ลองนึกภาพการเกษียณอายุโดยหวังว่าจะใช้เวลาหลังการทำงานหนักอย่างสงบสุข แต่กลับพบว่าตัวเองไม่มีบ้าน นี่คือความจริงอันน่าตกใจที่ชาวอเมริกันสูงวัยจำนวนมากกำลังเผชิญอยู่ ซึ่งเป็นวิกฤตที่กำลังขยายเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
เรื่องราวของ Judy Schroeder เป็นเครื่องเตือนใจถึงวิกฤตครั้งนี้ หลังจากใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในชุมชนที่ร่ำรวยในฟลอริดา เหตุการณ์เลวร้ายต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างการแพร่ระบาด เช่น ตกงานพาร์ตไทม์และอพาร์ตเมนต์ของเธอถูกขาย ทำให้เธอต้องดิ้นรนเพื่อหาบ้านใหม่ แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างหนักในการหาที่อยู่อาศัยราคาไม่แพง แต่ Schroeder ในวัย 71 ปี กลับพบว่าตัวเองได้แต่มองรถคันเก่าของเธอเพื่อเป็นที่พักพิง
ต้นทุนที่อยู่อาศัยที่สูงขึ้นได้ส่งผลกระทบอย่างหนักต่อคนสูงวัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่พึ่งพาประกันสังคมเพียงอย่างเดียว ในขณะเดียวกัน สิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อการดำรงชีวิตที่มีต้นทุนต่ำ ซึ่งไม่เคยเพียงพอสำหรับคนรุ่นเบบี้บูมเมอร์ กำลังปิดตัวลงเนื่องจากการขาดแคลนพนักงานและความยากลำบากทางการเงิน
ข่าวที่เกี่ยวข้อง:
- ‘ซื้อ 1 ชั้น แถม 1 ชั้น’ โปรโมชันใจป้ำของผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์จีน แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้ผู้ซื้อยอมควักเงินออกจากกระเป๋า
- บ้านผีสิงของญี่ปุ่นกำลังฟื้นคืนชีพ เข้าสู่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาของอสังหาริมทรัพย์ที่ไม่ธรรมดา
- วิกฤตอสังหาริมทรัพย์จีน เมื่อชาวจีนพร้อมใจไม่จ่ายค่าบ้าน
น่าเศร้าที่ผู้สูงอายุจำนวนมากขาดการสนับสนุนจากครอบครัวซึ่งอาจช่วยปกป้องพวกเขาจากการไร้บ้านได้ ซึ่งตอนนี้คนรุ่นเบบี้บูมเมอร์บางคน โดยเฉพาะคนรุ่นหลัง ต้องเผชิญกับความท้าทายทางเศรษฐกิจหลายประการ ส่งผลให้มีการสะสมความมั่งคั่งน้อยลง เงินบำนาญที่น้อยลงและฐานะทางการเงินที่ไม่มั่นคงมากขึ้น ส่งผลให้การเข้าสู่วัยเกษียณเต็มไปด้วยทางเดินที่ขรุขระ
สถิติขยายวิกฤตนี้ให้เห็นภาพมากขึ้น โดยข้อมูลล่าสุดชี้ให้เห็นว่ากลุ่มผู้สูงอายุเป็นกลุ่มที่เติบโตเร็วที่สุดในกลุ่มประชากรไร้ที่อยู่อาศัยในพื้นที่เขตเมืองใหญ่อย่างไมอามี เดนเวอร์ และโคลัมบัส จำนวนผู้ไร้บ้านผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นอย่างมาก
การวิจัยชี้ให้เห็นว่าผู้อาวุโสจำนวนมากที่กลายเป็นคนไร้บ้านหลังจากอายุ 50 ปี ต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตที่เคยมั่นคงของพวกเขาไปอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นการเสียชีวิตของคู่สมรส หรือเหตุฉุกเฉินทางการแพทย์กะทันหันที่มักกระตุ้นให้พวกเขาตกสู่การไร้ที่อยู่อาศัย
ขณะเดียวกันการขาดแคลนที่อยู่อาศัยอย่างรุนแรงในสหรัฐฯ ซึ่งขยายวงกว้างขึ้นจากความล้มเหลวด้านอสังหาริมทรัพย์ในปี 2008 และการอพยพย้ายถิ่นที่เกิดจากโรคระบาด ทำให้ค่าเช่าเพิ่มสูงขึ้น ตัวอย่างเช่น ในเมืองเนเปิลส์ รัฐฟลอริดา ค่าเช่าเฉลี่ยอยู่ที่ 2,833 ดอลลาร์ ในเดือนกรกฎาคม แตกต่างอย่างมากกับการจ่ายเงินประกันสังคมโดยเฉลี่ยที่ 1,791 ดอลลาร์ ซึ่งแปลว่าแม้แต่เงินจะจ่ายค่าเช่าก็ไม่พอแล้ว
ดังนั้นหัวใจสำคัญของปัญหานี้คือการขาดแคลนที่อยู่อาศัยราคาไม่แพงจำนวนมหาศาล ฟลอริดาเพียงแห่งเดียวต้องการยูนิตเช่าราคาประหยัดเพิ่มอีกประมาณ 400,000 หน่วย ซึ่งตอนนี้มีรายชื่อนับร้อยรายการที่ต่อคิวเพื่อหาที่พักราคาถูก
และแม้ว่าองค์กรต่างๆ เช่น Wounded Warriors of Collier County กำลังพยายามช่วยเหลือ แต่ก็ชัดเจนว่าเส้นทางยังอีกยาวไกล
Mitch Watson จากกลุ่ม Hunger & Homeless Coalition เผยว่า รู้สึกเสียใจที่ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับบ้านพักคนชราไร้บ้าน ซึ่งหลายคนจำเป็นต้องได้รับการดูแลทางการแพทย์ขั้นสูง ชีวิตกลางแจ้งถือเป็นความท้าทายที่ไม่เหมือนใครสำหรับผู้สูงอายุที่อาจต้องการยา อุปกรณ์ หรือเสี่ยงต่อการถูกขโมยหรือการปฏิบัติอย่างไม่เหมาะสม
แนวโน้มที่เพิ่มขึ้นของกลุ่มคนรุ่นเบบี้บูมเมอร์ที่เข้าสู่ภาวะไร้ที่อยู่อาศัยตอกย้ำถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการดำเนินการ ในขณะที่ผู้อาวุโสเผชิญกับความเปราะบางของวัย การมีสถานที่ที่ปลอดภัยและมั่นคงที่เรียกว่าบ้านจึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง
ภาพ: Tayfun Coskun / Anadolu Agency via Getty Images
อ้างอิง:
