วันนี้ (17 สิงหาคม) มีรายงานว่า สืบเนื่องจากกรณี พ.ต.ต. ยุทธนา แพรดำ อธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษ (DSI) มอบหมาย พ.ต.ต. ณฐพล ดิษยธรรม ผู้อำนวยการกองคดีทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม DSI ดำเนินการสืบสวนเรื่องข้อร้องเรียนเกี่ยวกับการครอบครองและการออกเอกสารสิทธิในที่ดินบริเวณเขากระโดง จังหวัดบุรีรัมย์ อันอาจเป็นที่ดินของรัฐและเกี่ยวข้องกับกลุ่มคณะบุคคลหลายฝ่าย เป็นเรื่องสืบสวนที่ 97/2568
ภายหลัง DSI ได้ดำเนินการสอบสวนปากคำพยานบุคคลที่เกี่ยวข้อง รวบรวมตรวจสอบพยานหลักฐาน ประสานขอเอกสารจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง อาทิ กรมที่ดิน การรถไฟแห่งประเทศไทย และจังหวัดบุรีรัมย์ ล่าสุดวันนี้ DSI ได้รับข้อมูลแผนที่จากการรถไฟฯ โดยเฉพาะแผนที่เดิมทั้งหมดที่มีอยู่แล้ว เช่น แผนที่ของการรถไฟ พ.ศ. 2465 (แผนที่แนบท้ายพระราชกฤษฎีกา) ด้วยอัตราส่วน 1:4000
จากนั้น ทางส่วนแผนที่และเทคโนโลยีภูมิสารสนเทศ DSI จะจัดทำแผนที่จำลองภาพถ่ายดาวเทียมในอัตราส่วนขนาดเดียวกันขึ้นมา เรียกว่า “แผนที่การจัดซื้อที่ดินประกอบพระราชกฤษฎีกามาซ้อนทับกับภูมิประเทศในปัจจุบัน” เพื่อใช้เทียบมาตราส่วนกับแผนที่ปัจจุบันซึ่งศาลปกครองได้มีการเสนอไปแล้ว และโฉนดที่กรมที่ดินออกให้ อาทิ โฉนดที่ดิน นส.3 หรือแม้กระทั่งบางพื้นที่ที่ยังไม่มีเอกสารหรือการครอบครอง จะได้เห็นภาพการเปลี่ยนแปลงของการใช้ประโยชน์ในที่ดินอย่างแท้จริง
นอกจากนี้ เพื่อให้เห็นว่า ขอบเขตของพื้นที่ของการรถไฟฯ เป็นอย่างไรบ้าง เพื่อจะใช้ประกอบการลงพื้นที่จังหวัดบุรีรัมย์ ในวันที่ 19-22 สิงหาคมนี้ ในการเข้าพบเจ้าหน้าที่ส่วนราชการที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่ของการรถไฟฯ เพื่อขอข้อมูล ทั้งสำนักงานที่ดินจังหวัดบุรีรัมย์ และสำนักงานจังหวัดบุรีรัมย์ เป็นต้น
ทั้งนี้ ยังต้องตรวจสอบกับสำนักงานที่ดินจังหวัดบุรีรัมย์ ว่าคนกลุ่มใดเป็นผู้ถือครอบครองพื้นที่ของการรถไฟฯ มากที่สุด หรือในสัดส่วนอย่างไร ซึ่งสำนักงานที่ดินจังหวัดบุรีรัมย์จะมีข้อมูลในสารบบที่ดินจำนวน 995 แปลง รวมถึงประเด็น 12 หน่วยงานราชการที่มีที่ตั้งในพื้นที่พิพาทดังกล่าวด้วย จากนั้นภายในช่วงสิ้นเดือนสิงหาคม จะเตรียมประมวลเรื่องเสนออธิบดี DSI ให้รับเป็นคดีพิเศษ
อย่างไรก็ตาม มีรายงานด้วยว่า ฝ่ายกฎหมายของ เนวิน ชิดชอบ ประธานสโมสรฟุตบอลบุรีรัมย์ยูไนเต็ด ที่ได้ชี้แจงต่อกรณีนี้ ผู้เชี่ยวชาญใน DSI เผยว่า ศาลฎีกาได้มีการระบุว่าพื้นที่ทั้งหมดเป็นของการรถไฟแห่งประเทศไทย แต่สิ่งที่จะชัดเจนที่สุดคือ คำพิพากษาของศาลปกครองกลาง ซึ่งได้มีคำวินิจฉัยถึงที่สุดแล้วว่า ที่ดินพิพาทเป็นที่ดินของรัฐ และเป็นกรรมสิทธิ์ของการรถไฟแห่งประเทศไทยเป็นที่ดินของการรถไฟฯ ที่มีไว้ใช้เพื่อราชการตาม พ.ร.บ.จัดวางการรถไฟและทางหลวง พ.ศ. 2464
โดยเฉพาะช่วงท้ายของคำพิพากษาศาลปกครองกลาง ที่ระบุว่า “เนื่องจากที่ดินทั้งหมดเป็นที่ดินของรัฐ ไม่ได้ผูกพันเฉพาะคู่ความตามมาตรา 145 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง” กล่าวคือ คำพิพากษาหรือคำสั่งของศาลที่เกี่ยวกับที่ดินของรัฐนั้น ไม่ได้จำกัดเฉพาะคู่ความในคดีนั้น แต่สามารถมีผลบังคับใช้ในวงกว้างกับบุคคลอื่นที่เกี่ยวข้องหรือมีผลผูกพันกับที่ดินนั้นได้ด้วย ซึ่งเป็นสิ่งที่ฝ่ายกฎหมายของเนวินไม่ได้กล่าวถึงแต่อย่างใด
ขณะที่เรื่องแผนที่ของการรถไฟ โดยเฉพาะเรื่องมาตราส่วน 1:4,000 ก็มีความถูกต้องแล้ว เพราะแผนที่ท้ายประกาศของแผนที่การรถไฟ พ.ศ. 2465 ระบุเป็นมาตราส่วน 1:4,000 แต่ที่ทนายความยกมากล่าวก็คือการเอาระวางกรมที่ดินมา ซึ่งก็เป็นอัตราส่วน 1:4,000 แต่เหมือนจะเป็นการกล่าวว่า แผนที่ที่การรถไฟเอามานั้น มาตราส่วนผิด ซึ่งต้องยืนยันว่าไม่ผิด เนื่องจากหลักการทำแผนที่มันจะมีการย่อมาตราส่วน นอกจากนี้ ในข้อเท็จจริงเมื่อปี 2567 กรมที่ดินและการรถไฟฯ ได้มีการรังวัดร่วมกันโดยใช้ GPS ซึ่งเป็นส่วนสำคัญที่สุดในการใช้ยืนยันแนวเขตของการรถไฟฯ ได้
