ท่ามกลางอุณหภูมิที่ร้อนระอุในเดือนเมษายน บวกกับสภาวะวิกฤตของโรคโควิด-19 ขณะที่ผู้คนจากหลากหลายอาชีพยังคงต้องปรับตัวทั้งการทำงานและวิถีชีวิตในทุกๆ วัน
THE STANDARD ลงพื้นที่สำรวจผู้คนซึ่งประกอบอาชีพ โดยยึดการทำงานนอกสถานที่ นอกสำนักงานเป็นหลัก เราพบว่าพวกเขายังคงทำงานกันอย่างแข็งขัน แต่ก็ยังประสบกับปัญหาบางอย่างที่ปรับตัวค่อนข้างลำบาก
โดยเฉพาะปัญหาการรับประทานอาหารในช่วงเวลาพักระหว่างทำงาน ซึ่งหมายถึงมื้อกลางวันของทุกคนนั่นเอง พี่คนขับรถสามล้อ หรือตุ๊กตุ๊ก เล่าให้ฟังว่าค่อนข้างลำบากหน่อย ทั้งลูกค้าที่น้อยลงและการรับประทานอาหารจากเดิมที่นั่งกินเสร็จก็มาขับต่อได้ ทุกวันนี้ก็ต้องซื้อข้าว ซื้อน้ำมานั่งกินบนรถระหว่างรอลูกค้า ซึ่งก็ไม่ค่อยสะดวกมากนัก
ส่วนพี่สาวอีกสองคนซึ่งยึดอาชีพ ‘สาวยาคูลท์’ มานาน ในแต่ละวันพี่ๆ ต้องตระเวนขายหลายที่ สำหรับมื้อกลางวัน พี่ๆ ทั้งสองคนได้ซื้อก๋วยเตี๋ยวคนละชาม น้ำคนละถุง และมีเก้าอี้คนละตัวนั่งรับประทานมื้อกลางวันหน้าร้านสะดวกซื้อ มือข้างหนึ่งถือตะเกียบ อีกข้างเป็นชามก๋วยเตี๋ยวและห้อยถุงน้ำไว้ ต้องรับประทานแข่งกับเวลา ก่อนจะไปทำงานต่อ
สาวยาคูลท์เล่าให้เราฟังว่า พวกเขาออกทำงานนอกพื้นแต่เช้า ไม่ได้นั่งอยู่ในสำนักงาน ดังนั้นปัญหาที่พบคือการรับประทานอาหาร จากเดิมที่เมื่อถึงเวลาเที่ยงแถวไหนก็สามารถแวะพักรับประทานอาหารได้ทันที แต่ตอนนี้ต้องซื้อมานั่งริมฟุตปาธบ้าง บันไดห้างบ้าง หรือบางร้านใจดีก็ให้เก้าอี้ออกมานั่งห่างๆ ร้านแบบนี้
ทั้งนี้ร้านอาหารส่วนใหญ่ก็ยังคงเปิดจำหน่ายอยู่ แต่ต้องซื้อกลับบ้าน พ่อค้าแม่ค้าต่างก็บอกว่ารายได้ลดลง หลังจากที่ลูกค้าไม่สามารถนั่งทานได้ หลายร้านก็ยังคงมีลูกค้าเข้ามาซื้อกลับบ้านอย่างต่อเนื่อง บางร้านก็จะเต็มไปด้วยพนักงานบริการส่งอาหารเดลิเวอรี
ทุกชีวิตยังคงต้องสู้ต่อไป ภายใต้วิกฤตการแพร่ระบาดของโควิด-19 ที่กระทบคนทุกระดับ โดยเฉพาะผู้คนที่ต้องทำงานนอกบ้าน นอกสำนักงาน นอกจากจะเผชิญกับอากาศเดือนเมษายนที่ระอุขึ้นทุกวัน พวกเขายังต้องเผชิญกับปัญหาในการรับประทานอาหารอาหารกลางวัน ที่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ก็เป็นอุปสรรคที่ทำให้จังหวะการขยับชีวิตในช่วงนี้ไม่สะดวกเหมือนเคย
พิสูจน์อักษร: พรนภัส ชำนาญค้า
