ดู One Piece Film RED แล้วรู้สึกอย่างไร?

เพลง เสียงพากย์ ฉากต่อสู้ เป็นอย่างไรบ้าง?

มีประเด็นทางสังคมแบบโอดะสไตล์แบบไหนซ่อนอยู่?

วันนี้ THE STANDARD POP และ โลกคือการ์ตูน จะมาชวนคุย และ Cracked ให้ฟัง!

The post ชมคลิป: One Piece Film RED | CRACKED EP.36 appeared first on THE STANDARD.

สำหรับคุณ บ้าน คืออะไร?

รายการโลกคือการ์ตูน ในโปรเจกต์พิเศษ POP Road to Oscars 2022 ขอชวนทุกคนไปหาคำตอบนี้พร้อมกันผ่าน Flee แอนิเมชันสารคดีที่เข้าชิงรางวัลออสการ์ 2022 ถึง 3 สาขา ได้แก่ ภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยม, แอนิเมชันยอดเยี่ยม และภาพยนตร์นานาชาติยอดเยี่ยม 

นำเสนอเรื่องราวชีวิตของ อามิน ผู้ลี้ภัยจากสงครามกลางเมืองในอัฟกานิสถานช่วงปี 1990 ที่เปิดเผยให้เห็นผลกระทบที่โหดร้ายจากสงคราม ที่สร้างความเจ็บปวดและบาดแผลในหัวใจให้กับ ‘ผู้ลี้ภัย’ ที่แทบไม่มีวันรักษาหายไปทั้งชีวิต 

เป็นชีวิตที่ทำให้เรามองผู้ลี้ภัยในฐานะ ‘มนุษย์’ คนหนึ่งที่มีเรื่องเล่า มี ‘หัวใจ’ ไม่ต่างจากพวกเราและผู้คนอีกมากมายบนโลกใบนี้ และควรมี ‘บ้าน’ เป็นสถานที่ปลอดภัย ไม่ควรถูกผลักไสจากผลของสงครามที่พวกเขาไม่ได้สร้างขึ้นมา 

The post ชมคลิป: Flee บ้านคืออะไร ในมุมผู้ลี้ภัยจากสงคราม | โลกคือการ์ตูน appeared first on THE STANDARD.

การรู้ว่ายังมีใครสักคนรักเราอยู่ อาจสำคัญกว่าการได้รู้ว่าคนคนนั้นมีชื่อว่าอะไร 

คือสิ่งที่เรารู้สึกขึ้นมาหลังจากกลับไปดูแอนิเมชัน Your Name อีกครั้ง และนำกลับมาพูดคุยกันในรายการโลกคือการ์ตูน EP.8 แล้วยิ่งค้นพบว่า ชินไค มาโกโตะ ซ่อนอะไรไว้ใน ‘เล่ห์รักสลับร่าง’ เรื่องนี้มากจริงๆ 

โดยเฉพาะ ‘ความหวัง’ ที่ถูกซ่อนไว้ในภารกิจปกป้องผู้คนจากดาวหาง ระยะเวลาที่ซ้อนทับ การตามหา ‘ชื่อ’ ของกันและกันระหว่างมิตสึฮะและทาคิ 

เป็นความหวังที่ในตอนแรกอาจดูใจร้ายและสิ้นหวัง เพราะต้องแลกมากับ ‘ความทรงจำ’ ที่ทั้งคู่มีต่อกัน ซึ่งนับว่าเป็นสิ่ง ‘สำคัญ’ ที่สุดในชีวิต 

ถึงแม้จะปกป้องชีวิตเอาไว้ได้ แต่พวกเขาไม่เหลือความรู้สึก ความทรงจำ หน้าตา แม้กระทั่งชื่อของคนที่เคยรักก็ไม่อาจรักษาเอาไว้ได้ มิตสึฮะและทาคิได้หายไปจาก ‘ชีวิต’ ของคนอีกคนโดยสมบูรณ์ 

หรือถ้าจะอ้างอิงแนวคิดจากแอนิเมชันเรื่อง Coco จากฝั่งดิสนีย์ เราก็อาจพูดได้ว่า ทั้งคู่ได้ ‘ตาย’ ไปจากชีวิตของกันและกันโดยสมบูรณ์ 

โดย ‘ความหวัง’ ที่เรารู้ว่าสำคัญและน่าสนใจซ่อนอยู่ในความสูญเสียและช่วงเวลา 8 ปี ที่ทั้งคู่ใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่รู้ว่ามีอีกคนหนึ่งอยู่บนโลกใบนี้ 

ซ่อนอยู่ในคำว่า ‘ฉันชอบเธอ’ ที่ทาคิเลือกเขียนเอาไว้บนมือมิตสึฮะในช่วงเวลาสุดท้ายที่เหลืออยู่ แทนที่จะเขียน ‘ชื่อ’ ของตัวเองตามที่เคยบอกกันเอาไว้ 

