Mixtapes: แรปเปอร์ที่เน้นการเล่าเรื่อง น่าสนุกและชวนติดตาม

ภาพ: east_ttt /instagram

ผมว่าการที่เราแนะนำศิลปินสักคนที่ยังไม่ดังให้คนอื่นรู้จักนี่โคตรคูลเลย ยิ่งถ้าต่อมาศิลปินรายนั้นเป็นศิลปินที่ดังขึ้นมา มันคือสุดยอดเลยที่เราได้รู้จักก่อนคนอื่นๆ ที่จริงแล้ว ISEAST ก็มีเพลงอยู่ในวงการมาได้ประมาณ 2 ปีแล้ว เพลงของเขาก็อาจจะมีคนรู้จักอยู่บ้าง แต่รวมๆ ก็ยังไม่ดังแหละ ผมว่าเขาทำเพลงได้น่าสนใจ ไม่เหมือนแรปเปอร์คนอื่นๆ เขาไม่ได้อวดทอง ไม่ได้แทะโลมหญิงสาวเกินจำเป็น ไม่ได้เต็มไปด้วยคำหยาบ ไม่คุยเรื่องยาเสพติด (เหล้าขาวกับบุหรี่นับมั้ย หวังว่าคงจะไม่นับ) ไม่ได้คุยโวว่ากูพยายามมาตั้งแต่ตอนเด็ก เหมือนแรปเปอร์ที่มีอยู่ทั่วไป ที่ฟังมากๆ ก็ลำไย ถ้าจะหาคนใกล้เคียง TangBadVoice น่าจะเป็นคนเดียวที่พอนึกออก

งานของ ISEAST มีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก เนื้อเพลงเหมือนดูหนังสั้นเรื่องหนึ่ง และก็เป็นหนังที่ทิ้งอะไรไว้ให้เราคิดด้วย คือมีความเป็นปรัชญาเปรียบเทียบสิ่งนั้นสิ่งนี้ ดนตรีดีมาก ฟังรื่นหู แรปเปอร์หลายคนตกม้าตายเรื่องนี้ และอีกหลายคนที่ทำดนตรีดีแต่เนื้อเพลงงั้นๆ ISEAST ทำได้ดีทั้งสองอย่าง ทำนองสวย ลูปดี ไรม์ได้ แนวเพลงมีความหลากหลาย เกากีตาร์โปร่งก็มี คีย์บอร์ดคลอ โซลป๊อปก็มี แต่โดยรวมเป็นแรป คือเป็นคอนเทมโพรารีแรปในยุคนี้ที่มีหลายแนวอยู่รวมกัน

ISEAST เรียกตัวเองว่า Story Telling King เขาถนัดที่จะเขียนเพลงเป็นเรื่องราว ได้อิทธิพลการเล่าเรื่องมาจาก Drake (โดยเฉพาะอัลบั้ม Take Care มีกล่าวไว้ในเนื้อเพลง) Eminem และ Kendrick Lamar ซึ่งอัลบั้ม Materialist เขียนสะท้อนอะไรหลายๆ อย่างในสังคมไทยในปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง PM2.5 ปัญหารถติด (เขาเล่าผ่านเหตุการณ์ที่ตามหลังรถเมล์แล้วเจอไฟแดง แต่รถเมล์ฝ่าไฟแดงไป) กระตุกความเชื่อของการปลูกต้นลั่นทมที่บ้าน ไปจนถึงเรื่องการที่ไปประท้วงแล้วถูกตีตราเป็นอาชญากร รวมทั้งการตอบคำถามผู้ใหญ่ว่า “เด็กสมัยนี้โตมาแบบไหน?”

ที่เด็ดสุดคือการแซมเปิล เสก โลโซ ตอนที่ออกมาไลฟ์ด่าใครสักคนเสร็จแล้วก็ชมเชิงเทียนที่ตัวเองถืออยู่ ISEAST เอามาเขียนตกผลึกทางความคิดได้ดีเลยทีเดียว ในเพลงที่ชื่อว่า จะว่าไปแล้วเชิงเทียนของกูก็สวยดีเหมือนกัน สื่อความหมายที่ว่า การที่เรามองข้ามอะไรหลายๆ อย่างไป ทั้งๆ ที่มันอยู่ในบ้าน อยู่ใกล้มือเหมือนอย่างเชิงเทียนของเสก ผู้หญิงที่เลิกกันไป บางทีตั้งใจมองชัดๆ ก็อาจจะเสียดายสิ่งที่เคยมีอยู่ ท่อนฮุกที่หมายเป็นได้ทั้งเชิงเทียนและหญิงสาว มีชั้นเชิงในการเขียนเพลงสูงมาก

“แทบจะจิกหมอน ในวันที่เขายอมรับรัก

แต่เข้าใจได้คนเรามันเบื่อเมื่อปล่อยเวลาให้ผ่านไปแล้วได้สักพัก

เมื่อถึงตอนนั้นลองกลับไปมอง จ้องหน้าเขาให้ชัดๆ

จะว่าไปแล้ว เขายังสวยงามเสมอไม่ต่างจากวันนั้น

เธอก็สวยดีหนิ

พอกลับมามองชัดๆ อีกครั้ง

อ้าว เธอก็สวยดีหนิ”

