กาลครั้งหนึ่งไม่นานมานี้ แกเร็ธ เบล เคยถูกมองว่าเป็น The Next Big Thing เป็นคนที่สามารถจะเหยียบโลกลูกหนังเอาไว้ใต้เท้าของเขาด้วยพรสวรรค์ในการเล่นที่ยิ่งใหญ่และเต็มไปด้วยความมหัศจรรย์

ความเร็วที่เหมือนการวาร์ปด้วยความเร็วแสง ลูกยิงเข้าข้อที่หนักหน่วงและคาดเดาทิศทางไม่ได้ พลังในการโจนทะยานที่ไปได้ไกลกว่าและสูงกว่า

ไม่มากก็น้อย เราต่างเคยเห็นความมหัศจรรย์ของเบลมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นในเกมโกปาเดลเรย์กับบาร์เซโลนา หรือลูกจักรยานอากาศในเกมนัดชิงชนะเลิศแชมเปียนส์​ลีกกับลิเวอร์พูลเมื่อปีกลาย

คำถามที่น่าสนใจในรอบสัปดาห์ที่ผ่านมาคือ อะไรที่ทำให้เขาถูก ซีเนดีน ซีดาน นายใหญ่ของทีมราชันชุดขาว ขับไล่ออกจากทีมเหมือนเกลียดกันมาแต่ชาติปางก่อนแบบนี้

เรื่องนี้เป็นปริศนาที่คนนอกยากจะเข้าใจครับ แม้กระทั่งคนในอย่างแฟนบอลมาดริดิสตาเองก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าใจว่าอะไรที่ทำให้อดีตนักฟุตบอลเจ้าของค่าตัวสถิติโลกที่กวาดแชมป์มากับทีมมากมายถึง 14 รายการในช่วงระยะเวลา 6 ปีต้องตกอยู่ในชะตากรรมแบบนี้

เบลทำอะไรผิด? พลาดอะไรตรงไหน?​ แก้ไขไม่ได้เลยหรือ?

เพื่อให้เข้าใจได้ง่ายขึ้นในกรณีของเบลกับเรอัล มาดริด ผมอยากแยกออกเป็น 2 ส่วนครับ

ส่วนแรก เรื่องของผลงานในสนามซึ่งเป็นเรื่องใหญ่ ผมคิดว่าเราสามารถพูดได้ว่าเบลประสบความสำเร็จพอสมควรในซานติเอโก เบอร์นาบิว ใต้สีเสื้อชุดขาวสะอาดตาชุดนี้ครับ

นอกจากแชมป์ 14 รายการที่บอกไปข้างต้นแล้ว ใน 231 นัดที่รับใช้ทีมมา เบลทำได้ถึง 102 ประตูกับอีก 65 แอสซิสต์ หรือคิดเป็น 0.72 ประตูหรือแอสซิสต์ต่อนัด ซึ่งเป็นตัวเลขที่น่าประทับใจ และในช่วงระยะเวลาหนึ่ง เขาคือ 1 ใน 3 ประสานที่น่ากลัวที่สุดในโลก ‘BBC’ (เบล-เบนเซมา-คริสเตียโน)

แต่ถ้าเทียบกับความคาดหวังที่มีต่อเขาแล้ว สำหรับแฟนมาดริด ผลงานของสตาร์ชาวเวลส์นั้นผ่านเพียงแค่คาบเส้นเท่านั้น เพราะสิ่งที่พวกเขาหวังจากเบลนั้นมากกว่านี้มากมายนัก และเขาทำได้ไม่ถึงครึ่งของที่ คริสเตียโน โรนัลโด ทำได้

เบลหลีกเลี่ยงการถูกนำไปเปรียบเทียบแบบนี้ไม่ได้ และต้องยอมรับว่าเขาพ่ายแพ้ให้แก่โรนัลโด ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

และไม่ว่าโรนัลโดจะอยู่หรือไปจากสโมสรแล้ว เบลก็ไม่เคยเป็นนักเตะที่อยู่ในใจของแฟนบอล