เป็นความหวังที่ทำให้มิตสึฮะรู้ว่า บนโลกที่กว้างใหญ่ ในหัวใจที่เหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหาย ยังมีคนคนหนึ่งที่รักเธออยู่

เป็นความหวังที่ส่งต่อมาถึงคนดูจำนวนมาก ที่ถึงแม้ไม่ได้สลับร่าง ไม่มีดาวหางให้วิ่งหนี แต่จะมีใครสักคนที่เรายังไม่รู้ชื่อ รอเราอยู่ตรงไหนสักแห่ง 

เป็นความหวังที่ทำให้เรามีกำลังใจในการใช้ชีวิต เพราะรู้ว่าสักวันหนึ่งเราจะได้เจอคนคนนั้นที่เดินเข้ามาทำความรู้จัก แล้วมอบความรัก ดูแลหัวใจของกันและกันให้นานที่สุด

เป็นคนที่เขียน ‘ชื่อ’ ไว้บนมือของเรา แล้วเราจะไม่ลืมเขาอีกเลยตลอดชีวิต 

คนที่ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร 

ว่าแต่ ‘คุณชื่ออะไรเหรอครับ?’

สามารถรับฟังเนื้อหาทั้งหมดของบทความนี้ได้ในรายการโลกคือการ์ตูน EP.8 ตอน Your Name จำฉันได้หรือเปล่า ที่เราเคยรักกัน ได้ที่

The post Your Name คนที่เขียนชื่อบนมือเรา แล้วจะไม่ลืมเขาตลอดชีวิต | โลกคือการ์ตูน EP.8 appeared first on THE STANDARD.

ถึงแม้ไม่ได้ออกเรือไปด้วยกัน แต่โซโลก็ยังเป็น ‘เพื่อน’ ที่ดีที่สุดสำหรับเรา 

ย้อนกลับตอนเป็นเด็ก ม.ต้น หัวเกรียน ที่เริ่มอ่านการ์ตูนเรื่อง One Piece มาจนถึงวันที่โตขึ้นมา (แต่หัวยังเกรียนเหมือนเดิม) เดินเข้าห้องอัดรายการ โลกคือการ์ตูน EP.4 ความรู้สึกนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน  

“บาดแผลกลางหลังคือความอับอายของนักดาบ” 

ตั้งแต่โซโลพูดประโยคนี้ให้เราฟังเป็นครั้งแรกตั้งแต่ 10 กว่าปีก่อน และเมื่อ ‘ดาบดำ’ ของ จูลาคีล มิฮอว์ก ผ่ากลางหน้าอก พร้อมเลือดที่กระเด็นออกมาเป็นสาย ‘ความฝัน’ แหลกสลายลงในพริบตา เราก็สถาปนาตัวเป็นแฟนคลับอันดับหนึ่งของนักดาบหัวเขียวคนนี้ทันที

เมื่อความฝันถูกเหยียบย่ำ หลายคนอาจเลือกที่จะทิ้งความปรารถนา ใช้ชีวิตเพียงเพื่อให้อยู่รอดอย่างเจ็บปวดน้อยที่สุด แต่ไม่ใช่กับ โซโล ที่ชูดาบขึ้นฟ้า เลือดท่วมกาย น้ำตาลูกชายนองหน้า ประกอบเศษหัวใจที่แหลกสลายขึ้นมาใหม่ พร้อมเอ่ยสัญญากับลูฟี่ ‘เพื่อนรัก’ ที่พบกันได้ไม่นานว่า

“จนกว่าจะถึงวันที่เอาชนะหมอนั่น และได้กลายเป็นนักดาบผู้ยิ่งใหญ่ ฉันจะไม่แพ้ใครอย่างเด็ดขาด มีปัญหาอะไรไหม เจ้าแห่งโจรสลัด”

และออกเดินทางพร้อมพวกพ้องในฐานะหน่วยต่อสู้ สมาชิกคนที่ 2 ของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง เสี่ยงชีวิตนับครั้งไม่ถ้วน ฝึกฝนตัวเองอย่างหนัก เพื่อกลับไปพิชิตเป้าหมายนักดาบอันดับหนึ่ง

หากความพ่ายแพ้คือสัญลักษณ์ของความอ่อนแอ โซโลคือคนอ่อนแอที่มีหัวใจเข้มแข็งมากที่สุด

โซโลปรากฏตัวครั้งแรกในหนังสือการ์ตูนเล่มตอนที่ 3 ด้วยสภาพถูกมัดติดกับเสา เพียงเพราะฟันสุนัขจิ้งจอกของลูกชายผู้พันแห่งกองทัพเรือ เพื่อช่วยชีวิตเด็กสาวและชาวเมืองที่กำลังเดือดร้อนเอาไว้ 

