designer & Engineer ศุภณัฐ เดชะอำไพ
Coordinator & Admin อภิสิทธิ์ หรรษาภิรมย์โชค
Art Director กริณ ลีราภิรมย์
Graphic Designer เทียนจรัส วงศ์พิเศษกุล
Proofreader พรนภัส ชำนาญค้า
Music Westonemusic.com