ส่วนหนึ่งเป็นความโชคร้ายที่เขามักจะประสบปัญหาอาการบาดเจ็บรังควานตลอด พอเล่นดีก็เจ็บ หรือเล่นไม่ดีก็เจ็บ ตลอดระยะเวลา 6 ปีในเบอร์นาบิว เขาบาดเจ็บรวมมากถึง 22 ครั้ง และคิดจำนวนนาทีเฉลี่ยในการเล่นแล้ว เบลเล่นได้เพียงแค่ 53% ของจำนวนนาทีทั้งหมดที่เขาควรจะได้ลงสนาม

สื่อสเปนถึงกับตั้งสมญาว่าเบลเป็น ‘Mr Glass’ 

ไม่ต้องตก แค่จิ้มเบาๆ ก็แตก

อย่างไรก็ดี ในสิ่งเหล่านี้นั้นเป็นเรื่องที่สามารถเข้าใจได้ครับ และหากตัดเรื่องพวกนี้ออก เบลเองก็มอบความสุขและความทรงจำดีๆ ให้กับแฟนบอลเอาไว้ไม่น้อย

สิ่งที่ทำให้เขาตกที่นั่งลำบากในทุกวันนี้จริงๆ แล้วมาจากเรื่องเล็กๆ สิ่งเล็กๆ ที่เหมือนจะไม่สำคัญ แต่สำคัญอย่างยิ่ง 2 เรื่องครับ

สำคัญในขนาดที่ทำให้เขากลายเป็น ‘ส่วนเกิน’ ของทุกคนที่มาดริด

เรื่องที่ 1 คือเรื่องของ ‘ภาษา’ ครับ

การที่เบล ไม่เคยอยู่ในดวงใจของแฟนบอลได้ไม่ใช่แค่เรื่องอาการบาดเจ็บหรือการทำผลงานไม่ได้ตามความคาดหวังครับ แต่เป็นเพราะเบลไม่เคยพูดหรือสื่อสารกับพวกเขาด้วยภาษาสเปนเลย

ทั้งนี้แม้จะมีความเชื่อว่าไม่ใช่เบลพูดไม่ได้ เพราะก็มีการพูดคุยสื่อสารกับเพื่อนร่วมทีมอยู่ เพียงแต่ในการพูดออกสื่อแล้วอู้บ่จ้างของเขาทำให้เขาเลือกที่จะเลี่ยงในการพูดภาษาสเปนกับสื่อ ซึ่งสำหรับแฟนบอลแล้ว มันทำให้เกิดความเหินห่างอย่างไม่น่าให้อภัย

ทั้งๆ ที่หากเขาพูดไม่เก่ง แค่พูดบ้างสักคำสองคำก็จะทำให้แฟนบอลเกิดความรู้สึกอยากต้อนรับ เพราะว่าเป็น ‘ครอบครัว’ เดียวกันแล้ว

เหมือนที่ โทนี โครส ชอบตอบคำถามสื่อเป็นภาษาสเปน หรืออย่าง อารอน แรมซีย์ ที่พูดภาษาอิตาลีในการแถลงข่าวเปิดตัวกับยูเวนตุส 

หรือกรณีศึกษาใกล้คนไทยอย่าง ชนาธิป สรงกระสินธ์ ที่พยายามเรียนภาษาญี่ปุ่นเพื่อสื่อสารกับทุกคน ไม่ว่าจะกับเพื่อนร่วมทีมและสื่อ (เขาเก่งขนาดที่เคยให้สัมภาษณ์เป็นภาษาญี่ปุ่นออกรายการโทรทัศน์มาแล้ว) และสำคัญที่สุดคือกับแฟนบอล การพูดคุยอย่างเป็นกันเองทำให้ชนาธิปเป็นที่รักของทุกคน

หรือล่าสุดก็มีกรณีของ ทาเคฟุสะ คุโบะ ไอ้หนูมหัศจรรย์ชาวญี่ปุ่นที่ย้ายจากเอฟซี โตเกียว เพื่อไปอยู่กับเรอัล มาดริด และกลายเป็นที่เอ็นดูของใครต่อใครมากมายได้อย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแค่เรื่องของอุปนิสัย แต่ยังเป็นเรื่องของการสื่อสารด้วยภาษาสเปนที่คล่องแคล่ว (ซึ่งมาจากการที่คุโบะเคยมาเป็นเด็กฝึกหัดของบาร์เซโลนาในลามาเซียมาหลายปี)