ถึงแม้ไม่มีอาหารตกถึงท้องเป็นเวลา 9 วัน ร่างกายเหนื่อยล้า สะบักสะบอม แต่จิตวิญญาณของเขายังคงแข็งกร้าว แววตาน่ากลัวเหมือนปีศาจ และฝืนกลืน ‘ข้าวปั้น’ ที่ถูกเหยียบเละคาพื้นของเด็กสาวที่เขาช่วยชีวิตเอาไว้ 

“ช่วยไปบอกเด็กคนนั้นด้วย บอกว่า อร่อยมาก ขอบใจนะ” 

หากวันนั้นคนมองว่าเขาเป็นปีศาจ โซโลคือ ‘ปีศาจ’ ที่มีหัวใจอ่อนโยนยิ่งกว่าใคร 

นิสัยหลงทิศกลายเป็นสัญลักษณ์ที่คนอ่านและผู้เขียนอย่าง เออิจิโระ โอดะ เอามาสร้างมุกตลกล้อเลียนโซโลอยู่เสมอ ชนิดที่ว่าวิ่งตามกันอยู่ดีๆ กะพริบตาครั้งเดียว โซโลก็พร้อมที่จะนอกเส้นทางได้ตลอดเวลา 

แต่เมื่อถึงเวลาสำคัญ เขาคือคนที่หนักแน่น ยึดมั่นในเหตุผลและความถูกต้องมากที่สุด โดยเฉพาะตอนที่ลูฟี่และอุซปทะเลาะกันบนเกาะวอเตอร์เซเว่น แล้วลูฟี่ที่ตัดสินทุกอย่างตามความรู้สึกและสัญชาตญาณเกิดความลังเล โซโลก็เป็นคนเดียวที่กล้าขวางกัปตัน แล้วยืนหยัดพูดขึ้นมาว่า 

“นั่นคือกัปตันไม่ใช่หรือ จงอย่าสับสน ถ้านายโลเลเปลี่ยนไปมา พวกเราจะไปเชื่อมั่นใครได้”  

โซโลคือคนจอมหลงทาง ที่แน่วแน่ใน ‘เส้นทาง’ มากที่สุด 

ก่อนหน้านี้โซโลเคยคิดว่าความฝันเป็นนักดาบอันดับหนึ่งคือเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขารู้ว่า ‘มิตรภาพ’ นั้นสำคัญเหนือทุกอย่าง ถึงขนาดเคยบอกให้ 7 เทพโจรสลัด บาโซโลมิว คุมะ เอา ‘หัว’ ของเขาไปแทนลูฟี่ หลังจบศึกที่ทริลเลอร์ พาร์ก 

แม้วันนั้นเขาจะรอดชีวิต แต่ก็ต้องแลกมากับการยอมรับความเสียหายชนิดที่ว่า ตายไปยังสบายเสียกว่า สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะปิดปาก และบอกให้ทุกคนเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ เพราะถ้าคนรักเพื่อนอย่างลูฟี่รู้เรื่องนี้เข้า จะไม่มีวันยอมรับเรื่องนี้ได้เด็ดขาด  

รวมทั้งช่วงที่โซโลต้องไปอยู่บนเกาะเดียวกับมิฮอว์กตาเหยี่ยว เขาก็ยอมทิ้ง ‘ศักดิ์ศรี’ ที่แบกไว้มาตลอด คุกเข่าขอร้องให้ศัตรูอันดับหนึ่งถ่ายทอดวิชาดาบให้ เพื่อพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องเพื่อนๆ และช่วยให้ลูฟี่ได้เป็นเจ้าแห่งโจรสลัด

หากการยอมรับ ‘ความอ่อนแอ’ คือจุดเริ่มต้นของความแข็งแกร่ง โซโลคือคนที่เข้าใจแก่นแท้ของความแข็งแกร่งได้มากกว่าใคร 

หากการคุกเข่าคือสัญลักษณ์ของคนไร้ศักดิ์ศรี โซโลคือคนยอมทิ้งศักดิ์ศรีที่น่านับถือมากที่สุด 

โซโลคือตัวละครที่ยังมีอดีตเป็นปริศนา เรารู้เพียงแค่ว่าเขาเติบโตมากับสำนักดาบชิโมสุกิ อยากเป็นนักดาบอันดับหนึ่งที่ชื่อเสียงโด่งดังจนเพื่อนรักที่อยู่บนสวรรค์ได้ยิน จนล่าสุดเนื้อเรื่องมาถึงภาควาโนะคุนิ ที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับซามูไร อ.โอดะก็ยังไม่ยอมเปิดเผย

