วานนี้ (12 กรกฎาคม) นอกจากจะเป็นวันที่การเมืองไทยเดือดพล่านในช่วงโหวตนายกรัฐมนตรีแล้ว ก็ยังเป็นวันรำลึก 105 ปีชาตกาลของ ศักดิ์ชัย บำรุงพงศ์ หรือนามปากกา เสนีย์ เสาวพงศ์ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ผู้ประพันธ์เรื่อง อาเคเซียปลายฤดูร้อน, คนดีศรีอยุธยา, หยดหนึ่งของกาลเวลา, ความรักของวัลยา และ ปีศาจ ที่อยู่ยงคงกระพันมาเสมอ
สาย สีมา และ รัชนี หนุ่ม-สาวผู้ปฏิเสธคุณค่าแบบเก่า มีชีวิตโลดแล่นทางตัวอักษรครั้งแรกในช่วงทศวรรษ 2490 ก่อนจะถูกหยิบมาสร้างเป็นภาพยนตร์ในปี 2524 และได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภาพยนตร์ของชาติประจำปี 2564 เพื่อรำลึกถึงคุณูปการของผู้อยู่เบื้องหลังผลงานอันเต็มไปด้วยอุดมคติอันแรงกล้า ซึ่งมอบ ‘ปีศาจแห่งกาลเวลา’ ให้เป็นสัญลักษณ์ของการเรียกร้องความเท่าเทียมแก่คนรุ่นหลัง
เราขอชวนชมภาพยนตร์เรื่องนี้กันอีกครั้ง พร้อมถ้อยคำของ สาย สีมา สามัญชนผู้ประกาศเจตนารมณ์กลางมื้ออาหารที่สุขที่สุดของครอบครัวผู้ดี จนกลายเป็นวรรคทองที่ยังถูกหยิบมาสะท้อนสภาพสังคมไทยจนถึงนาทีนี้
“ท่านเองไม่สามารถจะยับยั้งความเปลี่ยนแปลงของกาลเวลาได้ วันเวลาผ่านไป ของเก่าทั้งหลายก็จะเข้าไปอยู่ในพิพิธภัณฑ์ยิ่งขึ้น ท่านเข้าใจผิดที่ผมจะลอกคราบตัวเองขึ้นเป็นผู้ดี เพราะนั่นเป็นการถอยหลังไป โลกของท่านกับโลกของผมมันห่างไกลออกไปทุกที
“ผมเป็นปีศาจที่กาลเวลาได้สร้างขึ้นมา เพื่อหลอกหลอนคนที่อยู่ในโลกเก่า ถ้าท่านคิดว่าจะทำลายปีศาจตัวนี้ ไม่มีทางเป็นไปได้เช่นกัน เพราะเขาอยู่ยงคงกระพันยิ่งกว่าขุนเขา กาลเวลาไม่อาจทำลายได้
“ท่านอาจจะเหนี่ยวรั้งอะไรบางอย่างได้ชั่วคราว แต่ท่านไม่สามารถรักษาทุกอย่างไว้ได้ตลอดไป โลกของเรามันคนละโลก โลกของผมมันโลกของสามัญชน”
รับชมภาพยนตร์ได้ที่:
ภาพ: หอภาพยนตร์
อ้างอิง:
