พิธา ลิ้มเจริญรัตน์ สนทนากับ THE STANDARD ถึงผลงานล่าสุดในบทบาทนักเขียน หนังสือ The Almost Prime Minister บันทึกความทรงจำทางการเมืองจากมุมมองของผู้ที่ ‘เกือบ’ ได้เป็นนายกรัฐมนตรี หรือฉายาคนที่ ‘29.5’ ซึ่งเขาหวังจะย้ำเตือนให้ผู้อ่านได้จดจำว่า ตอนมีความหวัง รู้สึกอย่างไร
“คำว่า Almost ไม่ใช่บาดแผล คำว่า Almost คือภูมิคุ้มกัน คือสะพานที่บอกว่า คุณดูสิ เรามาไกลถึงขนาดไหน 93 ปี ประชาธิปไตยไทย เรามากันได้ไกลขนาดไหน อย่าไปมองว่ายังเหลือเท่าไหร่จะถึงฝั่ง ถ้าเป็นอย่างนี้ถึงจะมีหรือไม่มีผมอยู่ แต่ยังมีความหวัง” พิธาระบุ
อดีตหัวหน้าพรรคก้าวไกลยอมรับว่า เสียดายโมเมนตัมที่สูญหายไป หลังจากการเลือกตั้งปี 2566 ที่ความสนใจในการเมืองของประชาชนพุ่งขึ้นสูง อย่างที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะกลับมาอีกเมื่อไร เขาหวังว่าหนังสือเล่มนี้จะเป็นส่วนหนึ่งที่สร้าง ‘ภูมิคุ้มกัน’ ให้ประชาชนยังไม่หมดหวังต่อประชาธิปไตย และกลับมาใช้สิทธิกันอย่างถล่มทลาย
เขาเชื่อว่า หากยังมีความหวัง คนออกมาใช้สิทธิกันมากมาย สักวันผู้มีอำนาจก็ต้องฟัง เพราะเราจะไม่ถอย แต่หากเราเบื่อการเมือง นี่คือช่วงที่ผู้มีอำนาจจะได้ประโยชน์จากการคอร์รัปชันมากที่สุด เพราะประชาชนไม่สนใจแล้ว
“การที่ผมไม่ได้เป็นนายกรัฐมนตรีเนี่ย เรื่องเล็ก เรื่องที่ใหญ่กว่าคือการสูญเสียโมเมนตัมหลายๆ อย่าง ที่ประเทศเราจะพลิกฟื้นในหลายเรื่อง”
พิธายังฝากถึงแคนดิเดตของพรรคประชาชนในการเลือกตั้งครั้งหน้า ให้ระวังการตกเข้าสู่นิติสงคราม หรือกระบวนการทำลายตัวตน ซึ่งอาจสร้างความเสี่ยงให้เกิด Almost Prime Minister No.2 เช่นที่เขาเคยประสบมา
“ผมก็ยังหวังว่าจะจบที่ผมนะ” พิธาระบุ ก่อนย้ำว่า เขาหวังให้ตัวเองเป็นพรรคสุดท้าย และคนสุดท้ายที่ต้องโดนตัดสิทธิ์ทางการเมืองในลักษณะนี้