แต่สำหรับเรา ไม่ว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหนก็ไม่สำคัญ เท่ากับการที่ลึกๆ แล้วเขาก็ยังเป็น โรโรโนอา โซโล คนเดิม คนที่เป็นนักดาบหัวเขียว เป็นปีศาจสุรา เป็นจอมหลงทิศ เป็นคนที่ไม่เคยหยุดพัฒนาตัวเอง เป็นคนที่เราเฝ้ารอวันที่เขาก้าวข้ามตาเหยี่ยวได้สำเร็จ เป็นคนรักพวกพ้องเหนือสิ่งอื่นใด 

เป็นหนึ่งในตัวละครที่เรา ‘รัก’ และเป็น ‘เพื่อน’ ที่ฝึกฝนวิชาดาบรอเราอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ และพร้อมพาเรา ‘หลงทาง’ ไปในโลกแห่งจินตนาการทุกครั้งที่เปิดหนังสือขึ้นมาอ่านเหมือนเดิม 

รับชมรายการ โลกคือการ์ตูน EP.4 ตอน โซโล พวกพ้อง วิถีดาบ จิตวิญญาณ และความเป็นที่หนึ่ง Feat. สะอาด ได้ที่

The post โรโรโนอา โซโล วิถีดาบ หลงทาง และความเป็นที่หนึ่ง | โลกคือการ์ตูน: EP.4 appeared first on THE STANDARD.

“ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่รายการไมค์เปลี่ยนชีวิต!”

รายการประกวดร้องเพลงสุดฮิต ที่เรื่อง ‘เศร้า’ มีผลต่อ ‘เสียง’ ของผู้เข้าแข่งขัน ยิ่งเรื่องราวเบื้องหลังเต็มไปด้วยความลำบาก ยิ่งมีโอกาสคว้าเงินรางวัล! 

คอนเซปต์ดังกล่าวเป็นเพียงการ ‘สมมติ’ ที่เราเดาว่า สะอาด (นักวาดการ์ตูนเจ้าของผลงาน ชายผู้ออกเดินทางตามเสียงของตัวเอง, การศึกษาของกระป๋องมีฝัน ฯลฯ) คงจินตนาการขึ้นมาจากความฝัน แล้วนำเสนอออกมาใน ‘เด็กหญิงป๋วย กับไมค์เปลี่ยนชีวิต’ การ์ตูนความยาว 26 หน้า ที่ทำให้หลายคนอ่านแล้วหน้าชาอยู่เหมือนกัน

ป๋วย คือเด็กหญิงอายุ 13 ปี ที่ครอบครัวโดนพิษโควิดเล่นงาน จนกลายเป็นความหวังหนึ่งเดียวของที่บ้าน เข้ามาชิงเงินล้านจากรายการไมค์เปลี่ยนชีวิต 

“หนูอยากเป็นนักร้อง ที่ใช้เสียงของตัวเองเปลี่ยนชีวิตครอบครัวให้ได้ค่ะ” 

บาร์คะแนนความเห็นใจพุ่งขึ้นเพียงแค่ช่วงแนะนำตัว ไมค์เปลี่ยนชีวิตถูกกำแน่นอยู่ในมือคู่เล็กๆ ป๋วยหลับตา รวบรวมความกล้า ตะโกนเนื้อเพลงที่เธอแต่งขึ้นมา ซึ่งเราต้องยืนยันอีกครั้งว่า นี่เป็นเพียงเรื่องราวสมมติในการ์ตูนเท่านั้น! 

“ร้าบานเฮงซวย สุดห่วยเกิ๊นจะบรรยาย คุณจ๊ะปล่อยให้คนตายอีกกี่โค้น

“ภาษีเราคุณเอาไปใช้เพื้อใคร พ่วกเราไม่ใช้คนรึไง้ ก็เกิดเป็นคน ตายเป็นคน เหมือนคุณแหละว้า” 

ถ้ามองจากการผันวรรณยุกต์ เดาได้ไม่ยากว่าเสียงที่ป๋วยร้องออกมาคงเพี้ยนจนกู่ไม่กลับ แต่นั่นไม่เคยเป็นเรื่องสำคัญสำหรับรายการร้องเพลงประเภทนี้ มีเพียงคอมเมนต์เรื่องเสียงร้องสั้นๆ เป็นพิธี นอกจากนั้นก็ไม่มีกรรมการคนไหนสนใจ นอกจากการพุ่งเป้า ‘สั่งสอน’ ปรับทัศนคติให้หลาบจำ

“การเอาแต่โทษคนอื่น ไม่มีทางทำให้หนูประสบความสำเร็จ”

“ป๋วยอาจจะยังไม่รู้ ว่าตัวหนูเองถือว่าโชคดีแล้วนะลูก”

“หนูอย่าออกมาเรียกร้องเย้วๆ เลยลูก มีแต่จะเสียแฟนคลับเปล่าๆ” 

กรรมการพูดด้วยรอยยิ้มหวังดี แต่ทันทีที่เริ่มอธิบาย ทุกคนก็ยกป้ายกากบาทให้ไม่ผ่านมาตรฐานการตัดสิน 