– จะว่าไปแล้วเชิงเทียนของกูก็สวยดีเหมือนกัน

เพลงนี้ยังมีประโยคที่เอามาจากแบงค์ วงแคลชใส่เข้าไปอีกด้วย เรียกได้ว่าเขาเอาเรื่องรอบๆ ตัวมาเขียนเชื่อมโยงเป็นปรัชญาได้ หรืออย่างเพลง ไม่มีที่เขี่ยบุหรี่ ที่รู้ถึงคุณค่าของบางอย่างก็ในวันที่หามันไม่เจอแล้ว ความรักก็เช่นกัน (ฮิ้ว) อีกเพลงที่หยิบของรอบข้างมา ใส่หูฟัง ไล่ Sony Walkman มาจนถึงหูฟังบลูทูธ การดำดิ่งไปในโลกของเสียงเพลงที่เหมือนเราอยู่ในอีกโลกหนึ่งที่เป็นของเราเอง สองเพลงนี้มีความเบาของดนตรี เสียงคีย์บอร์ดและกีตาร์ที่คลอไปตลอดเพลงมีความเนียน

เพลงแรงๆ ตามสไตร์ของความเป็นแรปมีแน่นอน Nitrous Oxide แรปรัวมาก ฟีเจอริงกับ Repaze, Jb.lovehate และ KSoul ความเร็วของการแรปบวกกับความแรงของเพลงที่ไต่ขึ้นไปเรื่อยๆ ทำให้นึกถึงการใส่คอนเวิร์สแล้วไปเตะหน้ามึงของ YOUNGOHM กับไมยราพ ในเพลง ซุปเปอร์ไซย่า และชวนคิดถึงความพลุ่งพล่านของเพลง ANTLV ของอัตตาด้วย

เพลงที่อยากพูดถึงมากๆ เลยคือ ประวัติอาชญากร ISEAST เล่าถึงเด็กที่ร่วมประท้วงกัน พวกเขาควรเป็นแค่ ‘ผู้ต้องสงสัย’ ไม่ใช่ ‘ผู้ต้องหา’ แต่เพราะระบบ Database ของประเทศไทยมันทำให้ผิดเพี้ยนกันไปหมด วิธีการเล่ามันมาก ท่อนแรกๆ ก็ร้องธรรมดา ท่อนหลังๆ แรปเร็วขึ้น แรงขึ้น และถึงขั้นตะโกนออกมาด้วยความอึดอัด

“นี่เหรอระบบประเทศไทย ดินแดนคนบ้าใบ้

ในยุคที่เราคุยกันเห็นหน้ากับเพื่อนที่อยู่อีกฟากได้

ยังใช้ระบบจัดเอกสารที่บรรพบุรุษเขาร่างให้

ทางปฏิบัติ พวกเขาก็เลือกไม่ทำกัน

ถ้าไม่มีแรงมากระตุ้น ด้วยคำสั่งหรือสิ่งของกำนัน”

– ประวัติอาชญากร

ในอัลบั้มมีเพลงแถมอยู่ 2 เพลง โตมาแบบไหน กับ Story Teller King เพลงแรกใช้ดนตรีหลักจากเป็นกีตาร์เกาเบาๆ ช้าๆ แต่แร็ปอย่างเร็ว เนื้อหาตรงประเด็นคือทำไมผู้ใหญ่หาว่าเราดื้อ โตมาแบบไหนถึงได้เป็นแบบนี้ ISEAST ตอบคำถามได้อย่างสะใจ อยากให้ไปฟังเหตุผลกัน แถมไม่พอ เขายังสอนเด็กๆ ฝั่งเดียวกันว่า จำเป็นไหมต้องตอบคำถามนี้ด้วยวิธีที่ไม่ต่างกันกับที่เขาถามมา จัดว่าเขียนอย่างเป็นกลางที่สุดแล้ว ส่วนเพลงหลังเป็นเพลงสนุกเล่าถึงการเป็นแรปเปอร์ มีจังหวะที่สลับช้า-เร็ว เนื้อเพลงมีทั้งภาษาไทยและอังกฤษ

Yellow Light คือเพลงที่เฟี้ยวที่สุด เป็นฟังก์โซลสนุกๆ แบบที่ชวนให้เราคิดถึงงานของ โอ๊ต ปราโมทย์, บุรินทร์ บุญวิสุทธิ์, ลิปตา, UrboyTJ และ Parkinson เอาไว้เปิดตอนขับรถโลดแล่นไปในยามราตรี เนื้อเพลงเป็นความรักคงที่ไปต่อกันไม่ได้แล้ว เธอข้ามเส้นไปหาใคร หลักฐานมีอยู่ชัด ก็เหมือนกับตอนที่ขับรถเจอไฟเหลือง เธอเลือกที่จะเร่งข้ามไปในตอนนั้น

“At yellow light, you should stop instead of keep on going.

Why don’t you listen to the warning.”

– Yellow Light

ความเจ๋งของเพลงในอัลบั้มนี้คือแต่ละเพลงเหมือนมีจุดที่ประสานกันอยู่ข้างหลัง ยึดโยงเรื่องต้นลีลาวดี, เชิงเทียน, ฝุ่น PM2.5, ประวัติอาชญากร, เหล้าขาว, ที่เขี่ยบุหรี่, รถติด, ไฟเหลือง, หูฟัง ปะปนกันในเนื้อเพลงแต่ละเพลง มีคั่นเพลงด้วยบทสนทนาของคน 2 คน รุ่นพี-รุ่นน้อง ที่ทำได้อย่างเป็นจริงเป็นจังและมีเรื่องราวดี ทิ้งท้ายไว้กับปรัชญาเหล้าขาวของชาวค่าย บาดคอบาดใจสุดๆ

“เขาเรียกว่าไม่มีราคาแต่มีคุณค่าทางจิตใจ

มันวัดตัวเลขไม่ได้หรอก ถึงวัดได้ก็ผิดไป

มันช่วยย้อนอดีต ไม่ว่าเป็นสิ่งของ เสียงเพลงหรือกลิ่นใด

โสตประสาทในสมองมันจะวาร์ปไปตรงนั้นเลย จริงไหม”

– เหล้าขาว