ยิ่งสื่อสาร ยิ่งเข้าใจ

เรื่องที่ 2 คือเรื่องของ ‘มิตรไมตรี’

ระหว่างเบลกับเพื่อนร่วมทีมเองต่างไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากนัก เขาถูกวิจารณ์อย่างมากกับการที่เป็นคนชอบเก็บตัวเงียบ ชอบอยู่บ้าน เข้านอนเร็ว ไม่ออกมาพบปะสังสรรค์กับเพื่อนร่วมทีม ซึ่งเป็นกิจวัตรที่ตัวเขาเองมองว่าไร้สาระ ไม่เกิดประโยชน์อันใดกับชีวิต

การเป็นคน Introvert ที่ชอบเก็บตัวไม่ใช่เรื่องผิดอะไรครับ แต่การอยู่ในสังคม บางครั้งก็จำเป็นต้องมีสัมพันธ์กับคนรอบข้างบ้าง

เหมือนคนเฒ่าคนแก่ท่านว่าไว้ ‘เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม’

ยิ่งนานวันเข้า ความสัมพันธ์ก็ยิ่งแย่ลง แย่ถึงขั้นที่ในช่วงฤดูกาลที่แล้วเบลปฏิเสธที่จะฉลองประตูร่วมกับเพื่อนร่วมทีม ทั้งๆ ที่เพื่อนมาร่วมแสดงความยินดีด้วย เพราะรู้ว่าเขากำลังเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก ทั้งบาดเจ็บและฟอร์มการเล่นตก

มันยิ่งทำให้เขาโดดเดี่ยวมากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าเพื่อนจะอยากยื่นมือเข้ามาช่วยแค่ไหนก็ตาม

เช่นกันกับความสัมพันธ์กับเจ้านายอย่าง ซีเนดีน ซีดาน หรือแม้แต่กับ ซานติอาโก โซลารี ที่เข้ามาทำงานแทนซีดานในฤดูกาลที่แล้ว ที่เบลแสดงความกระด้างกระเดื่องอย่างเห็นได้ชัด

จนสุดท้ายซีดานทนไม่ไหว ใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดในการกำจัดคนที่เขามองว่าไม่คู่ควรที่จะใส่ชุดขาวของเรอัล มาดริด ลงสนาม โดยเบลเป็นนักเตะคนที่ตำนานลูกหนังชาวฝรั่งเศสต้องการที่จะโละทิ้งออกจากทีมให้ได้เป็นคนแรกโดยไม่สนวิธีการ ไม่สนว่าใครจะพูดอะไร

เรายังไม่รู้ครับว่าเรื่องของเบลจะจบอย่างไร แม้จะพอคาดเดาได้โดยไม่ต้องสปอยล์ว่าเขาคงอยู่ในเบอร์นาบิวต่อไปไม่ได้ เพราะไม่มีใครเอาแล้ว

แต่สิ่งที่เราเรียนรู้ได้จากเรื่องนี้คือต่อให้เป็นซูเปอร์สตาร์ระดับโลกที่เก่งในระดับที่พลิกฟ้าผ่าปฐพีได้แบบนี้ก็สามารถตกระกำลำบากได้ เพียงเพราะสิ่งเล็กๆ ที่ทำให้เขาไม่ได้เป็น ‘ที่รัก’ ของทุกคน

ทั้งๆ ที่หากสื่อสารกับแฟนบอลแบบที่พวกเขาอยากได้ยินบ้าง ไปเที่ยวไปเล่นกับเพื่อนบ้างตามมารยาท ต่อให้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายกว่านี้ก็ยังมีคนพร้อมจะยื่นมือช่วยหรือเอาตัวปกป้องเขาบ้าง

ถ้าต้องจบแบบนี้จริงๆ ก็น่าเสียดายนะครับ ว่าไหม

พิสูจน์อักษร: ภาสิณี เพิ่มพันธุ์พงศ์