ความหวังที่จะใช้ ‘ไมค์เปลี่ยนชีวิต’ แทบสลาย ป๋วยกลายเป็นเด็กวายร้ายในสายตากรรมการ (ที่กุมคะแนนตัดสิน 90% เอาไว้) ผิดกับเสียงโหวตจากทางบ้านที่ลงคะแนนให้ ‘เนื้อเพลง’ ของเธออย่างท้วมท้น ช่วยให้ป๋วยคว้าเงินล้านได้ในที่สุด

เมื่อแบ่งเงินใช้หนี้และเก็บสำรองให้ครอบครัวเรียบร้อย ป๋วยเตรียมเก็บเงินส่วนหนึ่งไว้เป็นทุนสำหรับทำเพลงเพื่อประท้วงรัฐบาลต่อไป เพราะรู้ดีว่าปัญหาที่ทำให้เธอและคนอื่นๆ ลำบากฝังรากลึกมากกว่านั้น 

“หนูอยากจะใช้ไมค์นี้ เปลี่ยนชีวิตครอบครัวของหนูและทุกๆ คน ด้วยการสู้ให้เกิดรัฐสวัสดิการให้ได้ค่ะ” 

เพราะการประกวดร้องเพลงไม่อาจเปลี่ยนชีวิตได้ทุกคน และการรอรับเศษเงินเยียวยาก็เป็นเพียงการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้ผ่านไปเพียงชั่วคราว ‘รัฐสวัสดิการ’ คือหนึ่งในหนทางสู่การพัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนอย่างยั่งยืน 

สุดท้ายเราได้แต่หวังว่า ลายเส้นและเรื่องราวของสะอาด ที่ว่าด้วยการใช้เสียงเพื่อ ‘Call out’ บอกเล่าประเด็นปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคมอย่างตรงไปตรงมา แล้วได้รับเสียงปรบมือและการสนับสนุนจากประชาชน มีผู้คนให้ความร่วมมือช่วยกันผลักดันให้เกิดรัฐสวัสดิการ จะไม่ได้มีความหวังเป็นแค่เรื่องสมมติบนหน้ากระดาษ

แต่สามารถเกิดขึ้นบนโลกแห่งความจริงได้ในอนาคตอันใกล้นี้ 

สามารถอ่านการ์ตูนเรื่อง เด็กหญิงป๋วย กับไมค์เปลี่ยนชีวิต แบบเต็มๆ ได้ที่:

https://www.facebook.com/media/set?vanity=saartanis&set=a.366909124801811

และติดตามรายการ #โลกคือการ์ตูน ที่ THE STANDARD POP ชวนสะอาดมาพูดคุยถึงประเด็นต่างๆ ในเรื่อง One Piece ได้ที่นี่:

The post รัฐสวัสดิการ ร้าบานเฮงซวย ‘เด็กหญิงป๋วย กับไมค์เปลี่ยนชีวิต’ เรื่องสมมติในการ์ตูนของ ‘สะอาด’ ที่เราอยากให้เกิดขึ้นจริง appeared first on THE STANDARD.

***บทความนี้เปิดเผยเนื้อหาสำคัญของแอนิเมชัน 5 Centimeters Per Second***  

ไม่ใช่แค่ในเพลง ‘ลบไม่ได้ช่วยให้ลืม’ ของอิ้งค์ วรันธร แต่การ ‘มูฟออน’ ก็ไม่จำเป็นต้องลืมใครสักคนให้หมดไปจากหัวใจด้วยเหมือนกัน 

เรารู้สึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาหลังจากอัดรายการ โลกคือการ์ตูน EP.3 ที่พูดถึง 5 Centimeters Per Second แอนิเมชันมาสเตอร์พีซของ ชินไค มาโกโตะ หนึ่งในผู้กำกับที่สร้างสรรค์เรื่องราวเศร้า เหงา ซึม ได้สวยงามที่สุด

เรื่องราวของหนุ่มน้อย ทาคากิ ผู้ใช้ชีวิตผูกติดอยู่กับคำสัญญาของดอกซากุระที่ร่วงหล่นด้วยความเร็ว 5 เซนติเมตรต่อวินาที ถึงแม้ร่างกายของเขาจะเติบโตขึ้นตามกาลเวลา แต่หัวใจของเขาเหมือนถูกแช่แข็งด้วยก้อนน้ำแข็งแห่งความทรงจำ ที่ยังคงมี อาคาริ เด็กสาวผู้เป็นรักครั้งแรกอยู่เต็มหัวใจ 

การที่เด็กอายุ 13 ปีนั่งรถไฟข้ามจังหวัดไปหาคนรัก ไม่ยอมแพ้ถึงแม้หิมะตกหนักจนรถไฟดีเลย์ เช่นเดียวกับอาคาริที่ยังนั่งอยู่หน้าสถานี ถึงแม้คนที่เธอรอจะมาช้ากว่าเวลานัดหมายไปหลายชั่วโมง คือสิ่งที่ช่วยยืนยันว่าแม้แต่เด็กตัวเล็กๆ ก็สามารถทุ่มเทเพื่อความรักที่ยิ่งใหญ่ได้เหมือนกัน

หากแต่ความทุ่มเทไม่ใช่เครื่องหมายการันตีความสำเร็จของความรัก การที่ทั้งคู่ได้เจอกันในวันนั้นก็เป็นเพียงการพบเพื่อกอดลากันเป็นครั้งสุดท้าย และแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตตามเส้นทางของแต่ละคน 

ใน 5 Centimeters Per Second ไม่ได้บอกว่าหลังจากนั้นชีวิตของอาคาริเป็นอย่างไร แต่อย่างที่บอกว่าทาคากิแช่แข็งความทรงจำของอาคาริเอาไว้ ไม่ใช่เฉพาะในหัวใจของตัวเอง แต่ก้อนน้ำแข็งนั้นยังแผ่รังสีความเย็นชาที่หนาวไปถึงขั้วหัวใจของคนที่เข้ามาในชีวิตเขาหลังจากนี้

เริ่มตั้งแต่ 5 ปีต่อมา กับ คานาเอะ สาวน้อยนักโต้คลื่นที่มาตกหลุมรักเพราะทาคากิมีเสน่ห์ไม่เหมือนใคร แถมยังใจดีคอยเป็นห่วงเป็นใย ชวนกลับบ้านพร้อมกันอยู่บ่อยๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยมีสักครั้งที่ทาคากิจะมองเห็นคานาเอะอยู่ในสายตา 

จนเวลา 11 ปีผ่านไป นอกจากน้ำแข็งในหัวใจจะไม่ละลาย ยังจับตัวหนาขยายเป็นก้อนใหญ่ จนเป็นที่มาของข้อความ ‘แชตหนักขวา’ จาก มิสึโนะ แฟนคนปัจจุบันที่ทำให้คนดูใจสลาย แต่ทาคากิก็แค่รับรู้ พับโทรศัพท์แล้วมองผ่านไปไม่คิดจะตอบกลับ

ทาคากิปล่อยให้ความทรงจำที่เคยสวยงาม ค่อยๆ กลายสภาพกลายเป็นความเศร้าฝังตัวอยู่ในผ้าปูที่นอน แปรงสีฟัน โทรศัพท์มือถือ และทุกอณูของชีวิต ตลอด 16 ปีที่ผ่านมา 

ขณะที่คานาเอะยังมี ‘คลื่น’ มากมายรอให้เธอโต้ไปข้างหน้า ทาคากิกลับเลือกกีฬายิงธนูที่โฟกัสไปที่เป้าหมายเพียงหนึ่งเดียวคือความรักที่มีให้อาคาริ 

พอโตขึ้นมาเขาทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์ เขียนโปรแกรมด้วยภาษาคอมพิวเตอร์ที่ซับซ้อน แต่ไม่สามารถกดปุ่ม ‘Delete’ ความทรงจำครั้งก่อน เหมือนคอมพิวเตอร์ที่หน่วยความจำเต็ม ไม่สามารถอัปเดตหรือพัฒนาความสัมพันธ์กับใครได้อีกแล้ว

ผิดกับอาคาริ ที่ถ้ามองในแง่ความทรงจำเธอเองก็ไม่ต่างจากทาคากิ ที่ยังไม่เคยลืมเรื่องราวความรักครั้งแรกไปจากหัวใจ ต่างกันตรงที่เธอไม่ได้ ‘แช่แข็ง’ ความทรงจำด้วยความหนาวเหน็บ แต่เก็บทุกเรื่องราวเป็นภาพสวยงามสดใส เป็นสายลมแห่งความอบอุ่นที่กลับไปนึกถึงเมื่อไรก็ทำให้รอยยิ้มปรากฏขึ้นได้เสมอ 

เธอหยิบจดหมายรักในวัยเด็กขึ้นมาอ่าน โดยที่นิ้วนางข้างซ้ายมีแหวนหมั้นสวมอยู่ แล้วเก็บความรู้สึกดีๆ ปิดฝาใส่ไว้ในกล่องความทรงจำ เดินต่อไปข้างหน้าไม่หยุดรอเจอคนรักเก่าเมื่อรถไฟผ่านไปจนหมดขบวน 

เมื่อรู้ว่าภาพตรงหน้ามีเพียงรางรถไฟที่ว่างเปล่า ไร้เงาคนรักที่เขารอคอยมาทั้งชีวิต เหมือนเป็นสัญญาณบอกให้ทาคากิรู้ว่า ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องมูฟออนให้ได้สักที

ตราบใดที่คลื่นยังไม่หยุดซัดเข้าหาฝั่ง รถไฟยังวิ่งต่อไปไม่มีวันหยุด ดอกซากุระยังร่วงหล่นด้วยความเร็ว 5 เซนติเมตรต่อวินาที พร้อมกับที่เพลง One More Time, One More Chance จบลง

รอยยิ้มที่เพิ่งปรากฏขึ้นมาในรอบหลายปี จะทำให้ทาคากิหันหลังกลับเพื่อใช้ ‘โอกาส’ และ ‘เวลา’ ที่มีไปกับปัจจุบันและอนาคตที่รออยู่ข้างหน้า 

ถึงแม้ว่าจะไม่มีอาคาริยืนรออยู่ที่ฝั่งตรงข้ามของรางรถไฟ

รับชมรายการโลกคือการ์ตูน EP.3 ตอน 5 Centimeters Per Second ได้ที่ 

The post 5 Centimeters Per Second เมื่อรถไฟวิ่งผ่านไป แล้วไม่มีใครยืนอยู่ตรงนั้น | โลกคือการ์ตูน EP.3 appeared first on THE STANDARD.

ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ อย่าปล่อยให้ใครก็ตาม มายึดครองความฝันของเราไป

คือประโยคที่ผู้เขียนนึกขึ้นมาได้ ในวันที่ชวน ‘สะอาด’ (นักวาดการ์ตูนเจ้าของหนังสือ ชายผู้ออกเดินทางตามเสียงของตัวเอง การศึกษาของกระป๋องมีฝัน ฯลฯ และคนวาดภาพประกอบบทความนี้) มาอัดรายการโลกคือการ์ตูน EP.2 ตอนที่พูดถึงตัวละคร มังกี้ ดี. ลูฟี่ จากวันพีซ หนึ่งในการ์ตูนที่รักและมีอิทธิพลมากที่สุดกับชีวิตของพวกเราสองคน

เริ่มต้นตั้งแต่คาแรกเตอร์ดีไซน์ สิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้รอยแผลเป็น หมวกฟาง ผลยางยืด ไปจนถึงการถอดรหัส ‘ภาวะความเป็นผู้นำ’ ที่พวกเราอาจจะให้คะแนนความเป็นผู้นำของกัปตันคนนี้ไม่มากนัก แต่เรารู้สึกว่าคนแบบนี้นี่ล่ะที่จะช่วยปกป้องความฝันของพวกเราได้

ผู้เขียนกับสะอาดรู้จักกันมา 10 ปี ตั้งแต่ยังเป็นเด็กวัยรุ่นจบใหม่เต็มไปด้วยความฝัน เรามักจะตั้งวงชื่นชมผสมนินทาผู้คน สลับกับแลกเปลี่ยนมุมมองชีวิต การทำงาน สังคม การเมือง ฯลฯ ด้วยมุมมองและวุฒิภาวะที่เปลี่ยนไปอยู่บ่อยๆ

บางครั้งก็ย้อนวัยกลับไปเป็นเด็ก จินตนาการว่านั่งอยู่บนดาดฟ้าเรือโจรสลัด เปิดถังเครื่องดื่มเย็นๆ ชวนกันคุยเรื่องความฝันที่เคยสวยงาม แต่ค่อยๆ เลือนลางกลายเป็นภาพจางๆ เพราะถูกอะไรบางอย่างมาพรากความฝัน กดทับและยัดเยียดความหวาดกลัวบนเส้นทางของตัวเองตั้งแต่ 7 ปีก่อน

ทั้งตัวผู้เขียน สะอาด และเพื่อนๆ หลายคน แยกย้ายไปใช้ชีวิต ทำงาน รวบรวมความกล้าเพื่อลุกขึ้นมาสู้กับ ‘อะไรบางอย่าง’ และยิ่งเวลาผ่านไป เนื้อหาในวงสนทนาร่วมกับเพื่อนๆ ก็เริ่มเพิ่มดีกรีความหดหู่ โกรธแค้น ไปจนถึงสิ้นหวัง หลายครั้งถึงกับคิดว่าถ้าไม่ได้ฤทธิ์เครื่องดื่มมาช่วยเอาไว้ เราอาจจะไม่ได้ยินเสียงหัวเราะออกมาจากปากใครเลยก็ได้ 

จนวันที่เราได้กลับมาคุยกันอีกครั้งในรายการโลกคือการ์ตูน ที่ต้องขอบคุณกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางและการ์ตูนวันพีซ ที่ทำให้เสียงหัวเราะ ความสนุกสนาน และรอยยิ้มจนตากลายเป็นขีดสระอิเหมือนตัวการ์ตูนที่เคยอ่านกลับมาอีกครั้ง รวมทั้ง ‘ความฝัน’ ที่ตัวละครอย่าง มังกี้ ดี. ลูฟี่ เตือนพวกเราว่าอย่ายอมแพ้และปล่อยให้ใครมายึดครองได้เป็นอันขาด

ความฝันจากเด็กหนุ่มอายุ 17 ปี ที่เดินเรือยังไม่เป็น แต่กล้าออกผจญภัยในท้องทะเลกว้างเพียงลำพัง (แน่นอนว่าเรือล่มตั้งแต่แรก!) และยังกล้าประกาศความฝันที่หลายคนไม่กล้าแม้แต่จะคิด 

“ฉันจะเป็นเจ้าแห่งโจรสลัดให้ได้” 

ลูฟี่พกความฝันและความกล้าไว้ใต้หมวกฟางใบเก่า ค่อยๆ รวบรวมพวกพ้องออกไปต่อสู้กับศัตรูที่แย่งชิงชีวิต ความฝัน และทุกสิ่งทุกอย่างไปจากผู้คนในหลายๆ อาณาจักร 

ในวันที่ลูฟี่ไปถึงเราจะเห็นร่างกายที่บอบช้ำ อิดโรย ดวงตาของผู้คนเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และหลายครั้งที่ตัวร้ายเก่งกาจเหมือนปีศาจที่ไม่มีวันเอาชนะ แต่ต่อให้พ่ายแพ้ไปแล้วกี่ครั้ง ลูฟี่จะกลับมาเอาชนะและปลดปล่อยผู้คนที่ถูกกดขี่ได้เสมอ

ตั้งแต่อารองที่กดขี่ เหยียดชาติพันธุ์, วาโปลูที่ละทิ้งประชาชนในอาณาจักร, คร็อกโคไดล์ที่ใช้เฟกนิวส์และโฆษณาชวนเชื่อปลุกปั่นให้ผู้คนแบ่งเป็น 2 ฝั่ง ทะเลาะกันเอง, เอเนลูที่ตั้งตัวเป็นพระเจ้า ปกครองคนด้วยความหวาดกลัว

เก๊กโคโมเรียที่แย่งชิงเงา ทำให้คนกลัวแสงสว่าง, โดฟลามิงโก้ที่ลบความทรงจำจนเหมือนไม่เคยมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น, บิ๊กมัมที่แย่งชิงอายุขัย, ไคโดที่ยึดการแสดงความรู้สึก ทำให้ถึงแม้เจ็บปวดอยากหลั่งน้ำตาแต่ทำได้แค่ส่งเสียงหัวเราะ

รวมทั้งทหารเรือของรัฐบาลโลกที่ใช้ความรุนแรงลบประวัติศาสตร์ 100 ปีที่หายไป โดยเฉพาะยุคที่นำโดยพลเอกอาคาอินุ ที่อ้างความยุติธรรมบังหน้า แต่ใช้วิธีปราบปรามที่ต่ำช้ายิ่งกว่าโจรสลัด ไปจนถึงเผ่ามังกรฟ้าที่ใช้สิทธิพิเศษของชนชั้นสูง กดขี่ ด้อยค่าชีวิตมนุษย์เป็นเพียงฝุ่นผงไร้ความความหมาย

เพราะฉะนั้นทุกๆ ฉากจบที่กลุ่มโจรสลัดหมวกฟางและลูฟี่ซัดตัวร้ายจนกระเด็น เลยไม่ได้ทำหน้าที่แค่เป็นฉากต่อสู้ที่ทรงพลัง เต็มไปด้วยความสะใจ แต่เป็นการช่วยยืนยันว่าเราสามารถรวมพลังเพื่อเปลี่ยนแปลงและเอาชนะทุกความอยุติธรรมได้จริงๆ

ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่รู้สึกเจ็บปวด โกรธแค้น สิ้นหวัง กับทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในการ์ตูนเรื่องวันพีซ เราอยากชวนทุกคนมาฟังรายการโลกคือการ์ตูน ที่พูดถึงวันพีซตั้งแต่ EP.1-2

กลับไปท่องโลกแห่งจินตนาการว่าได้ซัดเผ่ามังกรฟ้า พลเอกอาคาอินุ และตัวร้ายต่างๆ ให้กระเด็น

แล้วกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง เพื่อออกไปทวงคืนความฝันที่ถูกยึดครองกลับคืนมาด้วยกัน

สามารถรับชมรายการโลกคือการ์ตูน รายการที่เชื่อว่าการ์ตูนยิ่งใหญ่ เหมือนเป็นโลกทั้งใบของใครหลายคนได้ที่:

ติดตามผลงานของสะอาดเพิ่มเติมได้ที่

• Sa-ard สะอาด | Facebook

The post โลกคือการ์ตูน EP.2 | ถ้าอ่านวันพีซแล้วเจ็บปวดเพราะอาคาอินุและเผ่ามังกรฟ้า อย่ายอมให้ใครยึดครองความฝันของเราไป appeared first on THE STANDARD.